Ο τίτλος του άρθρου είναι ρητορικός. Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που εύκολα μπορεί να μπει στο μυαλό της.
Η Λένα Κιτσοπούλου είναι μια "περσόνα" ιδιαίτερη, έχει διχάσει τον καλλιτεχνικό χώρο για το αν παρουσιάζει τους προβληματισμούς της μ' αυτόν τον τρόπο (πετώντας όσο πιο ωμά μπορεί, στην μούρη του θεατή το τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία) για να πουλήσει, ή γιατί αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος αφύπνισης του Έλληνα.
Από την πρώτη κιόλας ταινία της με τίτλο "Καμία συμπάθεια για τον διάβολο", το 1997, κατάφερε να πάρει βραβείο καλύτερης ερμηνείας και το 2009 έκανε την πρώτη σκηνοθετική της απόπειρα στο εθνικό θέατρο με την παράσταση Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. Παρ' όλη τη δράση της στα καλλιτεχνικά δρώμενα λοιπόν τα προηγούμενα χρόνια, ο κόσμος αποφάσισε να την ανακαλύψει το 2012 επειδή θίχτηκε με την παρουσία του Αθανασίου Διάκου, σε μια παράσταση που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, διότι οι περισσότεροι θεατές εστίασαν στο όνομα του ήρωα και όχι στον συμβολισμό.
Παρ' όλες τις κριτικές (κάποιες εμετικές) που δέχτηκε, έχει καταφέρει να δημιουργήσει φανατικό κοινό που αδημονεί για τις νέες της δουλειές. Καλό θα ήταν να παρακολουθήσετε μια παράσταση της για να έχετε κ εσείς ιδίαν άποψη, αν και δεν είναι πολύ εύκολο διότι όλες οι παραστάσεις της γίνονται sold out.
σχόλια