«Διακυβεύεται το μέλλον της Δημοκρατίας μας». Με αυτή την φράση, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα προέτρεψε τους Αμερικανούς πολίτες να ψηφίσουν στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου και να διώξουν τον Ντόναλντ Τραμπ από τον Λευκό Οίκο.
Σε μία παθιασμένη ομιλία του στο Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών, ο Ομπάμα χαρακτήρισε τον Τζο Μπάιντεν «αδελφό του» και πολιτικό με ευαισθησία και ικανότητα, που μπορεί να κάνει την χώρα καλύτερη, υπενθυμίζοντας την αποτυχία της κυβέρνησης Τραμπ να διαχειριστεί την πανδημία: «170.000 χιλιάδες Αμερικανοί νεκροί, εκατομμύρια δουλειές χαμένες, οι χειρότερες παρορμήσεις μας ανεξέλεγκτες», σχολίασε ο Ομπάμα, ζητώντας από τους Αμερικανούς να υποστηρίξουν τον Μπάιντεν και την υποψήφια αντιπρόεδρο, γερουσιαστή Καμάλα Χάρις.
«Όπως έχετε ήδη καταλάβει αυτό δεν είναι ένα τυπικό συνέδριο. Αυτή δεν είναι μία φυσιολογική εποχή. Οπότε απόψε θέλω να μιλήσω όσο πιο ξεκάθαρα μπορώ για όσα διακυβεύονται σε αυτές τις εκλογές. Γιατί αυτά που θα κάνουμε στις επόμενες 76 ημέρες, θα έχουν αντίκτυπο στις επόμενες γενιές.
»Είμαι στη Φιλαδέλφεια, εδώ που το Σύνταγμά μας σχεδιάστηκε και υπογράφτηκε. Δεν ήταν ένα τέλειο κείμενο. Επέτρεψε την απανθρωπιά της σκλαβιάς και απέτυχε να εξασφαλίσει στις γυναίκες και ακόμα και στους άνδρες χωρίς περιουσία, το δικαίωμα συμμετοχής στην πολιτική διαδικασία.
»Αλλά μέσα σε αυτό το κείμενο υπήρχε ένας «Πολικός Αστέρας» που θα οδηγούσε τις μελλοντικές γενιές. Ένα σύστημα αντιπροσωπευτικής διακυβέρνησης, μια Δημοκρατία μέσα από την οποία θα μπορούσαμε να υλοποιήσουμε τα υψηλότερα ιδανικά μας.
»Μέσα από τον εμφύλιο πόλεμο και πικρούς αγώνες, βελτιώσαμε το Σύνταγμα ώστε να συμπεριλάβει τις φωνές όσων είχαν παραληφθεί. Και σταδιακά, κάναμε αυτή την χώρα πιο δίκαιη και πιο ελεύθερη.
»Το μοναδικό αξίωμα για το οποίο ψηφίζουν όλοι οι πολίτες είναι η προεδρία. Οπότε τουλάχιστον θα περιμέναμε από έναν πρόεδρο να νιώθει υπεύθυνος για την ασφάλεια και το ευ ζην όλων μας, και των 330 εκατομμυρίων, ανεξαρτήτως του πως μοιάζουμε, ποιόν θεό λατρεύουμε, ποιον αγαπάμε, πόσα χρήματα βγάζουμε και ποιον ψηφίσαμε.
»Θα περιμέναμε από έναν πρόεδρο να είναι ο φύλακας αυτής της Δημοκρατίας. Θα περιμέναμε ότι ανεξαρτήτως προσώπου, φιλοδοξίας και πολιτικών πεποιθήσεων, ο πρόεδρος διαφυλάττει, προστατεύει και υπερασπίζεται τις ελευθερίες και τα ιδανικά για τα οποία τόσοι πολλοί Αμερικανοί έχουν κατέβει στον δρόμο και έχουν οδηγηθεί στη φυλακή, έχουν παλέψει και έχουν πεθάνει για αυτά.
