Ο σπουδαίος Έλληνας ποιητής και διηγηματογράφος Ντίνος Χριστιανόπουλος πέθανε σε ηλικία 89 ετών.
Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή ο συγγραφέας και φιλόλογος Θωμάς Κοροβίνης. «Απεδήμησε εις Κύριον ο δάσκαλός μας Ντίνος Χριστιανόπουλος. Τα στερνά του ήταν οδυνηρά για τον ίδιο και για άλλους. Ένα κραταιό κεφάλαιο της Θεσσαλονίκης, μαζί με την πολυποίκιλη προσφορά, αλλά και τις αντινομίες του, χάνεται μαζί του. Μένει το έργο, στο οποίο χρωστάμε πολλοί.»
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη στις 20 Μαρτίου 1931. Γιος προσφύγων από την Ανατολική Θράκη, φοίτησε στο τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πήρε πτυχίο του Τομέα Κλασικών Σπουδών.
Ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Δημητριάδης, εργάστηκε αρχικά ως βιβλιοθηκάριος στη δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης από το 1958 ως το 1965 ενώ στη συνέχεια εργάστηκε ως επιμελητής εκδόσεων. Το 1958 ίδρυσε και ανέλαβε υπό τη διεύθυνσή του το περιοδικό Διαγώνιος, που κυκλοφόρησε ως το 1983 με ολιγόχρονες παύσεις και τον εκδοτικό οίκο Εκδόσεις Διαγωνίου. Την ίδια περίοδο αναπτύχθηκε και ο περίφημος "κύκλος των λογοτεχνών της Διαγωνίου".
Η πρώτη ποιητική συλλογή του Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950) διακρίνεται για το προσωπικό ύφος της και για τις δημιουργικές επιρροές από τον Καβάφη και τον Τ. Σ. Έλιοτ. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. Το όνομά του συνδέθηκε με το έργο σπουδαίων μουσικών, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Σταύρος Κουγιουμτζής και ο Διονύσης Σαββόπουλος, που μελοποίησαν τους στίχους του.
Συνδέθηκε επίσης με τον Γιώργο Ιωάννου, τον Νίκο–Αλέξη Ασλάνογλου, τον Τάσο Κόρφη, αλλά και με τον Νίκο Νικολαΐδη και τον Κάρολο Τσίζεκ, με τους οποίους ίδρυσε, το 1974, τη Μικρή Πινακοθήκη της Διαγωνίου, με στόχο την προβολή νέων εικαστικών καλλιτεχνών της πόλης.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του απέρριψε δύο φορές τιμητικές διακρίσεις, αρχής γενομένης την περίοδο της δικτατορίας, όταν αρνήθηκε να παραλάβει βραβείο για το έργο του «Ο Χιλιαστής». Το 2011 αρνήθηκε να παραλάβει το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του, απορρίπτοντας το με την φράση «Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης απ' όπου κι αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε».
Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη το πρωί, στο Κοιμητήριο Αναστάσεως του Κυρίου.
Εργογραφία - Ποίηση
Εποχή των ισχνών αγελάδων. Θεσσαλονίκη, Κοχλίας, 1950
Ξένα γόνατα · Ποιήματα 1950-1955. Θεσσαλονίκη, 1957
Ανυπεράσπιστος καϋμός · Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, ανάτυπο από το περ. Διαγώνιος, 1960
Ποιήματα 1949-1960. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1962
Το κορμί και το σαράκι · Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1964
Ποιήματα 1949-1964. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1964
Προάστια · Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1969
Το κορμί και το μεράκι · Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1970 • Ποιήματα 1949-1970. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1974
Μικρά ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1975
Ιστορίες του γλυκού νερού . Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1980
Το αιώνιο παράπονο · Ποιήματα και τραγούδια. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1981
Νέα ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1981 (και σε δεύτερη έκδοση με τίτλο Νεκρή πιάτσα· Πεζά Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1984)
Δώδεκα τραγούδια εικονογραφημένα με ξυλογραφίες του Νίκου Νικολαΐδη. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1984
Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1986 (δεύτερη έκδοση 1992, τρίτη έκδοση 1998)
Νεκρή πιάτσα· Νεώτερα ποιήματα (1990-1996). Παιανία, Μπιλιέτο, 1997
Το κορμί και το σαράκι · Νεώτερα ποιήματα (1990-1996). Παιανία, Μπιλιέτο, 1997
Η πιο βαθιά πληγή. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1998
Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Ιανός, 2004
Πεζά ποιήματα. Θεσσαλονική, Ιανός, 2004
Μικρά ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Ιανός, 2004
Παράξενο, πού βρίσκει το κουράγιο κι ανθίζει. Λευκωσία, Αιγαίον, 2011
σχόλια