Πες μου λiγα λoγια για τη ζωή σου πριν απ’ το τατουάζ.
Ζωγράφιζα από μικρή ηλικία και κάπου στο γυμνάσιο έμπλεξα με το γκράφιτι και όλη αυτή την αλητεία. Από το ‘99 κι έπειτα έβαφα τοίχους και υπέγραφα ως «Ozone». Κάποια στιγμή έδωσα στην Καλών Τεχνών και πέρασα με την πρώτη, χωρίς πολύ κόπο. Ακόμα, βέβαια, δεν έχω αποφοιτήσει, γιατί τα τελευταία δύο χρόνια χώθηκα για τα καλά στον κόσμο του τατουάζ.
Πώς κι έμπλεξες με το τατουάζ;
Πήγαινα στο Nico’s Tattoo και άνοιγα τις τρύπες στ’ αυτιά μου. Γνωρίζοντας διάφορο κόσμο εκεί, άρχισαν να μου μπαίνουν ιδέες. Μια μέρα πήγα και είπα «κοιτάξτε, ζωγραφίζω, μπορώ ν’ αρχίσω να βαράω και τατουάζ;” και μου είπαν ότι θα με βοηθήσουν να μάθω.
Τι έχει αλλάξει; Ποια είναι η νέα τάση;
Έχει αλλάξει η νοοτροπία του τατουαζέρ κι αυτό έγινε επειδή έχει μπει φρέσκο αίμα στον χώρο. Πολλά νέα παιδιά, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είχαν κάποια αντίληψη πάνω στο σχέδιο, αποφάσισαν ν’ αλλάξουν καμβά και χρησιμοποίησαν την τεχνική του τατουάζ, δηλαδή το μοτεράκι πάνω στο δέρμα, για να ζωγραφίσουν και ν’ αυτοσχεδιάσουν όπως αυτοί ήθελαν. Αν μπορείς να ζωγραφίσεις κάτι, μπορείς και να το βαρέσεις σε τατουάζ. Απλώς, κάποιος θα πρέπει να σου δείξει πώς να τραβάς τις γραμμές και πώς να κάνεις τις σκιές και από ‘κει κι έπειτα, αν έχεις κάποια αντίληψη πάνω στο φως και τη σκιά, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Ή περίπου ό,τι θέλεις, μια και το ανθρώπινο σώμα δεν είναι ένα κομμάτι χαρτί ή ένας τοίχος που αντίστοιχα διορθώνεις και σβήνεις. Επιπλέον, το δέρμα είναι ένας δύσκολος καμβάς. Υπάρχουν διαφορετικές ποιότητες δέρματος και δεν έχεις ποτέ τη δυνατότητα να διαλέξεις την καλή ποιότητα.
Ποιο ήταν το πρώτο τατουάζ που έκανες πάνω σου;
Στα δεκαεπτά μου βάρεσα ένα δικό μου σχέδιο που απεικονίζει κάτι σπρέι, μια νεκροκεφαλή και διάφορα άλλα και συμβολίζει όλη αυτή την περίοδο που πέρασα βάφοντας. Ξέρω ότι δεν θα το μετανιώσω ποτέ γιατί θα μου θυμίζει πάντα την παιδική κι εφηβική μου ηλικία.
Κάθε τατουάζ που έχεις πάνω σου συμβολίζει κάτι;
Έχω ξεφύγει απ’ το σκεπτικό τού να χτυπάω πάνω μου τατουάζ που να συμβολίζουν κάτι για μένα. Πλέον συλλέγω κομμάτια από καλλιτέχνες που μου αρέσουν ή από φίλους μου. Έδωσα τα χέρια μου και τα πόδια μου σε διάφορους φίλους που εκτιμώ και μου αρέσει η δουλειά τους, για να πειραματιστούν. Από εκεί κι έπειτα άρχισα να γνωρίζω ανθρώπους απ’ το εξωτερικό. Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Carlos Torres απ’ το Λος Άντζελες. Τον γνώρισα μέσω ίντερνετ και κλείσαμε ραντεβού να βρεθούμε σε κάποιο tattoo convention, όπου ζωγράφισε το αριστερό μου χέρι. Μου κόστισε €2.500. Πλέον είμαι πολύ διστακτικός στο να επαναλάβω κάτι τέτοιο. Προτιμώ να έχω μονάχα τατουάζ από φίλους ή από ανθρώπους που εκτιμώ πολύ.