»Έχω καθίσει στο Οβάλ Γραφείο και με τους δύο άνδρες που κατεβαίνουν υποψήφιοι για την προεδρία. Ποτέ δεν περίμενα από τον διάδοχό μου να υιοθετήσει το όραμά μου και να συνεχίσει την πολιτική μου. Ήλπιζα, για το καλό της χώρας, πως ο Ντόναλντ Τραμπ ίσως έδειχνε κάποιο ενδιαφέρον και έπαιρνε αυτή την δουλειά στα σοβαρά, πως ίσως ένιωθε τη βαρύτητα του αξιώματος και έδειχνε κάποιον σεβασμό για τη Δημοκρατία που του ανατέθηκε να φροντίζει.
»Αλλά δεν το έκανε ποτέ. Σχεδόν τέσσερα χρόνια τώρα δεν έχει δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον να κάνει τη δουλειά, κανένα ενδιαφέρον να βρει κοινό τόπο, κανένα ενδιαφέρον να χρησιμοποιήσει την εκπληκτική δύναμη του προέδρου για να βοηθήσει οποιονδήποτε άλλον πέρα από τον εαυτό του και τους φίλους του. Κανένα ενδιαφέρον να μεταχειριστεί την προεδρία ως κάτι παραπάνω από ένα ριάλιτι σόου που χρησιμοποιεί για να συγκεντρώνει την προσοχή για την οποία «διψά».
Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων που απαιτεί αυτή η δουλειά, γιατί δεν μπορεί. Και οι συνέπειες αυτής της αποτυχίας είναι δριμύτατες: 170.000 Αμερικανοί νεκροί, εκατομμύρια δουλειές χαμένες. Οι χειρότερες παρορμήσεις μας ανεξέλεγκτες. Η φήμη μας στον πλανήτη υπέστη σοβαρό πλήγμα και οι δημοκρατικοί θεσμοί απειλούνται όπως ποτέ στο παρελθόν»
»Τώρα γνωρίζω πως σε τόσο διχαστικούς καιρούς, οι περισσότεροι από εσάς έχετε αποφασίσει. Αλλά ίσως δεν είστε ακόμα βέβαιοι για τον ποιον θα ψηφίσετε, ή αν θα ψηφίσετε. Ίσως έχετε κουραστεί από την πορεία μας αλλά δεν μπορείτε να δείτε ένα καλύτερο μονοπάτι, ή απλά δεν γνωρίζετε αρκετά για τον άνθρωπο που θέλει να μας οδηγήσει εκεί.
»Οπότε αφήστε με να σας μιλήσω για τον φίλο μου, τον Τζο Μπάιντεν,
Δώδεκα χρόνια πριν, όταν ξεκίνησα την αναζήτησή μου για έναν αντιπρόεδρο, δεν ήξερα ότι θα έβρισκα έναν αδελφό. Ο Τζο και εγώ προερχόμασταν από διαφορετικές περιοχές και ανήκαμε σε διαφορετικές γενιές. Αλλά γρήγορα θαύμασα την αντοχή του, διαμορφωμένη από τόσο πολύ αγώνα, την ευαισθησία του, γεννημένη από τόσο πολύ πόνο. Ο Τζο είναι ένας άνδρας που έμαθε από νωρίς, να αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπο που συναντά με σεβασμό και αξιοπρέπεια, να ζει τιμώντας τα λόγια των γονιών του: «Κανείς δεν είναι καλύτερος από εσένα, Τζο, αλλά δεν είσαι καλύτερος από κανέναν.
Η ευαισθησία, η αξιοπρέπεια, η πεποίθηση ότι όλοι έχουν αξία. Αυτός είναι ο Τζο.
