Και ξαφνικά… θύελλα στο Θέατρο Τέχνης. Όχι τόσο ξαφνικά, όπως φαίνεται, τα πράγματα απλώς κυλούν πολύ αργά σε έναν ιστορικό οργανισμό που μοιάζει να μην έχει τα αντανακλαστικά να αντιμετωπίσει μια κρίση πολύμηνη, η οποία φανερώνει και κάτι άλλο: ότι η σχολή και το θέατρο, που ήταν πάντα και ιστορικά συνδεδεμένα, δεν έχουν στενή σχέση.
Ακόμα και η ανακοίνωση της καλλιτεχνικής διευθύντριας Μαριάννας Κάλμπαρη δείχνει αυτή ακριβώς τη χαλαρή σχέση των δύο τμημάτων, του θεάτρου και σχολής, που απλώς υπάγονται στον ίδιο τίτλο, «Θέατρο Τέχνης». Και ότι ακόμα και το Δ.Σ. της σχολής δεν φαίνεται να έχει, πλην λίγων μελών, σχέση στενή με τη σχολή ώστε να καταλάβει τη σοβαρότητα της κρίσης. Το εξηγεί εν ολίγοις στην επιστολή της η κ. Κάλμπαρη ότι «το Δ.Σ. του Θεάτρου Τέχνης αποτελείται από μέλη της εταιρείας που λαμβάνουν αποφάσεις κατά πλειοψηφία και προσφέρουν αφιλοκερδώς τον χρόνο, τις γνώσεις και τη βοήθειά τους στον οργανισμό, όπως κάνω άλλωστε και εγώ ως μέλος και ως καλλιτεχνική διευθύντρια από το 2014 μέχρι σήμερα». Το Δ.Σ. του Θεάτρου Τέχνης αποτελούσαν μέχρι πριν από τις παραιτήσεις οι Μαριάννα Κάλμπαρη, Μάνια Παπαδημηρίου, Κωστης Καπελώνης, Θοδωρής Γράμψας, Νίκος Μανωλόπουλος, Έλλη Ρούσσου και Φώτης Χατζής.
Το αίτημα των φοιτητών είναι η απομάκρυνση από το διδακτικό προσωπικό της σχολής του Γιάννη Λιγνάδη όσο διαρκεί η δίκη του αδελφού του.
Ο κ. Λιγνάδης δεν διδάσκει πλέον στο Αρσάκειο, σύμφωνα με όσα γράφει το βιογραφικό του στο site της Σχολής του Θεάτρου Τέχνης [1990-2019/20: Kαθηγητής φιλόλογος στα σχολεία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού), 2001-2019/20: Διδάσκων στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (Μαθήματα: Αρχαίο Δράμα, Δραματολογία)], ενώ τον Μάιο του 2021 έληξε και η τελευταία από τις 13 συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου που είχε υπογράψει με τον αδελφό του, τον Δημήτρη Λιγνάδη, τέως καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.
Το ότι οι σπουδαστές ζητούν την απομάκρυνση ενός καθηγητή για τις δηλώσεις και τη στάση του όλη αυτή την περίοδο είναι κατανοητό. Το κλίμα είναι τεταμένο στις σχολές και είναι πολύ περίεργο ένας εκπαιδευτικός οργανισμός με τόσο μεγάλη εμπειρία να μη λαμβάνει σοβαρά υπ' όψιν του τη στάση των μαθητών της, η οποία θέτει σε κίνδυνο και τη λειτουργία και το όνομα της σχολής, και να μην πράττει με γνώμονα το συμφέρον της σχολής και μόνο.
Για την ιστορία, με φόντο την υπόθεση Λιγνάδη, 285 απόφοιτοι του Αρσακείου Ψυχικού αφήνουν σαφέστατες αιχμές κατά καθηγητών του σχολείου, τονίζοντας ότι «δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά». «Θέλουμε να εκφράσουμε τη συμπαράστασή μας προς όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες που υπέστησαν από συγκεκριμένους καθηγητές και καθηγήτριες των Αρσακείων σεξουαλικές, ψυχολογικές ή και λεκτικές προσβολές, οι οποίες τελούν σε γνώση μας – έχει πέσει στην αντίληψή μας ή έχουμε πληροφορηθεί κάτι απ' όλα αυτά, ενίοτε δε και όλα», σχολιάζουν χαρακτηριστικά στην κοινή τους επιστολή εκατοντάδες απόφοιτοι του σχολείου από το 1994 έως το 2018. Η υπόθεση των καταγγελιών αυτών μπήκε στο αρχείο.
