Μερικές σκέψεις για τη Σπονδή και τον Χρυσό Σκούφο «Αθηνοράματος» που δεν πήρε φέτος.
Δεν πειράζει που δεν βραβεύτηκε η Σπονδή. Το συγκεκριμένο εστιατόριο απέχει έτη φωτός από τα υπόλοιπα ελληνικά όσον αφορά την ποιότητα, την τεχνική, το σέρβις, τα πάντα. Λειτουργεί με διεθνή πρότυπα. Γι' αυτό και κατέχει δύο αστέρια Μισελέν. Επίσης, έχει φανατικούς πελάτες που δεν επηρεάζονται από μόδες, τάσεις ή βραβεία. Αγαπούν τη Σπονδή επειδή μόνο εκεί μπορείς να έχεις τέτοιου είδους γαστρονομική εμπειρία. Άλλο ένα εγχώριο βραβείο στην ουσία δεν σημαίνει τίποτα.
Γράφτηκε από αρκετούς γνώστες του θέματος και σχολιάστηκε στα social media πως ίσως η απόφαση του «Αθηνοράματος» να δώσει το βραβείο αλλού έχει να κάνει με μια αλλαγή πολιτικής. Κυρίως να ταράξει τα νερά, να δώσει κίνητρα και ώθηση σε άλλους, νέους εστιάτορες. Μέχρι στιγμής, η απόφαση αυτή (αν ισχύει) φαίνεται να λειτουργεί. Όλοι μιλάμε για τα βραβεία σήμερα, όπως όλοι μιλούσαμε για τα αστέρια Μισελέν, όταν το πήραν τα παιδιά του Funky Gourmet. Αλλαγή, καινούργιο αίμα, νέες προτάσεις, το ενδιαφέρον για τα αθηναϊκά εστιατόρια ανανεώνεται.
Ένας άλλος ισχυρισμός θέλει τη Σπονδή να έχει χάσει επειδή ο σεφ Arnot Bignon έδωσε τη σκυτάλη σε έναν Έλληνα (τον πρώην sous-chef του), ο οποίος ευθύνεται για την «πτώση». Οι φετινές ανταποκρίσεις από τους connoisseurs που έφαγαν στη Σπονδή λένε ακριβώς το αντίθετο. Τόσο η ποιότητα όσο και η δημιουργικότητα του μενού έχει διατηρηθεί σε πολύ υψηλά στάνταρ.
Τέλος, να πω αυτό: η Σπονδή κάνει ένα πολύ μοναχικό ταξίδι στην Αθήνα. Είναι κάτι σπουδαίο και ιδιαίτερο, που όμοιό του δεν υπάρχει. Ας απέχει από εγχώριους διαγωνισμούς και ας κοιτάει μόνο τα πολύτιμα και απολύτως σημαντικά αστέρια Μισελέν που έχει. Ας είναι αυτά το μέτρο του και τα εστιατόρια της διεθνούς σκηνής, με τα οποία έχει και περισσότερες συγγένειες.
σχόλια