Γιατί έχεις πιο πολλά ασπρόμαυρα τατουάζ πάνω σου;
Γιατί μου αρέσουν πιο πολύ. Ίσως μου θυμίζουν το κάρβουνο με το οποίο σχεδίαζα. Απλώς αποφάσισα στο δεξί μου πόδι να βάλω χρώμα, οπότε όλα τα χρωματιστά τατουάζ τα κάνω εκεί.
Σκέφτεσαι να γεμίσεις όλο το σώμα σου με τατουάζ;
Από τη μία δεν θέλω, αλλά, απ’ την άλλη, αν καθίσω ν’ αναλογιστώ πόσα πολλά θέλω να κάνω, είναι σίγουρο ότι θα γεμίσω ολόκληρος. Υπάρχει κάποια γενικότερη αισθητική τάση στο τατουάζ, όπως ήταν παλιότερα τα tribal και τα κινέζικα ιδεογράμματα; Τι σου ζητάνε περισσότερο; Αυτό που μου ζητάνε περισσότερο είναι τατουάζ με τον Λεωνίδα κι αυτό έγινε με το που βγήκε η ταινία 300. Συγκεκριμένα, θέλουν τον ηθοποιό της ταινίας και δεν το καταλαβαίνω καθόλου αυτό. Κάνε τον Όμηρο ή, εν τέλει, κάνε τον Διόνυσο και βάλε και σταφύλια να γουστάρεις. Όπως λέει και ο Σπύρος, που δουλεύουμε μαζί στο μαγαζί: «Όχι άλλους Σπαρτιάτες σε tattoo. Γιατί, όταν πας στην παραλία και βγάλεις την μπλούζα, θα είσαι εσύ και άλλοι 300!».Οι γυναίκες, από την άλλη, μου ζητάνε τ’ αστεράκια της Ριάνα και την προσευχή της Τζολί.
Ποιο είναι το δικό σου στυλ;
Η δική μου αντίληψη έχει ως εξής: αυτό που θα μπορούσα ν’ αποδώσω σ’ έναν πίνακα ή έναν τοίχο προσπαθώ να το αποδώσω στο δέρμα. Κάνω αυτό που λένε «ρεαλιστικό τατουάζ».
Τι υλικά χρησιμοποιείς;
Τα υλικά που χρησιμοποιώ είναι βελόνες, μαύρο μελάνι, σπρέι, ακρυλικά, πινέλα, ρολά, πλαστικά, μπίρες και George Karelias.
Πώς τα πας με τον πόνο;
Με τον πόνο δεν τα πάω καθόλου καλά. Πονάω πολύ. Επίσης, δεν αντέχω στη θέα του αίματος, φρικάρω. Του δικού μου αίματος, να συνεννοούμαστε. Το αίμα των άλλων το βλέπω κάθε μέρα και δεν έχω κανένα πρόβλημα. Κάποια στιγμή θα βαρέσω και στα πλευρά μου και στον λαιμό μου και μου τη σπάει που θα πονάω τόσο πολύ.
Γιατί έγραψες «True Nerd» στα δάχτυλά σου;
Επειδή ήμουν πάντα το παιδάκι με τα γυαλάκια που καθόταν μόνο του και ζωγράφιζε. Στο σχολικό όλα τα αλάνια ήταν στη γαλαρία, ενώ εγώ κι ο κολλητός μου καθόμασταν στο μπροστινό κάθισμα για να μπορούμε να βλέπουμε τα γκράφιτι στους τοίχους και να έχουμε άπλα μπροστά μας. Είναι και τ’ όνομα ενός παιχνιδιού που παίζω στο PC εδώ και χρόνια. Βέβαια, η φίλη μου η Μπέτυ μου λέει ότι τα nerds διαβάζουν και κανένα βιβλίο, αλλά εγώ δεν είμαι τέτοιος τύπος.
σχόλια