Ζήλεια και τίθεται σε εφαρμογή ένα σχέδιο καταστροφής που γεννά το σύνδρομο της ματαίωσης του εαυτού αλλά και του άλλου. Θες να επιστρέψεις στο μηδέν από όπου και ξεκίνησες. Ο εραστής καταστρέφεται μονός, πάντα μόνος. Ακούς;
Τα έχεις όλα. Αυτό ήταν όλο;
Τελικά αρκούσε μόνο ένας άνθρωπος ή μήπως ούτε καν αυτός; Τζάμπα τόσα πτυχία, δουλείες, χωράφια.
Όλα μέσα σου ήταν. Αν όλα όμως ήταν μέσα σου, τότε τι στο διάολο έκανε o άλλος; Μπρίκια κολλούσε; Μήπως τον ανήγαγες σε ένα φετιχιστικό παιχνίδι; Ίσως και να μπορείς χωρίς αυτόν ή αυτήν.
Στην σκέψη αυτή σε πιάνει πανικός. Τρέμεις και πονάς. Παίρνεις μια χούφτα χάπια. Κοιμάσαι. Ξυπνάς.
Βυθίζεσαι κλιμακωτά σε μια ιδιωτική μιμητική φρενίτιδα ζηλοτυπίας, είσαι όμως στα πρώτα στάδια.
Τώρα επιθυμείς την ερωμένη με τα ματιά των άλλων αλλά και αυτός ο πόθος ζητά επιβεβαίωση. Μέσα σου κατοχυρώνεται η ερεβώδης σκοτεινή ηδονή ότι ποθεί κάποιον άλλο. Περνάει λίγη ώρα. Σου τηλεφωνεί.
Όχι, τελικά σε θέλει.
« Είσαι Δικιά μου, κτήμα μου, εσαεί και στους αιώνες των αιώνων αμήν» της λες με το που την βλέπεις, για να το χωνέψει. Εκείνη Ξαφνιάζεται. Γελάει. «Καλέ κοίτα την πόσο με αγαπάει», σκέφτεσαι.
Την θέλεις και σε θέλει, είναι ολοφάνερο! Τζάμπα ανησύχησες.
Η μήπως όχι;
Την παίρνεις τηλέφωνο. Δεν απαντάει. Και πάλι!
Και πάλι, πάλι,...
«Αφού είδε τις κλήσεις γιατί δεν με παίρνει;»
Αφορμές ψάχνεις.
«Μήπως τυχών με θέλει λιγότερο; Θεέ μου θα την σκίσω την μπιπ!» Αναβοσβήνει μια ταμπέλα «Κίνδυνος Θάνατος», με το σηματάκι της νεκροκεφαλής και τα δυο κόκκαλα για παπιγιόν.
Ερωτεύτηκες αυτόν (αυτήν) που δεν έπρεπε. Σκοτεινό αίσθημα, αμείλικτο. Φανατισμός και υποβολή, κυρίως το δεύτερο αλλά και αντίστροφη, σκοτεινή και κόκκινη επιθυμία για καταστροφή.
Αναπτύσσεται αμείλικτα ο μηχανισμός της ματαίωσης. Αναγάγεις τις εσωτερικές σου συγκρούσεις σε δικά της ατοπήματα. Σε οδηγείς στην απαξίωση των όσων ζεις. Φτιάχνεις σενάρια τόσο σύνθετα και δαιδαλώδη που θα έπαιρνες άνετα το Όσκαρ. Τι ποιο Όσκαρ; Σεναρίου λέμε, αρκεί βέβαια το έργο να το σκηνοθετούσε ο Χίτσκοκ. Μόνο αυτός θα μπορούσε να αποδώσει τόσο καλά το σασπένς που προκαλεί η ζήλεια.
Μέσα σου ανθίζει σαν αγκάθι, ο πανικός της απώλειας, ο τρόμος του τέλους. Τα πάντα εκπορεύονται από το μυαλό σου αλλά εσύ δεν το ξέρεις. Εσύ είσαι αθώος, μην το ξεχνάμε.
Εκείνη εκπορνεύεται, είναι τόσο σίγουρο, όσο το πρωτάθλημα στημένο ή ο Έλτον Τζων γκέι .
Οι πιθανοί εραστές/ερωμένες, τα φαντάσματα των μνηστήρων σε περιγελούν. «Ποιόν εμένα ρε μαλάκες; Εμένα ο προπάππους μου πολέμησε στο πλευρό του οπλαρχηγού Μητροπέτροβα.»
Γίνεσαι ένα πρόσωπο σε πολλές αντανακλάσεις. Είσαι ο εξαπατημένος, ο εκδικητής, ο επιθεωρήτής Κλουζώ, ο μαλάκας. Κυρίως το τελευταίο.
Μόνος επιλεγείς τον αντεραστή σου ακόμα και αυτή την ίδια. Είναι μια προβολή της φαντασίας σου. Πρόσωπα που επιλέγεις για να δικαιώσεις το ενοχικό φαντασιακό σου.
Η ενοχή, η αμφιβολία, οι υποψίες, ο πανικός, δημιουργούν τον αντίζηλο. Όλα είναι μια παράσταση της εσωτερικής σκηνής του μυαλού σου είναι ο καθρέφτης μέσα στον οποίο βλέπεις το είδωλο της ερωτικής σου ανασφάλειας. Είσαι ένας Άμλετ. «Να ζει κανείς ή να μη ζεί;»
Σκέφτεσαι να ανοίγεις την πόρτα και να την βλέπεις να πηδιέται. «Ας είναι τουλάχιστον με γυναίκα», σκέφτεσαι. Όχι ούτε αυτό το σενάριο σου κάνει!
Εκείνη αντιλαμβάνεται την αδυναμία σου. Σε εξωθεί βαθύτερα στη ζήλεια για να νιώσει σπουδαία. Έχει και αυτή ανάγκη από μια ένεση αυτοπεποίθησης. Θέλει να αισθανθεί επιθυμητή και πολύτιμή σαν τρόπαιο. Νιώθει τώρα πιο δυνατή και θα στο αποδείξει.
Με άπατα!
Μα πως δεν το είχα καταλάβει;
Σίγουρα με απατά!
Η επιθυμία σου να αυτοεπιβεβαιωθείς είναι πιο δυνατή από τους όρκους της περί του αντιθέτου.
Δημιουργείται μια καταστροφική σαγήνη, μια απόλαυση σπάνια.
Μιμητική αυτοτοξίνωση.
Μιμητική ακούς;
Βλέπεις παντού είδωλα εραστών, της τους υποδεικνύεις, τους αναγάγεις σε αντικείμενα πόθου. «Γουστάρεις τον Παναή!» της λες. «Σε είδα. Ήμουν ντυμένος lady Gaga πίσω από το περίπτερο και διάβαζα Αδέσμευτο!»
Θα σου δώσει αυτό που ζητάς.
Όλα μετατρέπονται σε μια αμοιβαία συνένοχη στον κανιβαλισμό του έρωτα, του ακραία παραληρηματικού παροξυσμού.
Η ανάγκη σου θα καταβροχθίσει τον έρωτα και εκείνη εσένα, με ή χωρίς σερ-βίτσια.
Ο εραστής καταστρέφεται μονός. Πάντα μόνος.
σχόλια