ΑΡΧΙΚΑ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙΝΗ η συνέντευξη του Αλέξη Πατέλη στη θεωρούμενη ως την πιο σοβαρή συντηρητική εφημερίδα όπου, είτε αυθόρμητα είτε –το πιθανότερο– «μιλημένα», ο εξ Εσπερίας προερχόμενος οικονομικός σύμβουλος αποκάλυψε ότι είναι γκέι (και μπράβο του), υπερασπίστηκε τη διαφορετικότητα, δήλωσε το περίφημο «ο πρωθυπουργός έχει γνωρίσει τον σύζυγό μου, όπως κι εγώ τη δική του» (αφήνοντας ασχολίαστο το ότι ο δικός του σύζυγος δεν έχει καμία νομική υπόσταση στην Ελλάδα, δεν του το επεσήμανε άλλωστε και κανείς), αποφάνθηκε δε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα ενός ομοφυλόφιλου στην Ελλάδα σήμερα δεν είναι –παρά ταύτα– νομοθετικό αλλά η ορατότητα (θα έλεγα ότι έχει χάσει επεισόδια αλλά ήταν παρών στο περσινό Athens Pride).
Το επόμενο «μαντάτο» ήρθε από τον «πολύ» Νεοδημοκράτη βουλευτή Κωνσταντίνο Μπογδάνο, ο οποίος με άρθρο του στην ίδια εφημερίδα ζητούσε από τον πρωθυπουργό να αναγνωρίσει τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου: «Με τη νομική αναγνώριση του πολιτικού γάμου μεταξύ ομοφύλων, μπορούμε να διασφαλίσουμε στην πράξη την ισονομία. Και μπορούμε να ακυρώσουμε μια και καλή τους τζάμπα μάγκες του φωνακλάδικου δήθεν δικαιωματισμού της Αριστεράς. Η κοινωνία μας είναι πια ώριμη για να κάνουμε αυτό το συμβολικό και ουσιαστικό βήμα νομοκρατίας. Ας το τολμήσουμε, καθώς μόνο εμείς το μπορούμε!» ήταν η «κατακλείδα».
Ο Μπογδάνος, στο τρικυμιώδες ιδεολογικό σύμπαν του οποίου συνυπάρχουν άνετα ο φιλελευθερισμός και η Alt-Right στις χειρότερες εκδοχές της (γνωστά άλλωστε τα αισθήματά του για τους μετανάστες αλλά και τις «μπαχαλοσατανίστριες βίγκαν λεσβίες») έχει και παλιότερα εκφραστεί υπέρ του ομόφυλου γάμου, δεν βρήκε όμως ούτε μια κουβέντα να πει στο γιατί από τη «μοναδική πολιτική παράταξη που το μπορεί» μόνο 19 βουλευτές ψήφισαν το '15 την επέκταση του σύμφωνου συμβίωσης σε ομόφυλα ζευγάρια –5 εξ αυτών, δε, καταψήφισαν επιμέρους άρθρα–, ενόσω άλλοι συνάδελφοί τους έπνεαν μένεα είτε στο βήμα της βουλής είτε σε φίλια ΜΜΕ.
Η ΝΔ πρέπει να πείσει τώρα ότι δεν έβαλε απλώς μια ευκαιριακή «μπουγάδα» προς άγραν ψήφων, ευσήμων και συνειδήσεων...
Σύσσωμη, εξάλλου, η ΝΔ καταψήφισε –από κοινού με Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ– τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου, επιμένοντας να καταθέσει δική της «αντιπρόταση», ενώ και η κατάργηση του αναχρονιστικού νόμου για «παρά φύσιν ασέλγεια» (άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα) επιτεύχθηκε χάρη σε τροπολογία που υπερψηφίστηκε από το σύνολο των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, του Ποταμιού και δύο των ΑΝΕΛ. Εξισώθηκε έτσι και το όριο ηλικίας συναίνεσης στα 15 έτη και για τα δύο φύλα).
Επιπλέον, ο έτερος αυτός γαλάζιος «λαγός» δεν απολογήθηκε ποτέ για το ότι, λίγους μόλις μήνες μετά την αποτρόπαια δολοφονία του Ζακ, δήλωνε ξεδιάντροπα πως «Εγώ όταν ακούω "Ζακ Κωστόπουλο" σκέφτομαι τους "βρομιαραίους", δηλαδή τους αναρχομπάχαλους...», ενώ έσπευσε σε δεύτερη φάση να διευκρινίσει ότι δεν συμπεριλαμβάνει στο αίτημα για θέσπιση ομόφυλου γάμου τη δυνατότητα τεκνοθεσίας, κάτι εντούτοις ενδιαφέρον, αν αποδειχθεί ενδεικτικό των νεοδημοκρατικών προθέσεων – έχει γούστο η παράταξη που σε παγκόσμια σχεδόν αποκλειστικότητα είχε θεσπίσει σύμφωνο συμβίωσης μόνο για ετεροφυλόφιλους, να θεσμοθετήσει τώρα ομόφυλο γάμο χωρίς δυνατότητα τεκνοθεσίας!