Ο Γιάννης Λιγνάδης, εν τω μεταξύ, το επόμενο διάστημα θα εμφανιστεί σχεδόν σε όλες τις τηλεοπτικές εκπομπές που ασχολούνται με την υπόθεση του αδελφού του, κάνοντας δηλώσεις όπως: «Η ιστορία ήταν προσχεδιασμένη και οργανωμένη, όπως και η επίθεση που θα δεχόταν. Το περίμενε και το περίμενα. Η πλεκτάνη εργαλειοποίησε το MeToo –ήταν η κατάλληλη συγκυρία για να εκδηλωθεί– και τη γενετήσια πολιτεία του αδερφού μου, η οποία δεν διαφέρει από την πολιτεία πολλών καλλιτεχνών και πολλών λογοτεχνών» και «Υπάρχουν ομοφυλόφιλοι που είναι επαγγελματίες. Απλώς ενοχλούν ίσως όταν ακούγονται σε μια κοινωνία που έχει βάλει ένα προσωπείο καλόγριας. Και όσον αφορά το θέμα του θεάτρου που με ρωτήσατε, αυτά είναι παθογένειες, τα έχω γράψει κιόλας. Είναι αυτοάνοσα νοσήματα, δηλαδή τα γεννά ο ίδιος ο χώρος. Να μην παίζουμε τις καλόγριες, άμα είναι να γίνουμε όλοι, να γίνουμε όλοι όντως. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί, όλοι έχουμε αμαρτίες, δηλαδή ποιος δεν έχει;» και πολλές άλλες.
Το ότι οι σπουδαστές ζητούν την απομάκρυνση ενός καθηγητή για τις δηλώσεις και τη στάση του όλη αυτή την περίοδο είναι κατανοητό. Το κλίμα είναι τεταμένο στις σχολές και είναι πολύ περίεργο ένας εκπαιδευτικός οργανισμός με τόσο μεγάλη εμπειρία να μη λαμβάνει σοβαρά υπ' όψιν του τη στάση των μαθητών της, η οποία θέτει σε κίνδυνο και τη λειτουργία και το όνομα της σχολής, και να μην πράττει με γνώμονα το συμφέρον της σχολής και μόνο.
Θα θυμίσω ότι επί σειρά ετών ο κύριος τροφοδότης των παραγωγών του Θεάτρου Τέχνης ήταν οι απόφοιτοί του. Ακόμα και σήμερα μαθητές της σχολής εργάζονται με απαλλαγή από τα δίδακτρα στις δύο σκηνές και ενώ το θέατρο δεν έχει τη δυνατότητα, όπως παλιότερα, να δημιουργήσει ένα ensemble αποφοίτων, προσπαθεί να τους απασχολεί σε πολλές παραγωγές του. Επίσης ότι το Δ.Σ., όπως τα περισσότερα, έχουν ρόλο συγκεκριμένο, είναι χωρίς εμπειρία σε τέτοιου είδους κρίσεις και η συγκεκριμένη δεν αξιολογήθηκε σωστά.