Όταν μιλά με κάποια γυναίκα που έχασε την δουλειά της, ο Τζο θυμάται το βράδυ που ο πατέρας του έκατσε και του είπε πως έχασε την δικιά του δουλειά. Όταν ακούει έναν πατέρα που προσπαθεί να τα βγάλει τώρα πέρα, το κάνει ως ο πατέρας που έπαιρνε κάθε βράδυ το τρένο για το Γουίλμινγκτον για να σκεπάσει τα παιδιά του στο κρεβάτι. Όταν συναντά οικογένειες στρατιωτικών που έχουν χάσει τον ήρωά τους, το κάνει ως αγαθό πνεύμα. Γονιός ενός Αμερικανού στρατιώτη, κάποιος του οποίου η πίστη αντιμετώπισε την πιο σκληρή απώλεια.
Για οχτώ χρόνια, ο Τζο ήταν ο τελευταίος που απευθυνόμουν στο δωμάτιο όταν έπρεπε να λάβω μια σημαντική απόφαση. Με έκανε καλύτερο πρόεδρο, έχει τον χαρακτήρα και την εμπειρία για να μας κάνει καλύτερη χώρα.
Και διαλέγοντας την φίλη μου Καμάλα Χάρις, διάλεξε μια ιδανική συνεργάτιδα, που είναι κάτι παραπάνω από έτοιμη για την δουλειά. Κάποια που γνωρίζει πως είναι να ξεπερνάς εμπόδια και που έχτισε την καριέρα της παλεύοντας για να βοηθήσει άλλους να ζήσουν το δικό τους αμερικανικό όνειρο.
Παράλληλα με την εμπειρία που χρειάζονται για να τα καταφέρουν, ο Τζο και η Καμάλα διακρίνονται από σταθερή και στέρεα πολιτική, που θα υλοποιήσει το όραμά τους για μία καλύτερη, πιο δίκαιη και ισχυρή χώρα. Θα θέσουν υπό τον έλεγχό τους την πανδημία, όπως ο Τζο με βοήθησε να διαχειριστώ τον ιό Η1Ν1 και να αποτρέψω μια έξαρση του ιού Έμπολα να «φτάσει στις ακτές μας»
Θα επεκτείνουν το σύστημα υγείας κάνοντάς το προσβάσιμο σε περισσότερους Αμερικανούς, όπως κάναμε εγώ και ο Τζο πριν από δέκα χρόνια, βοηθώντας με να σχεδιάσω το σχέδιο νόμου και να βρω τις ψήφους που θα το έκαναν νόμο του κράτους.
Θα διασώσουν την οικονομία, όπως ο Τζο με βοήθησε να το κάνω μετά την Μεγάλη Ύφεση. Του ζήτησα να διαχειριστεί το σχέδιο ανάκαμψης που έδωσε ώθηση για την μεγαλύτερη ανάπτυξη θέσεων εργασίας στην Ιστορία.
Και δεν θεωρεί αυτή την συγκυρία μια ευκαιρία για να πάμε πίσω εκεί που ήμασταν, αλλά για να φέρει μεγάλες αλλαγές που έχουν ήδη καθυστερήσει, ώστε η οικονομία μας να κάνει τη ζωή πραγματικά πιο εύκολη για όλους - είτε πρόκειται για μια σερβιτόρα που προσπαθεί να μεγαλώσει μόνη της ένα παιδί, είτε πρόκειται για έναν εργάτη που κινδυνεύει με απόλυση ή κάποιον φοιτητή που αναζητά τρόπο για να πληρώσει τα δίδακτρα του επόμενου εξαμήνου.
Ο Τζο και η Καμάλα θα αποκαταστήσουν την θέση μας στον κόσμο, και όπως μάθαμε από αυτή την πανδημία, αυτό έχει σημασία. Ο Τζο ξέρει τον κόσμο και ο κόσμος τον ξέρει. Γνωρίζει ότι η πραγματική δύναμή προέρχεται από την δυνατότητα να γίνεσαι το παράδειγμα που ο κόσμος θέλει να ακολουθήσει. Ένα έθνος Δημοκρατίας, όχι δικτατόρων. Ένα έθνος που μπορεί να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει άλλους ώστε να αντιμετωπίσουν απειλές όπως η κλιματική αλλαγή, η τρομοκρατία, η πείνα και η ασθένεια.
