Διανύουμε ήδη το δεύτερο μισό της φετινής θεατρικής σεζόν και οι θεατρικές επιλογές παραμένουν αμέτρητες και συναρπαστικές. Παράλληλα με τις επιτυχημένες παραστάσεις που έκαναν πρεμιέρα το τελευταίο τετράμηνο του 2022 και συνεχίζονται, μια σειρά από θεατρικές παραγωγές έχουν μόλις σηκώσει αυλαία ή αναμένονται μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
Από την πολυαναμενόμενη «Στρέλλα» στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής μέχρι την άφιξη του Τζον Μάλκοβιτς στην Αθήνα, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, και από το μεταφυσικό μιούζικαλ του Νίκου Καραθάνου για τις καλοκαιρινές νύχτες στην Επίδαυρο μέχρι τις νέες παραγωγές των Δημήτρη Παπαϊωάννου, Νίκου Μαστοράκη, Άρη Μπινιάρη και Βασίλη Μπισμπίκη, ακολουθούν 26 παραστάσεις που θα δούμε στα αθηναϊκά θέατρα το προσεχές τρίμηνο.
Ελευθερία στη Βρέμη
του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ
Θέατρο Τέχνης-Υπόγειο
Η παράσταση «Ελευθερία στη Βρέμη» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ είναι χειμερινή παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης για την περίοδο 2022-23, σε νέα μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα. Η διασκευή, η σκηνοθεσία, τα σκηνικά, τα κοστούμια και η μουσική επιμέλεια είναι του Νίκου Μαστοράκη, ενώ στη διανομή βρίσκουμε μια εξαιρετική ομάδα ηθοποιών. Θα παρουσιαστεί από τις 25 Ιανουαρίου ως τις 9 Απριλίου στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης.
Η Γκεέσε, μια γυναίκα έξυπνη, ικανή και ευρηματική, στην προσπάθειά της να κερδίσει την ελευθερία έρχεται σε σύγκρουση με όλο το περιβάλλον της, άντρες και γυναίκες, και όταν συναντά εμπόδια και αισθάνεται ότι απειλείται, αμύνεται, καταφεύγοντας σε ακραίες λύσεις, πέρα και έξω από κάθε λογική.
Το έργο του Φασμπίντερ, μια αστική τραγωδία, επικεντρώνεται στο πρόσωπο της Γκεέσε και στο κοινωνικό και ψυχολογικό παρασκήνιο που την οδήγησε στις πράξεις της. Μέσα από μια αλληγορία για τον ρόλο τις εξουσίας στις διαπροσωπικές σχέσεις, παρουσιάζει την ηρωίδα ως μια γυναίκα που, βιώνοντας την αδικία σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, δεν βρίσκει άλλη δυνατότητα απελευθέρωσης και αυτοπραγμάτωσης από τον φόνο. Το έργο δεν αναφέρεται μόνο στη χειραφέτηση της γυναίκας αλλά και κάθε εξουσιαζόμενου από τον εξουσιαστή.
Παίζουν: Μαριάννα Δημητρίου, Άγης Εμμανουήλ, Διαμαντής Καραναστάσης, Μαρία Κεχαγιόγλου, Καίτη Μανωλιδάκη, Γιωργής Τσαμπουράκης, Χάρης Τσιτσάκης
Η Παρεξήγηση
του Αλμπέρ Καμί
Θέατρο Τέχνης - Φρυνίχου
Γραμμένο από τον κορυφαίο Γάλλο νομπελίστα συγγραφέα και φιλόσοφο Αλμπέρ Καμί το 1944 στη διάρκεια της κατοχής της Γαλλίας από τις γερμανικές δυνάμεις, το έργο είναι δομημένο κατά τους αριστοτελικούς κανόνες της τραγωδίας και οι ρίζες της πλοκής του μπορούν να αναζητηθούν τόσο στην κλασική όσο και στη βιβλική παράδοση.
Τα θέματα που αναδεικνύει το έργο είναι τόσο επίκαιρα σήμερα, την εποχή της διαθλασμένης επικοινωνίας και της παραμορφωμένης πληροφόρησης, όσο ποτέ: τα συναισθήματα του εγκλωβισμού και της απομόνωσης μέσα σε έναν απρόσωπο, ψηφιακό κόσμο, ο πόθος για μια αληθινή ζωή που βρίσκεται κάπου αλλού, η αποξένωση από τον ίδιο μας τον εαυτό, το παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα σ’ ένα αδιάφορο σύμπαν, η αδυναμία επικοινωνίας ακόμα και ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, που εδώ φτάνει στην τραγική της συνέπεια, τον θάνατο.