Προφανώς, οι σχέσεις του κ. Λιγνάδη με τους μαθητές της σχολής είναι σήμερα στο σημείο μηδέν. Με όσους επικοινωνήσαμε φοβούνται να μιλήσουν επωνύμως, για να μη στοχοποιηθούν. Το αίτημά τους για ακρόαση από το Δ.Σ. της σχολής έχει απορριφθεί. Οι σπουδαστές, κυρίως εξαιτίας της ολιγωρίας του Δ.Σ. να συνεδριάσει και να πάρει τις όποιες αποφάσει, κινδυνεύουν να χάσουν τη χρονιά λόγω απουσιών. Επίσης, ένα θέμα προς συζήτηση είναι γιατί δεν υπάρχει σύλλογος σπουδαστών, η δημιουργία του όμως αφορά τους ίδιους τους σπουδαστές. Ο τρόπος που το Δ.Σ. χειρίστηκε το θέμα οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο και στην αδυναμία να πάρει έστω ένας πρωτοβουλία. Επίσης, στα απίθανα της υπόθεσης είναι ότι ο σύλλογος των καθηγητών ενημερώθηκε «επίσημα» πριν από λίγες μέρες για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Όλα αυτά σε μια σχολή με πενήντα, εξήντα σπουδαστές και όχι εκατοντάδες καθηγητές. Δηλαδή δεν έβλεπε κανένας ότι δεν έμπαιναν στο μάθημα του Λιγνάδη; Κρατούσαν μόνο απουσίες;
Σε αυτό το ομιχλώδες καθεστώς, όπου κανένας δεν θέλει να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο και να απομακρύνει τον κ. Λιγνάδη προκειμένου να λειτουργήσει εύρυθμα η σχολή σε αυτό τουλάχιστον το κρίσιμο διάστημα, έρχονται δύο παραιτήσεις, της Μάνιας Παπαδημητρίου, μέλους του Δ.Σ. και διευθύντριας Σπουδών της σχολής, και ενός ιστορικού στελέχους του θεάτρου, που επίσης υπήρξε διευθυντής της σχολής, που γράφει, παραθέτοντας την ανακοίνωση του ΣΕΗ:
«Ευχαριστώ το ΣΕΗ που συμπαρίσταται στη δημόσια έκθεσή μας. Μια μικρή διευκρίνιση: Η δική μου παραίτηση προηγήθηκε της Μάνιας, για μια σειρά και άλλων θεμάτων που με υποχρεώνουν να απομακρυνθώ από τα διοικητικά του Θεάτρου Τέχνης. Το ύστατο ήταν η συνεχιζόμενη επί εξάμηνο αναταραχή στη σχολή, θέμα στο οποίο ταυτίζομαι με την άποψη της Μάνιας». Η κ. Παπαδημητρίου γράφει: «Κάνεις έναν αγώνα για τα πτυχία των φοιτητών και οδηγείσαι σε παραίτηση από τη θέση του διευθυντή σπουδών. Είναι κάπως οξύμωρο, αλλά είναι αληθινό».
Ωστόσο, ως διευθύντρια σπουδών η κ. Παπαδημητρίου δεν προέβη σε καμία ενέργεια, μη θέλοντας να πάρει μόνη την ευθύνη, ενώ θα έπρεπε να συγκαλέσει τον σύλλογο καθηγητών που είναι σε άμεση επαφή με τα παιδιά, υποστηρίζοντας ότι δεν μπορεί να διώξει κάποιον για τις ιδέες του.
Η LiFO επικοινώνησε με την κ. Κάλμπαρη, η οποία ξεκαθάρισε ότι η σχολή και το θέατρο λειτουργούν ανεξάρτητα και αυτός είναι ο λόγος που δεν παρενέβη μέχρι σήμερα, ωστόσο η ίδια είναι και στο Δ.Σ. της σχολής και στον σύλλογο καθηγητών, απ' όπου προκύπτουν κάποιες ευθύνες και για την ίδια. Το βράδυ της Δευτέρας απέστειλε την παρακάτω ανακοίνωση:
«Ως καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, που φέρω τα τελευταία οκτώ χρόνια την αποκλειστική καλλιτεχνική-οικονομική ευθύνη του προγραμματισμού και της διεύθυνσης-διοίκησης των δύο σκηνών του Θεάτρου, και σε συνέχεια των δημοσιευμάτων που αφορούν τη διεύθυνση της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, επιτρέψτε μου να θέσω υπ' όψιν σας τα εξής:
Το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν είναι αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που λειτουργεί αδιάλειπτα από το 1942.
Διαθέτει δύο θεατρικές σκηνές και μία δραματική σχολή αναγνωρισμένη από το υπουργείο Πολιτισμού.
