Η ΑNΓΚΕΛΑ ΜΕΡΚΕΛ έχει αποτύχει ως διαμεσολαβήτρια μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και από ότι φάνηκε, ήταν έτσι κι αλλιώς ακατάλληλη για αυτόν τον ρόλο. Η Ελλάδα δεν περιμένει τίποτα ουσιαστικό από τη γερμανίδα καγκελάριο -για αυτό έχει στραφεί αλλού- και η διαδικασία της διαμεσολάβησής της δεν είναι πλέον παρά ένα θέατρο.
Όταν ο Ταγίπ Ερντογάν απείλησε ότι η Τουρκία θα κάνει έρευνες στην περιοχή που όρισε αυθαίρετα ως τουρκική ΑΟΖ μέσω του τουρκολυβικού συμφώνου, ο Έλληνας πρωθυπουργός -και λόγω της γερμανικής προεδρίας, αλλά και επειδή γνωρίζει την προσωπική τους σχέση- ζήτησε από τη Μέρκελ να τον συνετίσει.
Ο Ερντογάν την πρώτη φορά φάνηκε να ακούει τη Μέρκελ και να υποχωρεί, πιστεύοντας προφανώς ότι εκείνη έπεισε την Ελλάδα να μην προβεί σε καμία κίνηση, ενώ εξασφάλισε και κάποια ανταλλάγματα για τον τουρκικό τουρισμό. Στη δεύτερη φάση όμως, αυτή που εξελίσσεται, ήταν ο Ταγίπ Ερντογάν που ζήτησε τη μεσολάβηση της Μέρκελ και όχι ο έλληνας πρωθυπουργός, ο οποίος άλλωστε την παρέκαμψε και δεν την ενημέρωσε καν για τη συμφωνία με την Αίγυπτο.
Ο Τούρκος πρόεδρος ξεκίνησε να απειλεί με έρευνες, όταν η Ελλάδα συζητούσε με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Και σταμάτησε την πρώτη φορά, όταν με τη διαμεσολάβηση της Μέρκελ συμφωνήθηκε, καμία από τις δύο πλευρές να μην προβεί σε προκλητικές ενέργειες.
Η Μέρκελ εξακολουθεί να κάνει "τα στραβά μάτια" στον Ερντογάν και να του δίνει όσο χρόνο χρειάζεται για να ολοκληρώσει την επιθετική του ενέργεια- παρά το διαφαινόμενο φιάσκο- μέχρι να σκεφτεί πώς θα βγει από το αδιέξοδο που μόνος του δημιούργησε.
Σύμφωνα με τον γερμανικό τύπο "Οι εμπλεκόμενες πλευρές είχαν συμφωνήσει να αποφύγουν κάθε ενέργεια που θα προκαλούσε ένταση και να επιδιώξουν σύντομα την έναρξη διαπραγματεύσεων στα επίμαχα ζητήματα". Είναι ωστόσο άλλο να ζητάς την αποφυγή κάθε ενέργειας και άλλο την αποφυγή κάθε παράνομης ενέργειας που είναι αντίθετη με το Διεθνές Δίκαιο. Το δεύτερο είναι θεμιτό, αλλά η απαίτηση παραίτησης από τη νόμιμη υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων μιας χώρας, δεν είναι. Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορούσε να συμφωνήσει παραιτούμενη από την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και ήταν εντελώς παράλογο η υπεράσπιση αυτή να θεωρείται πρόκληση και να εξισώνεται με παράνομες επιθετικές ενέργειες.
Ο ισχυρισμός των γερμανικών ΜΜΕ ότι οι βασικοί στόχοι της γερμανικής διαμεσολάβησης ήταν να σταματήσουν οι όποιες ενέργειες (και όχι οι παράνομες μόνο) θα μπορούσαν να προκαλέσουν ένταση, αποκαλύπτει τις προθέσεις της Μέρκελ, γιατί ο Ερντογάν θεωρεί ότι και οι νόμιμες ενέργειες, όπως η υπογραφή της Συμφωνίας με την Αίγυπτο, προκαλούν ένταση.
Έτσι μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας Ελλάδας-Αιγύπτου, ο Ερντογάν άρχισε πάλι να εκβιάζει με το Oruc Reis, απαιτώντας την ακύρωση της συμφωνίας την οποία χαρακτήρισε ως προκλητική και μονομερή ενέργεια. Και μπορεί να επιχείρησε να μαρκάρει την περιοχή ως δική του, αλλά η αιφνιδιαστική ανακοίνωση και υλοποίηση κοινής άσκησης με τη Γαλλία στην ίδια περιοχή, του χάλασε το σχέδιο, ενώ η ζημιά στο τουρκικό "Κεμάλ Ρέης" από το ελληνικό "Λήμνος" ήταν άλλη μία απάντηση που δεν περίμενε.
Η πλειοψηφία των χωρών-μελών της ΕΕ δεν ακολούθησε τη γραμμή της Γερμανίας και τον καταδίκασε ανοιχτά, ενώ η Γαλλία βγήκε πιο αποφασιστικά απέναντι στην Τουρκία. Εν τέλει ούτε οι απειλές του Ερντογάν, ούτε η πίεση της Μέρκελ, κατάφεραν να κάμψουν την Ελλάδα ώστε να ακυρώσει τη συμφωνία με την Αίγυπτο. Ο Ερντογάν όχι μόνο δεν κέρδισε τίποτα, αλλά το μόνο που πέτυχε ήταν να τον καταγγείλει για την παραβατικότητα του μια σειρά κρατών, να φέρει την Γαλλία ανοιχτά απέναντί του και να κινδυνεύει με οικονομικές κυρώσεις την ώρα που η τουρκική οικονομία καταρρέει.