Αλλά το πιο σημαντικό από όλα, είναι ότι γνωρίζω πως ο Τζο και η Καμάλα πραγματικά νοιάζονται για κάθε Αμερικανό. Και νοιάζονται βαθιά για την Δημοκρατία μας. Πιστεύουν στην Δημοκρατία, στο ιερό δικαίωμα της ψήφου, ότι θα πρέπει να το κάνουμε ευκολότερο για τους ανθρώπους να ψηφίζουν, όχι πιο δύσκολο.
Πιστεύουν ότι κανείς, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου, δεν είναι πάνω από τον νόμο, και ότι κανένας αξιωματούχος του Δημοσίου, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου, δεν πρέπει να εκμεταλλεύεται την εξουσία του για τον ίδιο ή τους υποστηρικτές του.
Καταλβαίνουν ότι σε αυτή την δημοκρατία, αυτός που έχει την εξουσία δεν χρησιμοποιεί άνδρες και γυναίκες του στρατού, που είναι πρόθυμοι να ρισκάρουν τα πάντα για να προστατεύσουν το έθνος μας, ως πολιτικά εργαλεία για να παραταχθούν απέναντι σε ειρηνικούς διαδηλωτές στο έδαφός μας.
Κατανοούν ότι οι πολιτικοί αντίπαλοι δεν είναι αντι-Αμερικανοί απλώς και μόνο επειδή διαφωνούν, ότι η ελευθερία του Τύπου δεν είναι ο εχθρός αλλά μας κρατά υπόλογους, πως η ικανότητά μας να συνεργαζόμαστε για να επιλύσουμε μεγάλα προβλήματα όπως η πανδημία, εξαρτάται από την αξιοπιστία των δεδομένων, της επιστήμης και της λογικής, όχι από την κατασκευή πληροφοριών.
Τίποτα από αυτά δεν θα έπρεπε να είναι διχαστικό. Αυτές δεν θα έπρεπε να είναι ρεπουμπλικανικές ή δημοκρατικές αρχές. Αυτές είναι αμερικανικές αξίες. Αλλά στην παρούσα φάση, αυτός ο πρόεδρος και όσοι των υποστηρίζουν, έχουν δείξει ότι δεν πιστεύουν σε αυτά τα πράγματα.
Απόψε, σας ζητώ να πιστέψετε στον Τζο και την Καμάλα, στην ικανότητά τους να ηγηθούν σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς και να οικοδομήσουν ξανά τη χώρα. Αλλά κανείς Αμερικανός δεν μπορεί να «φτιάξει» αυτή την χώρα μόνος του. Ούτε καν ο πρόεδρος.
Η Δημοκρατία δεν ήταν ποτέ ανταλλακτική - «μου δίνεις την ψήφο σου και τα κάνω όλα καλύτερα». Απαιτεί ενεργούς και ενημερωμένους πολίτες. Για αυτό σας ζητώ να πιστέψετε στις δικές σας δυνατότητες. Να διασφαλίσετε ότι τα βασικά αξιώματα της Δημοκρατίας μας θα αντέξουν. Γιατί αυτό διακυβεύεται τώρα. Η Δημοκρατία μας.
Καταλαβαίνω γιατί αρκετοί Αμερικανοί έχουν απογοητευτεί από την κυβέρνηση. Ο τρόπος που έχουν τεθεί οι κανόνες και έχουν «κακοποιηθεί» στο Κογκρέσο, διευκολύνει συγκεκριμένα συμφέροντα να ανακόψουν την πρόοδο. Πιστέψτε με, το ξέρω.
