Ξεκινάς για το κέντρο με αρκετές σκέψεις στο μυαλό σου, Κυριακή απόγευμα και με σκοπό να τραβήξεις μερικές φωτογραφίες αλλά η ώρα έχει περάσει και ο ήλιος κοντά στη δύση...
Πρίν μπείς στο μετρό στην 'Εθνική Αμυνα' άκομα έξω βλέπεις ήλιο...
Στα βαγόνια ο καθένας κρύβει μέσα τον δικό του ηθοποιό, άλλοι σοβαροφανείς με βασιλικό ύφος που σου ρίχνουν υπερήφανες κλεφτές ματιές καθώς περνάς ψάχνοντας να κάτσεις... άλλοι εξωστρεφείς "loud" τύποι συνήθως πιστιρικάδες με την παρέα τους, οι οποίοι και κάνουνε τα πάντα για να ακουστούν τα αστεία τους σε όλο το βαγόνι, χαχαχα-χουχουχου γλυκιές κοπελίτσες, μεγάλοι στην ηλικία, και άλλοι πολλοί... Έχει φάση το μετρό!
Βγάινοντας στο 'Μέγαρο Μουσικής» περπατώ προς Σύνταγμα με την ελπίδα κάτι να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον να τραβήξω αλλά ο ήλιος έχει πια πέσει πια και την θέση του παίρνει σιγα σιγά το αρκετά γεμάτο φεγγάρι που βλέπεις πιο μετά πάνω απο την Βουλή. Περπατώντας με την σκεψη οτι «άργησα και δεν θα βρώ φώς να βγάλω κάτι της προκοπής» με πιάνει μια μικρή απογοήτευση ημι-τσαντίλα...
Φτάνοντας προς το Σύνταγμα βρήκα την παρακάτω εικόνα και έσπευσα αμέσως να την "κλικάρω" με την μηχανή μου! Η απογοήτευση που είχα πριν έφυγε αστραπιαία ...
Ένας πιανίστας - μάλλον Γάλλος πρέπει να ήταν απ' οτι πρόλαβε το αυτί μου να κλέψει -, παίζει κλασσικά κομάτια όπως το Imagine του John Lennon, μια σχεδόν ανοιξιάτικη νύχτα μεσα στην εκπνοή του Χειμώνα με το φεγγάρι να στέκεται πάνω απο τη βουλή σχεδόν γεμάτο!
Δεν είχα ξαναδεί την παραπάνω εικόνα ποτε... Συνεπώς...
"Ποτέ δεν ξέρεις τι θα βρείς όταν γυρνάς μόνος με μία camera στο κέντρο της Αθήνας!"
P.S. Get out there!
σχόλια