Παίζουν: Μαριάννα Κάλμπαρη, Φλομαρία Παπαδάκη, Αναστάσης Ροϊλός, Πηνελόπη Τσιλίκα, Blaine L. Reininger
«Butterflies in my stomach: Gel-L»
του Κωνσταντίνου Ρήγου
Θέατρο του Νέου Κόσμου
Μια παράσταση πάνω στον έρωτα και τα όνειρα που στοίχειωσαν τις τρεις γενιές (Gen X, millennials και Gen Z), οι οποίες αυτήν τη στιγμή κρατούν στα χέρια τους τον πλανήτη θα ανέβει από τις 15 Φεβρουαρίου ως τις 9 Απριλίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία και σύλληψη Κωνσταντίνου Ρήγου.
Έρωτες, αγάπες, διαψεύσεις, απορρίψεις, θλίψη και κατάθλιψη, απώλειες, εθιστικές ουσίες, ψυχεδελικά ταξίδια και πολλά άλλα παρελαύνουν μπροστά μας μέσα από αποσπάσματα έργων που στιγμάτισαν τις γενιές αυτές, θεωρητικά κείμενα και επιστημονικά δεδομένα, τραγούδια, προσωπικές εξομολογήσεις και αγωνίες των ηθοποιών της παράστασης.
Ένα καινούργιο ναρκωτικό κυκλοφορεί ανάμεσα στους ανθρώπους, μια επικίνδυνη ουσία που σαρώνει τα όνειρα, τις αυταπάτες, τις ελπίδες τους, και τους οδηγεί από την έκσταση στη συναισθηματική (ή και τη σωματική) παραλυσία, από την απόλυτη έμπνευση στο απόλυτο κενό. Έξι ηθοποιοί βρίσκονται σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης και ορκίζονται ότι δεν θα ενδώσουν ποτέ πια στη μεθυστική ουσία. Θα τα καταφέρουν;
Παίζουν: Κωνσταντίνος Μπιμπής, Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, Κλέλια Ανδριολάτου, Δωροθέα Μερκούρη, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Ίντρα Κέιν
Δόξα Κοινή
σε σύνθεση κειμένου Στρατή Πασχάλη
Θέατρο Πορεία
Ένα εξαιρετικό και εν μέρει ανανεωμένο ensemble ηθοποιών και μουσικών συνομιλεί με τον λόγο των μεγάλων ποιητών μας που θέτουν στο κέντρο του έργου τους τον έρωτα σε όλες του τις μορφές. Θα το παρακολούθησουμε από τις 16 Ιανουαρίου ως τις 14 Φεβρουαρίου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, ο οποίος εμπνέεται από το ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου Εις την Οδόν των Φιλελλήνων και προτείνει μια παράσταση στην οποία η ποίηση μετατρέπεται σε δράση, ο θάνατος σε ηδονή και το σκοτάδι διαλύεται κάτω από το υπέρλαμπρο ελληνικό φως.
Το κείμενο συνθέτουν διαφορετικά ποιήματα που καλύπτουν το σύνολο της λυρικής μας παράδοσης, από τη Σαπφώ μέχρι τον Σολωμό, από τον Καβάφη μέχρι τον Ελύτη. Διαφορετικές μεταξύ τους ποιητικές διάλεκτοι, καθημερινές εικόνες, πανάρχαιες τελετουργίες, το γλωσσικό και το πολιτιστικό παρελθόν μας συναιρούνται για να υμνήσουν τον έρωτα, την απόλυτη αξία του ελληνικού πνεύματος, που καθιστά τα πάντα κοινά. Όπως και τη Δόξα. Κοινή.
Παίζουν: Μάιρα Γραβάνη, Θανάσης Δόβρης, Αδελαϊδα Κατσίδε, Βίκυ Κατσίκα, Αυγουστίνος Κούμουλος, Λήδα Μανιατάκου, Διονύσης Πιφέας, Αρετή Τίλη, Ορέστης Χαλκιάς, Μουσικοί επί σκηνής: Λήδα Μανιατάκου & Χρήστος Βαλεντίνος Πετεβής
Θάνατος στη Βενετία
του Τόμας Μαν
Θέατρο Πορεία
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου σκηνοθετεί την αριστουργηματική νουβέλα του Τόμας Μαν που ανεβαίνει από τις 28 Φεβρουαρίου στο θέατρο Πορεία, σε διασκευή του ποιητή Στρατή Πασχάλη. Εξελίσσοντας αυτήν τη φόρμα, θα επιχειρήσει να δημιουργήσει ένα αισθαντικό ηχητικό περιβάλλον επί σκηνής, το οποίο θα μυήσει τον θεατή στο μυσταγωγικό ταξίδι του ήρωα και θα τον καταβυθίσει στα μύχια πάθη του.
Στη Βενετία, ο πετυχημένος συγγραφέας Άσενμπαχ, που διανύει την έκτη δεκαετία της ζωής του, έλκεται από έναν νεαρό που παραθερίζει στο ίδιο ξενοδοχείο μ’ εκείνον. Από την πρώτη στιγμή που τον βλέπει του αφιερώνει σχεδόν ιδεοληπτικά τις σκέψεις και τις κινήσεις του, εκμεταλλευόμενος τις φήμες για τον θανατηφόρο λοιμό που μεταδίδεται σε αυτή την ερωτική πόλη της Ιταλίας.