Κατανοώ γιατί ένας λευκός υπάλληλος εργοστασίου που είδε τον μισθό του να περικόπτεται ή την δουλειά του να χάνεται, αισθάνεται πως η κυβέρνηση δεν νοιάζεται. Καταλαβαίνω γιατί μια μαύρη μητέρα νιώθει ότι δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για εκείνη. Καταλαβαίνω γιατί ένας νέος μετανάστης αναρωτιέται αν υπάρχει θέση για αυτόν στη χώρα, γιατί ένας νέος άνθρωπος μπορεί να παρακολουθεί το «τσίρκο» της τρέχουσας πολιτικής, την κακία, τα ψέματα και τις τρελές θεωρίες συνωμοσίας και να σκέφτεται «ποιο το νόημα;»
Λοιπόν ορίστε το νόημα: ο πρόεδρος και οι υπόλοιποι στην εξουσία, όσοι ωφελούνται από την διατήρηση των πραγμάτων ως έχουν, ελπίζουν στον κυνισμό σας. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να σας κερδίσουν με τις πολιτικές τους. Για αυτό ελπίζουν να σας δυσκολέψουν όσο το δυνατόν περισσότερο για να ψηφίσετε. Να σας πείσουν ότι η ψήφος σας δεν μετρά. Ώστε να κερδίσουν.
Έτσι καταφέρνουν να παίρνουν αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή σας και τις ζωές όσων αγαπάτε. Έτσι η οικονομία γέρνει προς όφελος των πλουσίων και των καλά διασυνδεδεμένων. Για αυτόν τον λόγο το σύστημα υγείας έχει τόσα κενά και άνθρωποι καταρρέουν. Έτσι φθίνει η Δημοκρατία, μέχρι που δεν υφίσταται πια.
Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε. Μην τους αφήσετε να σας στερήσουν την δύναμή σας. Μην τους αφήσετε να σας κλέψουν την Δημοκρατία. Σχεδιάστε τώρα πως θα δώσετε το παρών και θα ψηφίσετε. Κάντε το όσο πιο νωρίς γίνεται και πείτε στην οικογένεια και στους φίλους σας να ψηφίσουν.
Κάντε ότι έκαναν οι Αμερικανοί για περισσότερο από δύο αιώνες, όταν αντιμετώπισαν πιο σκληρές εποχές από αυτήν - όλοι αυτοί οι σιωπηλοί ήρωες βρήκαν το θάρρος να προχωρήσουν και να πιέσουν απέναντι στις κακουχίες και την αδικία.
Τον περασμένο μήνα χάσαμε έναν γίγαντα της Αμερικανικής Δημοκρατίας, τον Τζον Λιούις. Μερικά χρόνια νωρίτερα, είχα συναντηθεί με τον Τζον και μερικούς εναπομείναντες ηγέτες των πρώτων κινημάτων για τα πολιτικά δικαιώματα. Ένας από αυτούς μου είπε ότι δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα έμπαινε στον Λευκό Οίκο για να συναντήσει έναν πρόεδρο που έμοιαζε με τον εγγονό του.
Μετά πρόσθεσε ότι έψαξε και βρήκε πως τη μέρα που γεννήθηκα, ο ίδιος βρισκόταν σε ένα κελί φυλακής, αγωνιζόμενος να δώσει τέλος στις ρατσιστικές διακρίσεις στον Νότο. Ότι κάνουμε, έχει αντίκτυπο στις επόμενες γενιές.
