Ξημέρωσε Κυριακή. Αφήνω πάντα λίγο ανοιχτά τα παντζούρια για να με ξυπνά το πρωί ο ήλιος. Γλυκά και απαλά. Είναι μια στιγμή μοναδική για μένα, κάθε πρωί. Μια στιγμή της καθημερινότητας που λατρεύω. Για δύο λεπτά σφίγγω το πάπλωμα πάνω μου, απλώνομαι όσο πιο πολύ μπορώ και παίρνω μια βαθιά ανάσα.
Ξημέρωσε... Προσπαθώ να θυμηθώ τι όνειρο είδα. Αχ, γιατί να ξεχνώ πάντα τα όνειρά μου! Ξεχνώ γρήγορα το μικρό παράπονό μου και χαίρομαι που είμαι εδώ, ζωντανή, νέα, υγιής. Χαίρομαι που υπάρχεις κι εσύ κάπου, έστω και μακριά. Χαίρομαι που σ' αγαπώ, χαίρομαι που μ' αγαπάς. Χαμογελώ. Πηδώ ξαφνικά από το κρεβάτι.
Πηγαίνω στο παράθυρο και το ανοίγω τέρμα. Αναπνέω βαθιά. Το κρύο του χειμωνιάτικου πρωινού διαπερνά το κορμί μου, μα εγώ χαμογελώ. Μια ανεξήγητη και ελπιδοφόρα ευτυχία καταλαμβάνει όλο μου το σώμα, το μυαλό και την ψυχή. Ο αέρας μου φυσά τα μαλλιά. Είμαι ζωντανή. Είμαι εδώ. Κι έχω τόσα πολλά να κάνω. Κι έχω τόσα πολλά να μάθω. Στο μπάνιο κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Σκέφτομαι πως είμαι ακόμα 25 χρονών, μια καινούρια μέρα ξεκινά και δε γίνεται να είμαι θλιμμένη. Υπάρχουν τόσοι λόγοι για να χαμογελώ. Πλένω το πρόσωπό μου, τα δόντια μου και αφήνω τα μαλλιά μου αχτένιστα. Μια καινούρια μέρα ξεκινά και είμαι εδώ.
Είμαι ακόμα εδώ. Δημητριακά με γάλα και καφές. Κι ύστερα; Ύστερα θα σε πάρω τηλέφωνο να σου πω πόσο σ΄αγαπώ. Ύστερα θα κλείσω για λίγα λεπτά τα μάτια για να ονειρευτώ, απολαμβάνοντας τον καφέ μου με γεύση καραμέλα. Ύστερα θα ακούσω την αγαπημένη μου μουσική και θα κάνω τάχα πως χορεύω. Ύστερα θα πάρω το βιβλίο που μ' έχει κερδίσει αυτόν τον καιρό για να συνεχίσω το ταξίδι μου στο μαγικό κόσμο της φαντασίας μου...Έφυγα.
Ας μην ξεχάσουμε να εκτιμήσουμε όσα έχουμε.
Ας μην ξεχάσουμε τα μικρά που είναι τόσο μεγάλα.
Ας μην ξεχάσουμε να ζήσουμε.
Δεν έχουμε κανένα λόγο να είμαστε δύσπιστοι απέναντι στον Κόσμο μας.
Αν υπάρχουν τρόμοι μέσα σ' αυτόν τον κόσμο είναι τρόμοι δικοί μας. Αν υπάρχουν γκρεμοί, δικοί μας γκρεμοί είναι.
Να δεχτούμε την Υπόστασή μας όσο γίνεται πιο πλέρια. Να σταθούμε θαρρετοί μπροστά στο Αλλόκοτο, το θαυμαστό, το Ανεξήγητο, που μπορεί να ανταμώσουμε.
Ράινερ Μαρία Ρίλκε
σχόλια