Φτάνοντας στο τέλος του 2014, είπα να κάνω έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε, μία χρονιά διόλου εύκολη και όχι επειδή είχε κάτι το τρομερό, απλά εγώ την έκανα δύσκολη. Ο σκοπός της δημοσίευσης αυτού του απολογισμού είναι γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι πολλές φορές στη ζωή μας μπορεί να έχουμε πλήρη επίγνωση για κάποια πράγματα, όμως πάντα θέλουμε να ακούμε αυτή τη ''φωνή'', αυτή τη δεύτερη γνώμη που μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο χάλια ή ότι υπάρχουν και χειρότερα και όλα αυτά τα γνωστά κλισέ.
Έπρεπε να φτάσει στο τέλος της αυτή η χρονιά, για να συνειδητοποιήσω πολλά πράγματα που στα 23 μου, και ειδικά στους καιρούς που ζούμε, θα έπρεπε ήδη να τα θεωρώ δεδομένα. Βέβαια μέσα μου πιστεύω ότι πολλοί από εσάς έχετε φτάσει στο σημείο να κάνετε τραγικές διαπιστώσεις και να μονοφωνείτε "Αυτό δεν το περίμενα!''.
Αρχίζοντας τον απολογισμό, θα ήθελα να ξεκινήσω από το κομμάτι που αφορά τον ψυχικό μας κόσμο, το πώς αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα ως μεμονωμένες οντότητες. Περνάνε οι στιγμές, οι μέρες, οι μήνες και μιζεριάζουμε για πράγματα που όπως και να 'χει θα συμβούν. Λέω - λέω, παραπονιέμαι αντί να κάτσω κάτω και να κάνω αυτό για το οποίο ''κλαίγομαι'' τόσο καιρό και στο τέλος καταλήγω έντρομη να καταρριέμαι την ώρα και την στιγμή που δεν το ξεκίνησα νωρίτερα. Όχι μόνο δεν αποδίδει όλη αυτή η γκρίνια, αλλά και στιγμές που ουσιαστικά θα μπορούσα να κάνω κάτι πιο εποικοδομητικό ή να κάνω κάτι που πραγματικά θα ήθελα και θα ευχαριστιόμουν με αυτό εκείνη τη στιγμή, πέρασαν με στιγμές ακατάσχετης μουρμούρας, επιβαρυντικό και για εμένα αλλά σαφώς και για τους γύρω μου.
Συμπέρασμα πρώτο: Η ζωή μας περνάει και φέυγει, ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι το κάθε λεπτό της είναι θείο δώρο και όμως δεν παύουμε να γκρινιάζουμε... Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Από τη στιγμή που βλέπουμε ότι στην φάση που είμαστε δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που έπρεπε κανονικά να γίνει, τότε ας αφήσουμε την μουρμούρα και ας περάσουμε τις ώρες εκείνες όσο πιο ευχάριστα και εποικοδομητικά γίνεται. Το βασικό είναι να κάνουμε ο,τιδήποτε πραγματικά μας ευχαριστεί και μας κάνει χαρούμενους.
Συνεχίζοντας λοιπόν, όλοι ασχολούμαστε με κάτι. Άλλοι σπουδάζουν, άλλοι εργάζονται, άλλοι και τα δύο ταυτόχρονα. Το κάθετι στη ζωή μας το κάνουμε για να βελτιωθούμε σαν άνθρωποι ή για να ανεβάσουμε το βιωτικό μας επίπεδο.
Ας μην ξεχνάμε ότι και η απογοήτευση έχει τα καλά της. Μας δίνει μερικά μαθήματα, ώστε στην πορεία να είμαστε πιο προσεκτικοί.
Συμπέρασμα δεύτερο: Υποτίθεται, και το επαναλαμαβάνω, υποτίθεται ότι επιλέγουμε να κάνουμε ορισμένα πράγματα, επειδή η ενασχόληση τους με αυτά μας κάνει ευτυχισμένους. Βέβαια υπάρχει και ένα ποσοστό ατόμων, οι οποίοι θα ήθελαν να έχουν περάσει για παράδειγμα σε μία άλλη σχολή ή θα προτιμούσαν να δουλέυουν κάπου αλλού. Με το να περιμένουμε πώς και πώς να τελειώσει το μάθημα, να κάνουμε δίχως όρεξη μια εργασία που μας έχει ανατεθεί ή να μετράμε μέχρι και τα δευτερόλεπτα για το πότε θα περάσει το οκτάωρο είναι ''δώρον άδωρον''. Σκοπός είναι το χρονικό αυτό διάστημα να περάσει όσο πιο παραγωγικά γίνεται, σε κάθε ευκαιρία που μας δίνεται στη ζωή μας να μπορούμε να παίρνουμε όσο πιο πολλές εμπειρίες και γνώσεις μπορούμε και να κάνουμε αυτό που λέμε ένα βήμα μπροστά!
Τέλος, τοξικοί άνθρωποι αρρωσταίνουν τη ζωή μας. Καιρός, λοιπόν, με την έλευση του νέου χρόνου να αποβάλλουμε όλους εκείνους που μαυρίζουν τη ζωή μας.
Συμπέρασμα τρίτο: Τίποτα δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει. Ο καλύτερος μας φίλος σήμερα, μπορεί αύριο να είναι ο χειρότερος μας εχθρός. Δυστυχώς άπειρα παραδείγματα το αποδεικνύουν, όμως υπάρχουν και παραδέιγματα που αναιρούν αυτό το συμπέρασμα. Συνεπώς αξίζει να παίρνουμε το ρίσκο, να βάζουμε ανθρώπους στη ζωή μας, χώρις να ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στην πορεία.
Tην πορεία της ζωής μας εμείς την χαράσσουμε!
Ας μην ξεχνάμε ότι και η απογοήτευση έχει τα καλά της. Μας δίνει μερικά μαθήματα, ώστε στην πορεία να είμαστε πιο προσεκτικοί. Πιο προσεκτικοί αλλά χώρις να περιορίζουμε τον εαυτό μας να ζήσει και να εκφραστεί συναισθηματικά στον υπέρτατο βαθμό. Τί νόημα εχει αν δεν κάνουμε καθετί που επιθυμούμε με όλο μας το είναι; Τί θα έχουμε ζήσει; Τί θα έχουμε να θυμόμαστε;
Έτσι λοιπόν, θέλω να κλείσω αυτό το συλλογισμό - απολογισμό λέγοντας ότι την πορεία της ζωής μας εμείς την χαράσσουμε. Fροντίστε λοιπόν αυτές τις μέρες να περάσετε όμορφα, να γλεντήσετε να χαμογελάσετε και να ονειρευτείτε δίχως περιορισμούς!
Βάλτε στόχους για την νέα χρονιά, μα πάνω από όλα ζήστε την κάθε στιγμή και μη βλέπετε τη ζωή να περνάει από μπροστά σας και εσείς να μένετε απλοί θεατές!
σχόλια