Μου λείπει και δεν έχει πάρει χαμπάρι πόσο.
Θυμάμαι:
Τις λίγες μέρες που είμαστε ορεξάτοι και οι δυο.
Τις μέρες που έχει αυτός κέφια.
Κι αυτές που έχω εγώ.
Ή όταν κανείς μας δεν έχει.
Ή όταν έχω θυμώσει για τα καλά και γίνομαι Καστίγιο.
Αλλά αμέσως τον αγαπάω, αν κι εκείνος κάνει το δύσκολο.
Και μετά έχει τύψεις και γίνεται πιο καλός από ποτέ.
Και μου θυμίζει άθελά του με μικρά πράγματά, πως υπάρχει αστικός ρομαντισμός.
Aλλά τώρα έχω φύγει και πάνε αυτά.
Αντε να μοιραστώ τη μιζέρια ή τη σπιτογατοσύνη ή τη ντραμακουινοσύνη ή την υποχονδρίασή μας ή τον ενθουσιασμό ή την αθωότητα ή την αγάπη για τα σκυλιά.
'Η ένα inside joke ή το να παίζει ένα κομμάτι που λατρεύουμε.
'Η τις βόλτες μας τα ξημερώματα.
Γιατί η σχέση μας είναι κάπως έτσι:
ή κι έτσι, καμιά φορά:
Και γι' αυτό δε θέλω να πω πολλά, αλλά να του δείξω πόσο τον αγαπώ.
Ευτυχία Ιωσηφίδου
σχόλια