Όταν ήμουν μικρή πίστευα πως ο δημιουργός του μάταιου τούτου κόσμου και του βασανισμένου ανά τους αιώνες ανθρώπινου γένους είναι ο Θεός. Αν και μερικά χρόνια αργότερα συνειδητοποίησα πως η γαλήνια φιγούρα του γεράκου με τα άσπρα μαλλιά δεν υπάρχει, στις μέρες μας το παρακάτω σενάριο μου φαντάζει πιθανό. Ο Θεός αφού έφτιαξε με ιδιαίτερο μεράκι και μαεστρία τον Αδάμ και την Εύα, τους τοποθέτησε στον παράδεισο για τους έχει κοντά του. Όλα ήταν αρμονικά πλασμένα μέχρι τη στιγμή που έκανε την εμφάνιση του ο καταραμένος όφις. Το κατά τα άλλα συμπαθέστατο ερπετό, παρέσυρε την Εύα στην αμαρτία. Αυτό όμως που εξόργισε περισσότερο τον Θεό δεν ήταν η ανυπακοή της στις επιταγές του. Αλλά το ψέμα που χρησιμοποίησε για να καλύψει το αμάρτημά της, ότι δηλαδή έριξε την ευθύνη στον Αδάμ και εκείνος με τη σειρά του στο φίδι (πάγια τακτική που ακολουθείται μέχρι σήμερα). Τότε ο Θεός την τιμώρησε αυστηρά διώχνοντας τους από τον παράδεισο και αργότερα έδωσε στην κυκλοφορία (βλ. Μωυσής) τις δέκα εντολές που το ανθρώπινο γένος θα έπρεπε να υπακούει πιστά. Η ψευδομαρτυρία κατατάσσονταν στην ένατη θέση.
Στην επίγεια ζωή, οι άνθρωποι άρχισαν να αυξάνονται και να πληθύνονται ακολουθώντας πάντα τις δέκα εντολές. Όσο περισσότερα χρόνια περνούσαν όμως, τόσο λιγότεροι άνθρωποι τις εφάρμοζαν στη ζωή τους. Το γεγονός αυτό στεναχωρούσε πολύ το Θεό. Αυτό όμως που τον προβλημάτιζε έντονα ήταν η κατ' εξακολούθηση καταπάτηση της ένατης εντολής. Όλα μπορούσε να τα δεχτεί ο Θεός από τους ανθρώπους αλλά όχι αυτό. Η επανάληψη του αμαρτήματος που έφερε την οριστική ρήξη στη μεταξύ τους σχέση, του φαινόταν αδιανόητη. Απογοητευμένος για δεύτερη φορά από το ανθρώπινο είδος αποφάσισε να το αφήσει να καταστραφεί και έπειτα να δημιουργήσει ένα άλλο πιο εξελιγμένο. Όντας όμως μεγαλόψυχος και φιλεύσπλαχνος άλλαξε γνώμη και του έδωσε μια τελευταία ευκαιρία. Αποφάσισε λοιπόν να τοποθετήσει σε κάθε γωνιά του πλανήτη ανιχνευτές ψεύδους. Όταν οι ανιχνευτές θα περνούσαν το συγκεκριμένο όριο που ο Θεός είχε θέσει, τότε αυτόματα ο κόσμος θα καταστρεφόταν. Αυτή ήταν η τελική του απόφαση.
Οι άνθρωποι συνέχιζαν ομαλά τη ζωή τους στη γη ενώ παράλληλα οι ανιχνευτές ψεύδους, που ήταν καλά κρυμμένοι, κατέγραφαν τα ψέματα τους. Ο Θεός κάθε μέρα έπαιρνε τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα της προηγούμενης, τα οποία κάποιες φορές τον ικανοποιούσαν ενώ κάποιες άλλες τον προβλημάτιζαν. Ποτέ όμως δεν τον οδήγησαν στα άκρα ώστε να πυροδοτήσει το τέλος του πλανήτη. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, υπήρξε κάποια στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία που τα αποτελέσματα είχαν ξεπεράσει το προκαθορισμένο όριο και Θεός σκεφτόταν σοβαρά να καταστρέψει τον κόσμο. Ήταν η εποχή που ένα κακομαθημένο παιδάκι είχε ανακαλύψει τυχαία έναν από τους ανιχνευτές ψεύδους και έπαιζε μαζί του πατώντας διάφορα κουμπιά, αυξάνοντας στην ουσία τα ποσοστά ψεύδους. Το παιδάκι αυτό ονομαζόταν Πινόκιο και έχει μείνει λανθασμένα στην ιστορία το «παραμύθι» πως ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ψεύτες του κόσμου.
Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι το παραπάνω σενάριο ισχύει γιατί ο κόσμος δεν έχει καταστραφεί ακόμα; Έπαψαν στις μέρες μας οι άνθρωποι να λένε ψέματα; Αποφάσισαν το 2011 να συνετιστούν με τις επιταγές του Θεού; Τίποτα από αυτά δεν ισχύει, απλώς εκατομμύρια χρόνια μετά οι μετρητές ψεύδους έχουν σκουριάσει. Φαίνεται προς το παρόν, πως το ανθρώπινο γένος την έχει γλιτώσει, αν και κάτι μέσα μου, μου λέει πως ο Θεός κάτι έχει αρχίσει να παίρνει χαμπάρι.
σχόλια