Το θέατρο δεν είναι εποπτευόμενος φορέας ούτε λαμβάνει πάγια επιχορήγηση από το υπουργείο Πολιτισμού.
Θέατρο και σχολή αποτελούν διαφορετικά τμήματα του ίδιου οργανισμού, τη συνολική ευθύνη του οποίου φέρει το εκάστοτε διοικητικό συμβούλιο που εκλέγεται από τα μέλη της Εταιρείας του Θεάτρου Τέχνης.
Το διοικητικό συμβούλιο ορίζει τον/τη καλλιτεχνικό διευθυντή/διευθύντρια των σκηνών καθώς και τον/τη διευθυντή/διευθύντρια σπουδών της δραματικής σχολής.
Να σημειωθεί ότι μέχρι το 2014, οπότε ανέλαβα την καλλιτεχνική διεύθυνση, θέατρο και σχολή διοικούνταν από το ίδιο πρόσωπο: τον Κάρολο Κουν, τον Γιώργο Λαζάνη στη συνέχεια, τέλος τον Διαγόρα Χρονόπουλο .
Από το 2014 όμως μέχρι σήμερα, δηλαδή όσο είμαι επικεφαλής της καλλιτεχνικής διεύθυνσης, διαχωρίστηκε η διεύθυνση της σχολής από την αρμοδιότητα του καλλιτεχνικού διευθυντή και τη σχολή διοίκησαν διαδοχικά οι: Διαγόρας Χρονόπουλος, Κωστής Καπελώνης, Κάτια Γέρου και από τον Σεπτέμβριο του 2022 η Μάνια Παπαδημητρίου.
Μετά την επιστολή σπουδαστών/-στριών που εστάλη τον Αύγουστο στη σχολή ζητώντας την απομάκρυνση του καθηγητή Γιάννη Λιγνάδη, η νέα διευθύντρια σπουδών αλλά και μέλος του Δ.Σ. Μάνια Παπαδημητρίου ζήτησε να μην αναλάβει προσωπική ευθύνη απόφασης σε σχέση με το ζήτημα, αλλά την απόφαση και την ευθύνη να αναλάβει το σύνολο του Δ.Σ. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που το Δ.Σ. κλήθηκε να αναλάβει πρωτοβουλίες που αφορούσαν τη διεύθυνση της σχολής. Να σημειώσω εδώ ότι το Δ.Σ. του Θεάτρου Τέχνης αποτελείται από μέλη της εταιρείας που λαμβάνουν αποφάσεις κατά πλειοψηφία και προσφέρουν αφιλοκερδώς τον χρόνο, τις γνώσεις και τη βοήθειά τους στον οργανισμό, όπως κάνω άλλωστε και εγώ ως μέλος και ως καλλιτεχνική διευθύντρια από το 2014 μέχρι σήμερα.
Το επίμαχο ζήτημα, που πρόσφατα κοινοποιήθηκε στον σύλλογο των καθηγητών της σχολής, οδήγησε σε μια σειρά γεγονότων που κατέληξαν στις παραιτήσεις των δύο μελών του Δ.Σ., Μάνιας Παπαδημητρίου και Κωστή Καπελώνη. Το Δ.Σ. αποφάσισε να προχωρήσει στη άμεση σύγκληση Γενικής Συνέλευσης προκειμένου να εκλεγεί νέο Δ.Σ. και να δοθούν λύσεις στα ζητήματα που έχουν προκύψει.
Επιθυμώ να δηλώσω ότι, παρότι δεν έχω θεσμικά το δικαίωμα ως καλλιτεχνική διευθύντρια του θεάτρου να αναλάβω πρωτοβουλίες σε σχέση με τη διεύθυνση της σχολής, θα βοηθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να βρεθεί το συντομότερο λύση που να τιμά πάνω απ’ όλα τη σχολή μας, το έργο και την ιστορία της αλλά και την αγωνία των σπουδαστών/-στριών που αυτήν τη στιγμή διεξάγουν έναν ευρύτερο αγώνα, ο οποίος κατά τη γνώμη μου ξεπερνά το επίμαχο Π.Δ. και τη διαβάθμιση των πτυχίων τους, και αφορά συνολικά στα δικαιώματα, τις ευκαιρίες και τις προοπτικές που δίνονται σε κάθε νέο/-α σήμερα. Σ’ αυτόν τον αγώνα είμαι ολόψυχα μαζί τους.