Ε, μετά από όλα αυτά, ήταν η σειρά του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη να βγει και να δηλώσει, παραμονές της Παγκόσμιας Ημέρας Ομοφυλόφιλης Υπερηφάνειας (28/6), «έτοιμος να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας ειδικής ατζέντας με έμφαση στα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας», κατά τον χαιρετισμό του στο Διεθνές Διαδικτυακό Συνέδριο για τα «Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Εργασιακό Περιβάλλον». Μίλησε για ίση πρόσβαση, ίσες ευκαιρίες, είπε ότι «στον πολιτισμό μας δεν έχουν θέση οι διακρίσεις», προανήγγειλε, δε, συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, που θα πρέπει όμως να γίνουν «με πολλή προσοχή», ώστε «καμία υπερβολή να μην αμφισβητεί τη συνοχή, και με ευαισθησία, ώστε τα δικαιώματα να κατακτούν την ουσία χωρίς να εξαντλούνται στη διαδικασία».
Λαμπρά. Δεν κατονόμασε βέβαια ο Κυριάκος τι ακριβώς θεωρεί «υπερβολή» – ίσως το υφιστάμενο όριο των 15 ετών που μπορεί κάποιο άτομο να αποφασίσει φυλομετάβαση, κάτι στο οποίο είχε αντιταχθεί, προκαλώντας γενική θυμηδία με την ατυχή αναφορά του σε... εξωγήινους στον Υμηττό – γεγονός είναι, πάντως, ότι ακόμα και όσον αφορά τα πλέον αυτονόητα δεν είπε τίποτα ουσιαστικό, ούτε δεσμεύτηκε για κάτι. Έμεινε δηλαδή στα ωραία, πλην όμως αόριστα, ανέξοδα λόγια.
Ήθελε να δοκιμάσει αντιδράσεις; Να ρίξει «δίκτυα» σε ένα κοινό που μέχρι τώρα το είχε εν πολλοίς «απέναντι», βορά στον «φωνακλάδικο δικαιωματισμό της Αριστεράς» καθώς αποφαινόταν ο Μπογδάνος; Να προετοιμάσει μήπως το δικό του, κυρίως, ακροατήριο για μια νομοθετική πρωτοβουλία-έκπληξη που ταυτόχρονα θα μετέβαλε την εικόνα της παράταξής του στο ΛΟΑΤΚΙ+ κοινό, όπως η καθιέρωση του ομόφυλου γάμου στην Ελλάδα; Να υπερθεματίσει σε προοδευτισμό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η οποία στις 17/5 (Παγκόσμια Μέρα κατά της Ομοφοβίας και της Τρανσφοβίας) στηλίτευε ευθαρσώς τις διακρίσεις σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, κάτι που πρώτη φορά έπραξε κάτοχος του ανώτατου αξιώματος στη χώρα;
Δεν είμαι βέβαια στο μυαλό του πρωθυπουργού, σε κάποια σχετική πρωτοβουλία πηγαίνει όμως το πράγμα στην καλύτερη των περιπτώσεων – στη χειρότερη θα είναι απλώς ένα ακόμα «καρότο». Μπορεί εκείνος να έχει πράγματι τις καλύτερες των προθέσεων –εκτός που η κυβέρνησή του περιλαμβάνει δύο ανοικτά γκέι στελέχη, τον Αλέξη Πατέλη και τον Νικόλα Γιατρομανωλάκη, ο ίδιος έχει και στο παρελθόν προβεί σε «gay friendly» δηλώσεις–, το ζήτημα είναι όμως πόσο αρκούν αυτές από μόνες τους.
Βάζοντας τον γάμο στο τραπέζι θα έκανε «φουλ του άσου», εκθέτοντας ταυτόχρονα και τον ΣΥΡΙΖΑ για την ατολμία του να τον νομοθετήσει απευθείας όταν μπορούσε (και μαζί την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, την οποία παρέπεμψε σε μια αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου που δεν πρόλαβε να κάνει ποτέ). Θα άλλαζε επίσης τις πολιτικές ισορροπίες στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, η οποία εξάλλου δεν ψήφιζε ποτέ «μονοκούκι».