Αλλά η Μέρκελ δεν απέτυχε επειδή δεν κατάφερε να σώσει τον Ερντογάν. Απέτυχε γιατί επέδειξε μεροληψία υπέρ της Τουρκίας και δεν υπερασπίστηκε τη νομιμότητα.
Όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός, την πρώτη φορά, της ζήτησε να μεσολαβήσει προκειμένου να αποσυρθεί η απειλή παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας- ενός κράτους-μέλους της ΕΕ, δεν της ζήτησε να μεσολαβήσει ούτε ως ουδέτερος παρατηρητής, ούτε -πολύ περισσότερο- ως υπερασπιστής των τουρκικών συμφερόντων και να κάνει πλάτες στις παράνομες ενέργειες του Ερντογάν.
Η Ανγκελα Μέρκελ αποδέχθηκε το ρόλο του μεσολαβητή και μάλλον θα το έκανε και χωρίς να της ζητηθεί από την ελληνική πλευρά, καθώς αυτό τη βόλευε για πολλούς λόγους και κυρίως για να δικαιολογήσει την πολιτική ίσων αποστάσεων που κράτησε στο δημόσιο λόγο της- γιατί στην πράξη προσέφερε κάλυψη στην Τουρκία. Η τήρηση ίσων αποστάσεων μεταξύ του θύτη και του θύματος είναι πάντα υπέρ του θύτη.
Ο σκοπός του Ερντογάν από την αρχή ήταν να εμποδίσει την υλοποίηση της συμφωνίας της Ελλάδας με την Αίγυπτο. Για αυτό και απειλεί όλο αυτό το διάστημα. 'Οταν λοιπόν η Μέρκελ ζητά -εμμέσως έστω- από τον έλληνα πρωθυπουργό να μην ασκήσει η χώρα ένα δικαίωμα της, για να μην ενοχληθεί η Τουρκία, αυτό, όχι μόνο ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν είναι, αλλά ούτε καν "ουδέτερη μεσολάβηση", αφού αυτό ακριβώς ήταν το αίτημα της Τουρκίας.
Η Ελλάδα ζητούσε να μην πραγματοποιηθεί η απειλή μιας παράνομης ενέργειας και η Τουρκία να μην πραγματοποιηθεί μία νόμιμη συμφωνία. Η "μεσολάβηση" της Μέρκελ εξομοίωσε τις δύο απαιτήσεις, προτείνοντας να μην υλοποιηθει η νόμιμη ελληνική συμφωνία, για να σταματήσει η παράνομη τουρκική ενέργεια!
Ο καθένας μπορεί να κρίνει αν αυτό είναι μεσολάβηση ή προώθηση των συμφερόντων της Τουρκίας, την οποία η Γερμανία θεωρεί στρατηγικό της εταίρο και χρησιμοποιεί τόσο απέναντι στις ΗΠΑ, όσο και απέναντι στη Γαλλία.
Η ελληνική πλευρά, βλέποντας ότι η Γερμανία δεν θα σταματούσε την Τουρκία, αφού έπαιζαν στην ίδια πλευρά, προχώρησε κανονικά στη συμφωνία με την Αίγυπτο και στράφηκε προς τη Γαλλία και το Στειτ Ντιπάρτμεντ που τη στήριξαν και είχαν λόγους να "μαζέψουν" την Τουρκία του Ερντογάν, αλλά και να στριμώξουν τη Γερμανία που τη χρησιμοποιεί ενάντια στα δικά τους συμφέροντα.
Η Μέρκελ εξακολουθεί να κάνει "τα στραβά μάτια" στον Ερντογάν και να του δίνει όσο χρόνο χρειάζεται για να ολοκληρώσει την επιθετική του ενέργεια- παρά το διαφαινόμενο φιάσκο- μέχρι να σκεφτεί πώς θα βγει από το αδιέξοδο που μόνος του δημιούργησε.
Είναι προφανές ότι η Μέρκελ δεν κατάφερε να πείσει τον Ερντογάν να μην υλοποιήσει τις επιθετικές ενέργειες με τις οποίες απειλούσε δύο κράτη-μέλη της ΕΕ. Άρα απέτυχε. Επιπλέον, αποκαλύφθηκε ότι μεροληπτεί υπέρ της Τουρκίας.
Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Χάικο Μας, στην τηλεδιάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ έφτασε να υποστηρίξει ότι η Ελλάδα ήταν αυτή που τορπίλισε τη διαδικασία διαλόγου, επειδή οριοθέτησε (όπως δικαιούται) ΑΟΖ με την Αίγυπτο, ενώ ο κ. Μας εμπόδισε φανερά ακόμα και να συζητηθούν κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. Υπήρξε μάλιστα και προκλητικός όταν, για να να πείσει τις άλλες χώρες να μην μπουν κυρώσεις, υποστήριξε ότι ο τούρκος πρόεδρος είχε ενημερώσει πριν από την έναρξη της διάσκεψης πως έχει δεχτεί την πρόταση της Μέρκελ για έναρξη διαλόγου με την Ελλάδα- μετά την ολοκλήρωση όμως των δραστηριοτήτων του Oruc Reis!
Η Γερμανία ζήτησε δηλαδή να μην υποστεί κυρώσεις η Τουρκία για τις επιθετικές της ενέργειες, επειδή δέχθηκε -όπως είπε- να κάνει διάλογο, αφού όμως πρώτα τις ολοκληρώσει!
Μετά από αυτά είναι προφανές ότι η Ανγκελα Μέρκελ δεν διαθέτει τα εχέγγυα για να μεσολαβεί μεταξύ Αθήνας-Άγκυρας, άλλωστε απέτυχε παταγωδώς και στις δύο απόπειρες ως τώρα.