Έναν άλλου είδους αγώνα δίνουμε άλλωστε καθημερινά συνεργάτες/-ιδες και εργαζόμενοι/-νες του Θεάτρου Τέχνης. Έναν αγώνα που τελευταία μοιάζει να δικαιώνεται τόσο μέσα από την επιτυχία του καλλιτεχνικού μας έργου όσο και μέσω σημαντικών ενεργειών όπως το μνημόνιο συνεργασίας με το ΥΠΠΟΑ που αφορά την κατεπείγουσα ανάγκη διάσωσης και αξιοποίησης του αρχείου του Θεάτρου Τέχνης, που αποτελεί μέρος της εθνικής πολιτιστικής μας κληρονομιάς».
Εν τω μεταξύ, το ΣΕΗ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία δηλώνει τη βαθιά ανησυχία του σχετικά με τα τουλάχιστον αξιοπερίεργα τεκταινόμενα στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, θέτοντας ανάμεσα σε άλλα και τα παρακάτω ζητήματα: «Η διοίκηση του Θεάτρου Τέχνης, επικαλούμενη τη "μη ύπαρξη συλλόγου σπουδαστών", δεν πήρε θέση απέναντι στα ζητήματα που επί πολλούς μήνες θέτουν οι σπουδαστές και, πολύ περισσότερο, εξέθεσε –σύμφωνα με τα όσα καταγγέλλονται– ακόμα και εμπιστευτικές επιστολές τους στα ίδια τα πρόσωπα για τα οποία το σώμα της συνέλευσης των μαθητών έθεσε θέμα.
Επιπλέον, η καταγγελλόμενη τρομοκράτηση των σπουδαστών με θυροκόλληση ΦΕΚ στη σχολή και, κυρίως, η απόρριψη του αιτήματός τους για ακρόαση από το Δ.Σ. μας ανησυχεί επίσης, καθώς τέτοιου είδους τακτικές δεν συνάδουν με την εκπαιδευτική και καλλιτεχνική λειτουργία, ιδίως για ένα θέατρο με τόσο μακρά και βαριά ιστορία στην πολιτιστική ζωή του τόπου μας.
Το δε γεγονός του εξαναγκασμού σε παραίτηση δύο ιστορικών στελεχών του Δ.Σ. του θεάτρου και μελών του σωματείου μας, επί σειρά ετών καθηγητών στη σχολή αυτή αλλά και σπουδαίων καλλιτεχνών με μακρά επίσης παρακαταθήκη καταδεικνύει πως οι χειρισμοί του Δ.Σ. του Θεάτρου Τέχνης υπήρξαν τουλάχιστον ατυχείς και σε καμία περίπτωση προς την κατεύθυνση επίλυσης σοβαρών ζητημάτων που άπτονται της ελευθερίας έκφρασης αλλά και προστασίας θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Σε μια συγκυρία που σύσσωμος ο καλλιτεχνικός κόσμος, επαγγελματίες και σπουδαστές, βρίσκεται πάνω από δύο μήνες στον δρόμο προασπιζόμενος την αξία των καλλιτεχνικών σπουδών, τέτοιες πρακτικές δεν βοηθούν και σίγουρα μας πηγαίνουν πολύ πίσω, διακινδυνεύοντας, εκτός των άλλων, την ίδια την αξία του αγώνα μας.
Δεδομένου ότι μετά τις παραιτήσεις δεν υφίσταται πλέον το Δ.Σ. του Θεάτρου Τέχνης, καλούμε τώρα τη γενική συνέλευσή του να σταθεί στο ύψος του εκπαιδευτικού και καλλιτεχνικού της καθήκοντος, της ιστορίας αυτού του θεάτρου, της άμεσης σχέσης της σχολής του με όλες τις υπόλοιπες και να επανεξετάσει τη στάση της προς μια οριστική και καθαρή λύση αφενός απέναντι στα αιτήματα των σπουδαστών της Σχολής, αφετέρου προς τη διασφάλιση του έτους τους και την αποτροπή του κινδύνου να μην ολοκληρωθεί».
