Είμαι 23 ετών, σπουδάζω και μένω με τους γονείς μου. Έχω αρκετά θέματα, αλλά αυτό που με απασχολεί τελευταία είναι το εξής. Έχω βάσιμες υποψίες ότι μητέρα μου απατά τον πατέρα μου. Εδώ δεν τίθεται θέμα απομυθοποίησης των γονέων. Το έχω καταλάβει εδώ και χρόνια ότι οι γονείς μου φυσικά και είναι άνθρωποι, δεν είναι τέλειοι, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Αλλά από τότε που μου μπήκαν ψύλλοι στ' αφτιά το σκέφτομαι συχνά και δεν ξέρω τι να κάνω. Οι γονείς μου έχουν κλείσει σχεδόν 30 χρόνια γάμου. Από πολύ μικρός τους θυμάμαι να μαλώνουν. Όχι σε σημείο βιαιοπραγίας, αλλά να φωνάζουν. Άσχημα και με το παραμικρό. Σε σημείο που έφυγαν απότομα ένα βράδυ, από τα νεύρα τους, αφήνοντάς με μόνο (ήμουν 3 ή 4 τότε), σε ένα άδειο σπίτι να κλαίω σαν υστερικός όντας μάρτυρας του καυγά και έχοντας κληθεί να διαλέξω θέση (ένα χείριστο συνήθειο που ποτέ δεν έκοψαν). Αργότερα η μάνα μου παινευόταν ότι έλλειψε για λίγο, και ήταν κοντά στην περιοχή, λες και αυτό σηκώνει έπαινο. Γενικά, παρόλο που τους αγαπώ, έχω αρκετά να τους προσάψω. Από πολύ μικρός αναρωτιόμουν γιατί δεν παίρνουν διαζύγιο (όχι ότι ήθελα βέβαια). Όπου σταθούν και όπου βρεθούν αρπάζονται και φωνάζουν, είναι απορίας άξιο το πως έμειναν μαζί έστω και ένα χρόνο (οικονομική ασφάλεια ίσως ;). Τέλος πάντων, αρκετά με το ευρύτερο πλαίσιο. Πριν από πολλούς μήνες άκουσα την μητέρα μου να κλαίει το πρωί στο μπάνιο και να συνομιλεί με κάποιον με λυγμούς και νευρικά στο τηλέφωνο. Εκείνη σηκώνεται πάντα νωρίτερα από όλους και προφανώς θεώρησε ότι δεν θα ακουγόταν, ωστόσο το σπίτι έχει άθλια ηχομόνωση και το δωμάτιό μου είναι κυριολεκτικά δίπλα στο μπάνιο με κοινό τοίχο. Δεν άκουσα τίποτα καθαρά, με εξαίρεση φράσεις "όχι σε παρακαλώ", "πεθαίνω δεν το καταλαβαίνεις ;", "βρε αγόρι μου". Τους μήνες που ακολούθησαν συνέβησαν παρόμοια περιστατικά (4 ή 5 φορές, άλλοτε με σχετική ηρεμία, άλλοτε με νεύρα), με παρεμφερείς φράσεις, ωστόσο ποτέ δεν το ρίσκαρα να ακούσω κάτι πιο καθαρά, από φόβο μήπως με καταλάβει. Συνέβη ξανά σήμερα. Πάντα βγαίνει από το μπάνιο (το οποίο βέβαια κλειδώνει και ανοίγει βρύσες για να καλύπτει την φωνή της) λίγο πιο εκνευρισμένη ή αδιάθετη. Αν εξαιρεθεί η πρώτη φορά που συνέβη, όπου ο πατέρας μου ήταν στο σπίτι σε άλλο δωμάτιο, είχα υποψίες ότι μπορεί να συνομιλούσε κρυφά με τον πατέρα μου για κάποιο πολύ προσωπικό θέμα. Ή ότι η μητέρα μου έχει κάποιο σοβαρό θέμα υγείας και μιλά κρυφά με τον γιατρό της. Όχι βέβαια ότι αυτά είναι λιγότερο ανησυχητικά σενάρια, αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε. Υπάρχει τρίτος. Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από όταν το ψιλιάστικα και δεν ξέρω τι να κάνω. Αν κάποια στιγμή καταλήξουν χωρισμένοι θα το αντέξω. Είναι ένας φόβος που είχα πάντα και εν μέρει έχω εξοικειωθεί με αυτή την άσχημη τροπή. Ωστόσο, έχω έναν μικρό αδερφό, 8 ετών, τον οποίο υπεραγαπώ. Έχει ήδη μεγαλώσει με αρκετές στερήσεις (υλικές και συναισθηματικές) σε σχέση με εμένα. Δεν θέλω να τον δω να περνά κάτι τέτοιο. Χώρια ότι σε λίγους μήνες πάω φαντάρος και ο νους μου θα είναι συνέχεια σε αυτόν (τους καυγάδες που θα γίνονται, τα νεύρα της μητέρας μου που θα τα ξεσπά πάνω του, όπως έκανε και με εμένα κ.λ.π). Όντας πλέον σίγουρος για την μάνα μου, έχω βρεθεί σε αδιέξοδο. Φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να πω κάτι στον πατέρα μου. Σκέφτηκα να της μιλήσω κατ' ιδίαν και ήρεμα για το τι συμβαίνει, αν θέλει να το πει (γιατί από τις συζητήσεις φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά με την "σχέση" της, ίσως την εκβιάζει). Τι θα γίνει όμως αν επιβεβαιωθούν οι χειρότεροι φόβοι μου ; Αν πράγματι μου εξομολογηθεί κάτι, πώς θα ζήσω κοιτώντας τον πατέρα μου στα μάτια και ξέροντας ότι τον απατά ; Δεν θα είμαι συνένοχος ; Με βάση αυτά που σκέφτηκα και διάβασα στο διαδίκτυο σε ανάλογες περιπτώσεις, η καλύτερη κίνηση είναι να μην κάνω τίποτα. Να μην ανακατευτώ καθόλου, ούτε να μιλήσω στην μητέρα μου. Είναι ενήλικες και σίγουρα δεν είμαι ο ψυχολόγος τους. Δεν είναι δουλειά μου να κάνω υποδείξεις ηθικής. Τουλάχιστον αυτό φαίνεται να ορίζει η λογική μου. Από την άλλη δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι αγχώνομαι όταν την ακούω στο μπάνιο. Ανησυχώ και φοβάμαι. Χώρια που η μητέρα μου είναι ένα εξαιρετικά νευρικό άτομο εκ φύσεως, αυτές οι συζητήσεις την κάνουν να γυρεύει διαρκώς καυγά, όταν κλείνει το τηλέφωνο στον άγνωστο συνομιλητή της. Παρακαλώ, θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα αν μου λέγατε την γνώμη σας, τουλάχιστον να νιώσω ότι το έβγαλα από μέσα μου, αλλιώς θα συνεχίσει να με τρώει.