Ανεξαρτήτως ιστορικού, είμαστε όλοι παιδιά Αμερικανών που έδωσαν τον καλό αγώνα. Προπαππούδες που εργάζονταν χωρίς δικαιώματα ή εκπροσώπηση. Αγρότες που έχασαν τα όνειρά τους στις στάχτες. Ιρλανδοί, Ιταλοί, Ασιάτες και Λατίνοι που τους είπαν να γυρίσουν πίσω από εκεί που ήρθαν. Εβραίοι και Καθολικοί, Μουσουλμάνοι και Σιχ που τους έκαναν να νιώθουν ύποπτοι για τον τρόπο που λάτρευαν. Μαύροι Αμερικανοί αλυσοδεμένοι, μαστιγωμένοι, κρεμασμένοι. Τους έφτυναν επειδή προσπαθούσαν να κάτσουν για να φάνε. Τους χτυπούσαν επειδή προσπαθούσαν να ψηφίσουν.
Αν κάποιος είχε το δικαίωμα να πιστεύει ότι η Δημοκρατία δεν δούλευε, ούτε μπορούσε να δουλέψει, ήταν αυτοί οι Αμερικανοί. Οι πρόγονοί μας. Γνωριζαν πόσο μακριά από τον μύθο ήταν η καθημερινή πραγματικότητα της Αμερικής. Και παρ' όλα αυτά, αντί να τα παρατήσουν, ενώθηκαν και αποφάσισαν ότι «με κάποιο τρόπο θα τα καταφέρουμε. Θα δώσουμε σε αυτές τις λέξεις του καταστατικού, ζωή».
Έχω δει την ίδια πνοή να υψώνεται τα τελευταία χρόνια. Άνθρωποι όλων των ηλικιών και από κάθε περιβάλλον να γεμίζουν κέντρα πόλεων, αεροδρόμια και δρόμους, για να μην χωριστούν οι οικογένειές τους. Για να μην δεχθούν ένοπλη επίθεση άλλοι μαθητές. Για να μην ζήσουν τα παιδιά μας σε έναν μη κατοικήσιμο πλανήτη. Αμερικανοί όλων των φυλών ενωμένοι για να διακηρύξουν, απέναντι στην αδικία και την βαναυσότητα του κράτους, ότι οι ζωές των μαύρων μετράνε, όχι περισσότερο, αλλά ούτε και λιγότερο. Για να μην νιώσει κανένα παιδί σε αυτή την χώρα το κεντρί του ρατσισμού.
Οι νέοι άνθρωποι που μας οδήγησαν αυτό το καλοκαίρι, μας λένε ότι πρέπει να καταφέρουμε περισσότερα. Με τόσους πολλούς τρόπους είστε τα όνειρα αυτής της χώρας που έγιναν πραγματικότητα. Οι παλαιότερες γενιές έπρεπε να πειστούν ότι όλοι είχαν την ίδια αξία. Για εσάς είναι δεδομένο, μια βεβαιότητα.
Και αυτό που θέλω να ξέρετε είναι ότι παρά τις απογοητεύσεις, το σύστημα αυτο-διακυβέρνησης μπορεί να αξιοποιηθεί για να κάνετε πραγματικότητα αυτές τις βεβαιότητες. Μπορείτε να δώσετε στη Δημοκρατία μας νέο νόημα. Μπορείτε να την οδηγήσετε. Είστε το συστατικό που λείπει. Αυτοί που θα αποφασίσουν αν η Αμερική θα τα καταφέρει να σταθεί στο ύψος των αξιών της.
Αυτή η δουλειά θα συνεχιστεί για πολύ μετά από τις εκλογές. Αλλά η όποια πιθανότητα επιτυχίας εξαρτάται απολύτως από το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών.
Αυτή η κυβέρνηση έχει δείξει πως θα διαλύσει την δημοκρατία μας, αν χρειαστεί, για να κερδίσει. Οπότε πρέπει να αρχίσουμε την δουλειά. Να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια αυτές τις 76 ημέρες και να ψηφίσουμε όπως ποτέ στο παρελθόν, τον Τζο και την Καμάλα, ώστε να διασφαλίσουμε πως αυτή η χώρα που αγαπάμε θα στέκεται και σήμερα και στις ημέρες που θα έρθουν.
Μείνετε ασφαλείς. Ο Θεός να σας ευλογεί»
σχόλια