Είναι ίσως η στιγμή η σχολή του Θεάτρου Τέχνης και το Θέατρο Τέχνης ως αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία με δύο σκηνές να διαχωριστούν – η σύμπλευση και η συνύπαρξή τους εξυπηρετούσε κάποιους λόγους καλλιτεχνικούς, ας το πούμε, και τη μέθοδο διδασκαλίας, που δεν υφίστανται πλέον. Το Θέατρο Τέχνης διαχειρίζεται ουσιαστικά κάτω από την επωνυμία της στέγης του δικές του παραγωγές και συμπαραγωγές που έχουν τον δικό τους χαρακτήρα και τη δική τους ποιότητα, αλλά δεν συνδέονται υποχρεωτικά με την παράδοση του πάλαι ποτέ Θεάτρου Τέχνης. Είναι μια κρίσιμη στιγμή για το Θέατρο Τέχνης, αλλά μπορεί να είναι και μια κρίση που θα ανανεώσει με διαφορετικό τρόπο τόσο το θέατρο όσο και τη σχολή. Το βέβαιο είναι ότι και η καλλιτεχνική διευθύντρια και τα μέλη του Δ.Σ. και ο/η επόμενος/-η διευθυντής/διευθύντρια σπουδών οφείλουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες για να διασώσουν, εκτός από μερικά κοστούμια και υλικά αρχείου, την αξιοπιστία κυρίως της σχολής, υπερασπιζόμενοι όλοι μαζί τον λόγο ύπαρξής της.
Η κ. Κάλμπαρη είπε στη LiFO, αναγνωρίζοντας ότι το πρόβλημα είναι σοβαρό και πρέπει να παρθούν αποφάσεις, ότι πριν από τη γενική συνέλευση θα συναντήσει τους μαθητές προκειμένου να επιλυθεί άμεσα το ζήτημα, εντός των επόμενων ημερών ή ακόμα και εντός της ίδιας μέρας.
Το σώμα Σπουδαστών μας απέστειλε την παρακάτω ανακοίνωση:
Ως Σώμα Σπουδαστών της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν», επιθυμούμε να τοποθετηθούμε επί του ζητήματος που έχει προκύψει σχετικά με την παρουσία του Καθηγητή Ιστορίας Αρχαίου Δράματος, Γιάννη Λιγνάδη, στη σχολή μας αλλά και την παραίτηση της Διευθύντριας Σπουδών, Μάνιας Παπαδημητρίου.
Σε ένα κλειστό εκπαιδευτικό περιβάλλον, όπως αυτό της ιδιωτικής Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, όπου οι μαθητές/τριες/τά χρειάζονται και πρέπει να νιώθουν ασφαλείς/ή, καλούμαστε να συνυπάρξουμε με έναν διδάσκοντα που επιλέγει να τοποθετείται δημόσια διατυπώνοντας απόψεις που προσβάλλουν κι αντιβαίνουν στον δικό μας αξιακό κώδικα. Σε μια προσπάθεια διαφύλαξης του εκπαιδευτικού μας περιβάλλοντος, αλλά και του ιστορικού χαρακτήρα του Θεάτρου και της Σχολής μας, επιλέγουμε τον Αύγουστο του 2022 να επικοινωνήσουμε στην Διεύθυνση Σπουδών της σχολής τους προβληματισμούς που μας προκάλεσαν αυτές οι δηλώσεις.
Παρακάτω αναγράφεται, αναλυτικά, το χρονικό του ζητήματος:
7/08/2022: Στέλνουμε στη διεύθυνση της σχολής επιστολή, κατά την οποία κοινοποιούμε τις ανησυχίες μας, ζητώντας να επιληφθεί του θέματος, δίνοντας τις απαραίτητες λύσεις.
16/09/2022 : Στην απαντητική επιστολή που λάβαμε από τη σχολή, ενημερωθήκαμε ότι το αίτημα μας προωθήθηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Θεάτρου Τέχνης, το οποίο αιτήθηκε να επαναποσταλεί η ίδια επιστολή, αυτή τη φορά υπογεγραμμένη με πλήρη ονοματεπώνυμα.