Έλα όμως που με υποθέσεις δεν γράφεται ιστορία και το παρελθόν δεν συνηγορεί υπέρ του κυβερνώντος κόμματος. Δέσμια σε μεγάλο βαθμό της ακροδεξιάς της «συνιστώσας» αφενός –που δεν είναι καν περιθωριακή, εφόσον στελέχη της διατηρούν θέσεις-κλειδιά στον κρατικό και τον κομματικό μηχανισμό–, των «ιδιαίτερων» σχέσεών της με την Εκκλησία αφετέρου, η Νέα Δημοκρατία δεν έχει ακολουθήσει ούτε σε αυτό ούτε σε μια σειρά άλλα δικαιωματικά ζητήματα την εκσυγχρονιστική πορεία άλλων «αδελφών» ευρωπαϊκών κομμάτων που, έστω στο πλαίσιο της δικής τους κανονικοποιητικής λογικής, είτε στήριξαν είτε ανέλαβαν τα ίδια πρωτοβουλίες για τη θέσπιση ομόφυλου συμφώνου αλλά και γάμου, όπως π.χ. συνέβη σε Βρετανία και Γερμανία. Απέπνεε μια ζωή σκοταδισμό, ελληνοχριστιανικό συντηρητισμό και ομοφοβία. Δεν είχε ποτέ στην ατζέντα της τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, δεν ανέλαβε ποτέ ως τώρα καμία σχετική νομοθετική πρωτοβουλία, αντίθετα αντιτάχθηκε σε πολλές από αυτές.
Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν υπερψήφισε καν την αναθεώρηση του άρθρου 5 του Συντάγματος, που θα απαγόρευε κάθε μορφής διάκριση που αφορά σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου, διευκολύνοντας έτσι και τον ομόφυλο γάμο, κατάργησε επίσης τις θεματικές εβδομάδες στα σχολεία που έθεταν, μεταξύ άλλων, ζητήματα φύλου και σεξουαλικότητας, ενώ ούτε λόγος για την καθιέρωση μαθήματος σεξουαλικής αγωγής, κάτι που δεν είχαν τολμήσει όντες δέσμιοι της Εκκλησίας ούτε οι προηγούμενοι (κάτι θα βάλει, λέει, το υπουργείο στο πιλοτικό πρόγραμμα «Εργαστήρια Δεξιοτήτων», άγνωστο ακόμα τι ακριβώς). Ποτέ κανείς υποψήφιος Δεξιός βουλευτής δεν υπήρξε ανοικτά γκέι, ούτε φυσικά συμμετείχε ποτέ η ΝΔ επίσημα, με κάποιον τρόπο, σε Athens Pride.
Ναι, οι καιροί αλλάζουν, οι άνθρωποι επίσης. Το χρονικό όμως διάστημα που παρήλθε από την τελευταία φορά που η συντηρητική παράταξη στην Ελλάδα δοκιμάστηκε στο ζήτημα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα είναι ελάχιστο για να δικαιολογήσει μια τέτοια μεταστροφή, ενώ και τα πρόσωπα παραμένουν σχεδόν τα ίδια όπως και οι ιδεολογικές εξαρτήσεις της.
Κατόπιν όλων αυτών, η ΝΔ πολύ δύσκολα μπορεί να πείσει έναν συνειδητό πολίτη, πόσο μάλλον ένα συνειδητοποιημένο ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο, ότι δεν έβαλε απλώς μια ευκαιριακή «μπουγάδα» προς άγραν ψήφων, ευσήμων και συνειδήσεων. Εντάξει, ούτε η Αριστερά είναι άμεμπτη, κι εκεί έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα υποκρισίας, αμοραλισμού, ηθικολογικού καθωσπρεπισμού, πολιτικαντισμού, ακόμα και ανοικτής ομοφοβίας. Όμως υπήρξε ταυτόχρονα πολλή πίεση που βρήκε αντίκρισμα όπως και πολλή δουλειά από τα μέσα ώστε να αλλάξουν νοοτροπίες και αντιλήψεις, υπήρξε κατά συνέπεια και στήριξη με αποτέλεσμα ένα μεγάλο κομμάτι της να θεωρείται πλέον «φυσικός σύμμαχος» της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Αν η ΝΔ θέλει να την «ξεσυνεριστεί», ας ξεκινήσει με πράξεις και όχι μόνο νομοθετικές αλλά επίσης ενδεικτικές μια γενικότερης αλλαγής κουλτούρας στην εκπαίδευση, τον πολιτισμό, τη δημόσια διοίκηση κ.λπ. που μάλιστα να μην περιορίζονται απλώς στην «κανονικοποίηση» και των ομόφυλων σχέσεων, καθώς ο ομόφυλος γάμος από μόνος του δεν αποτελεί κάποιου είδους φιλοσοφική λίθο της ΛΟΑΤΚΙ+ υπόθεσης. Ας προτείνει επίσης, όσο κι αν είναι αλλεργική σε αυτές, οικονομικές πολιτικές που θα ευνοούν στην πράξη την αυτοπραγμάτωση, τη δημιουργία οικογενειών και την τεκνοθεσία ή την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, γιατί δεν έχουμε, βλέπεις, όλοι/-ες το βιοτικό επίπεδο των πρωθυπουργικών συμβούλων.
Αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά. Μια δημόσια απολογία, μια δημόσια συγγνώμη από τον πρωθυπουργό για τη στάση που κράτησε η παράταξή του όλα τα προηγούμενα χρόνια απέναντι στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα,ενόψει της σημερινής Pride Day, θα ήταν μια καλή αρχή ώστε να πείσει για την ειλικρίνεια των προθέσεών του. Μπορεί; Τολμά;
