Τόσους μήνες μετά.. Πώς γίνεται ακόμα να υπάρχεις στη σκέψη μου και στα όνειρά μου? Σε έχω ξεπεράσει είμαι σχεδόν σίγουρη γι'αυτό.
Απλά... Αυτές τις μέρες ένα χρόνο πριν ήταν που κάναμε πρώτη φορά έρωτα.. Ναι, γιατί για μένα ήταν κάτι παραπάνω, δεν ήταν απλά σεξ. Αυτή η μυρωδιά σου, το άγγιγμά σου, η αγκαλιά σου. Και ας μην με είδες ποτέ σοβαρά, ούτε εγώ θα έκανα κάτι σοβαρό μαζί σου αλλά ρε γαμώτο μου αναστάτωσες τη ζωή. Έβγαινα με φίλους, περνούσα καλά και μετά ήξερα οτι θα έρθω σπίτι σου και θα μου τρελάνεις το μυαλό. Σαν εξάρτηση... Είναι άραγε ο έρωτας εξάρτηση από τον άλλο; Ήμουν ερωτευμένη μαζί σου ή απλά γοητευμένη? Δεν πρέπει όμως να ξεχνάω οτι την επόμενη μέρα, που έφευγα σαν κλέφτης από το σπιτι σου ήμουν χάλια. Ένιωθα οτι δεν ήταν αρκετό, ένιωθα ένα κενό, σε ήθελα ρε πιο πολύ, δεν μου έφτανε. Παρηγοριόμουν στη σκέψη οτι θα σε έβλεπα τις υπόλοιπες μέρες, αλλά μόλις τελείωσα από εκεί ήταν πολύ σκληρό, απότομο να μην σε βλέπω καθημερινά.
Και τώρα να 'μαι εδώ, με ένα νέο άτομο στη ζωή μου. Αυτή τη φορά όλα θα είναι διαφορετικά. Τώρα εγώ έχω το ρόλο σου, εγώ κάνω κουμάντο του εαυτού μου. Έχω γίνει κυνική. Πιστεύω οτι θα μου πάρει αρκετό χρόνο να ερωτευτώ.
Πώς γίνεται εγώ, με την άθλια μνήμη να θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια κάθε λεπτό που ήμουν μαζί σου? Είχα βγει για τα γενέθλια φίλων σε ένα μαγαζί στο Γκάζι. Μετά πήγαμε αλλού. Ήρθες. Σε είδα από μακρυά, είσαι και ψηλός πανάθεμά σε. Έκανα οτι δεν σε είδα. Μου έστειλες μήνυμα. Δεν θυμάμαι τι έλεγε. Διέσχισα τον κόσμο και σε άγγιξα. Ανέβηκα ένα σκαλί για να είμαι στο ύψος σου. Πρέπει να το συνηθίσεις μου είπες. Χαιρέτησες κάτι φίλους σου και φύγαμε. Μπήκαμε στο τζηπ. Κάθισα πάνω σου και γέλασες που κατάφερα και σκαρφάλωσα. Μιλήσαμε για διάφορα. Είχα άγχος, ήθελα να σου κάνω καλή εντύπωση και να μην πετάω κοτσάνες. Φτάσαμε σπίτι σου. Μπήκαμε μέσα, ακόμα δεν είχαμε κάνει κάποια κίνηση. Ήρθες κοντά μου, σκαρφάλωσα πάνω σου, πέρασα τα πόδια μου γύρω από τη μέση σου. Φιλιόμασταν παθιασμένα. Με κουβάλησες στο δωμάτιό σου και με έριξες στο κρεβάτι. Έβγαλες την μπλούζα σου και εγώ δεν μπορούσα να το πιστέψω οτι το ζούσα αυτό. Μετά μας συνεπήρε το πάθος. Δεν θέλω να πω περισσότερα, αλλά όλες τις στιγμές μαζί σου θα τις θυμάμαι για πάντα αγόρι μου.
Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην σε ερωτευτώ, να το δω σαν ένα πείραμα.Είχα καταλάβει από τότε την κατάληξη όλου αυτού. Ήταν μάταιο να νιώσω κάτι παραπάνω, ήταν απλά εγώ και εσύ να περνάμε κάποιες ωραίες στιγμές μαζί. Ξέρεις κάτι όμως? Δυστυχώς ή ευτυχώς σε ερωτεύτηκα, ήθελα παραπάνω, ήθελα σημασία έστω και με ψίχουλα. Όλα αυτά που σου έγραψα τότε πραγματικά τα εννοούσα και ακόμα τα πιστεύω. Είσαι καλός άνθρωπος αγόρι μου. Δεν μου έταξες τίποτα. Το τέλος δεν μου άρεσε, αλλά από την άλλη όπως και έχει, ένα τέλος είναι ένα τέλος, αν γινόταν αλλιώς μπορεί να μου προσέφερε κάποια ικανοποίηση αλλά τα συναισθήματα και ο πόνος θα ήταν τα ίδια. Απλά, μια φορά... ένα σωστό αντίο...
Και τώρα να 'μαι εδώ, με ένα νέο άτομο στη ζωή μου. Αυτή τη φορά όλα θα είναι διαφορετικά. Τώρα εγώ έχω το ρόλο σου, εγώ κάνω κουμάντο του εαυτού μου. Έχω γίνει κυνική. Πιστεύω οτι θα μου πάρει αρκετό χρόνο να ερωτευτώ. Δεν φταίει αυτός, φαίνεται ιδανικός και γλυκός και καλός, απλά εγώ δεν θέλω να την ξαναπατήσω. Θα δείξει. Τουλάχιστον τώρα μπορώ να είμαι ο εαυτός μου , δεν χρειάζεται να αγχώνομαι, να προσποιούμαι την γαμάτη και κάτι που δεν είμαι.
Anyway, ήδη νιώθω καλύτερα που τα έβγαλα όλα αυτά από μέσα μου. Απλά κάθε φορά που σε βλέπω στον ύπνο μου ξυπνάω με πολύ περίεργη διάθεση. Αναρωτιέμαι τί να κάνεις. Αλλά δεν πειράζει μια εμπειρία ήταν και αυτή. Τέλος, το ξέρω. Πώς γίνεται να μύριζες πάντα τόσο υπέροχα; Και το ήξερες κιόλας ψωνάρα μου.
Το κέφι μου είναι οκ πάλι. Το βράδυ θα έρθει ο άλλος, ελπίζω να δω το πάθος που χρειάζομαι και να μην φοράει ξενέρωτα παπούτσια.
Σμουτς!
σχόλια