Στη συνέχεια και για διάστημα ενός μήνα (28/09/2022 έως 26/10/2022) πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις με τη διεύθυνση της σχολής, παρουσία μελών του Δ.Σ., οι οποίες άφησαν το αίτημα μας αναπάντητο.
9/12/2022: Ο διδάσκων έρχεται στην σχολή να διδάξει, κανονικά, ωστόσο εμείς, οι σπουδαστές/στριες/στά από όλα τα έτη πλέον (Α’, Β’, Γ’), καταλήγουμε σε καθολική αποχή.
19/12/2022: Τοιχοκολλείται, στο εσωτερικό της σχολής, το ΦΕΚ (ΠΔ 270/1983) παραθέτοντας το όριο των απουσιών υπογεγραμμένο από μέλος του Δ.Σ.. Έτσι, γνωστοποιείται από την σχολή ότι οι απουσίες προσμετρώνται κανονικά, παρά την καθολική αποχή και των τριών ετών. Ο διδάσκων επιλέγει να παρευρίσκεται στην αίθουσα και τις 6 ώρες, τις οποίες το πρόγραμμα σπουδών της σχολής προβλέπει για το συγκεκριμένο μάθημα (2 ώρες ανά έτος).
Είναι πραγματικά άξιο απορίας πως είναι δυνατόν να θεωρείται ότι τα μαθήματα μας διεξάγονται κανονικά, ενώ στην αίθουσα της σχολής ο μόνος παρευρισκόμενος είναι ο διδάσκων. Για αυτό, εντοπίζοντας αυτό το κενό νόμου, αποστείλαμε σχετική επιστολή στο Υπουργείο Πολιτισμού, η απάντηση του οποίου ήταν ότι η καταγραφή και απόδοση των απουσιών είναι αποκλειστική ευθύνη της σχολής.
Έχοντας φτάσει σχεδόν στο όριο των απουσιών μας και δεχόμενοι/ες/α αλλεπάλληλες πιέσεις από την πλευρά της σχολής, η κ. Παπαδημητρίου, κατά τις υποδείξεις του Δ.Σ., μας παρότρυνε να μπούμε στο μάθημα του εν λόγω καθηγητή και στις 17/1/2023 αναγκαστήκαμε να το κάνουμε, αποφασίζοντας να μην συνδιαλλαγούμε καθόλου μαζί του.
Μετά από 7 μήνες διεκδίκησης, το αίτημά μας παραμένει ανεπίλυτο. Δηλώνουμε την πλήρη απογοήτευσή μας προς τη διοίκηση της Ελληνικής Εταιρίας Θεάτρου, που επιλέγει να αδιαφορεί για τις ανάγκες των σπουδαστών/στριών της και να αντιτίθεται σε αυτές. Στηρίζουμε την παραίτηση της Διευθύντριας Σπουδών Μάνιας Παπαδημητρίου που επιλέγει να απομακρυνθεί από ένα περιβάλλον καταπίεσης κι ανελευθερίας που δεν την εκφράζει.
Εν μέσω των πανκαλλιτεχνικών κινητοποιήσεων ενάντια στο ΠΔ 85/2022, ο αγώνας για τη διασφάλιση της ποιότητας των σπουδών μας συνεχίζεται. Το αίτημά μας παραμένει αμετάκλητο.
ΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ:
Την άμεση απομάκρυνση και αντικατάσταση του διδάσκοντος Αρχαίου Δράματος, Γιάννη Λιγνάδη, από το εκπαιδευτικό προσωπικό της σχολής.
Την εξασφάλιση οτι δε θα χαθεί το έτος λόγω απουσιών ή και επιδοσης στο συγκεκριμένο μάθημα.
Οι αξιακοί μας κώδικες είναι αδιαπραγμάτευτοι. Μπορεί η φυσική μας παρουσία να κλείνεται μέσα σε μια αίθουσα, αλλά οι αξίες μας δε θα φυλακιστούν ποτέ.
Σπουδαστικό Σώμα Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης “Κάρολος Κουν”