Ο Τόμας Μαν έγραψε τη γεμάτη πάθος νουβέλα του το 1912, έναν χρόνο μετά τις δικές του διακοπές στη Βενετία, και συμπεριέλαβε σε αυτήν πολλές από τις εμπειρίες και τις σκέψεις του, έχοντας επιρροές δεχτεί από τον Πλάτωνα, τον Γκαίτε, τον Φρόιντ και τον Νίτσε.
Παίζουν: Νίκος Χατζόπουλος, Γιάννης Λεάκος, Ορέστης Χαλκιάς, Γρηγορία Μεθενίτη
ΙΝΚ
του Δημήτρη Παπαϊωάννου
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, ο κορυφαίος καλλιτέχνης, σκηνοθέτης, χορογράφος, εικαστικός και περφόρμερ που μαγεύει το κοινό στα μεγαλύτερα φεστιβάλ και θέατρα ολόκληρου του πλανήτη με τις υβριδικές δημιουργίες του και τις αισθητικά αποκαλυπτικές εικόνες του παρουσιάζει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το «ΙNK».
Είναι ένα έργο πλημμυρισμένο νερό, που θέτει σε δοκιμασία σώμα και ψυχή, μια τολμηρή καταβύθιση στην πολυπλοκότητα της ανθρώπινης επιθυμίας που τιμήθηκε στην Ιταλία με το βραβείο Ubu 2020-21.
Οι παραστάσεις θα διαρκέσουν έως τις 27 Ιανουαρίου 2023 και θα δοθούν στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών – πρόκειται για συμπαραγωγή του Δ. Παπαϊωάννου και του Μεγάρου.
Το «ΙNK» είναι ένα έργο για δύο που δημιούργησε και ερμηνεύει ο ίδιος ο Δ. Παπαϊωάννου μαζί με τον Šuka Horn, ενώ τον ρόλο του Παπαϊωάννου αναλαμβάνει και ο Χάρης Φραγκούλης, σε διπλή διανομή.
Η άνοδος του Αρτούρο Ούι
του Μπέρτολτ Μπρεχτ
Θέατρο ARK
Τη μακάβρια φάρσα «Η άνοδος του Αρτούρο Ούι», όπου ο Μπέρτολτ Μπρεχτ σημαδεύει τους μηχανισμούς που στηρίζουν και εκτρέφουν τον φασισμό, ανεβάζει ο Άρης Μπινιάρης σε έναν νέο χώρο, το Θέατρο ARK, στις 25 Ιανουαρίου.
Πρόκειται για μια παραβολή, με αφορμή την ιστορία της ανόδου του ναζισμού στη Γερμανία μέχρι την κατάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ. Ο Μπρεχτ ανασυνθέτει την ιστορία, μεταφέροντας τη δράση στο γκανγκστερικό περιβάλλον της Αμερικής του Μεσοπολέμου. Ο χαρακτήρας του αποτρόπαιου Αρτούρο Ούι, που ο συγγραφέας δόμησε πάνω στο πρότυπο του σαιξπηρικού Ριχάρδου Γ', ερμηνεύεται στην παράσταση από τον Γιώργο Χρυσοστόμου.
Παίζουν: Γιάννης Αναστασάκης, Μιχάλης Βαλάσογλου, Θανάσης Ισιδώρου, Άρης Κασαπίδης, Τάσος Κορκός, Κώστας Κορωναίος, Δαυίδ Μαλτέζε, Ερρίκος Μηλιάρης, Μαρία Παρασύρη, Αλεξία Σαπρανίδου, Φοίβος Συμεωνίδης
Τάο
του Γιώργου Καφετζόπουλου
Θέατρο Επί Κολωνώ
Η Δανάη Σπηλιώτη σκηνοθετεί την παράσταση «Τάο», το έργο του Γιώργου Καφετζόπουλου στο Θέατρο Επί Κολωνώ, από τις 17 Ιανουαρίου έως τις 26 Φεβρουαρίου. Μια άγρια κωμωδία με στιγμές που παγώνουν το αίμα και έχουν δραματικά μοιραίες συνέπειες. Σπαράγματα ιδεολογιών, μύθων, θρησκειών, φαντασιώσεων. Το χάος των ημερών.
Και μέσα σε όλο αυτό αναζητείται ο δρόμος. Ο δρόμος που θα σε κάνει «μάγκα» ή θα φέρει τη «φώτιση». Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να είναι καλύτεροι; Η ιστορία μιας βίαιης ενηλικίωσης, μεταφερμένη σε έναν ειρωνικά αλληγορικό κόσμο της νύχτας.
Ο Αντρέας Καραμούτσος προγραμματίζει τη συνταξιοδότησή του μετά από εννέα χρόνια στη φυλακή. Ο αλλοπρόσαλλος γιος του ονειρεύεται να κληρονομήσει το πατρικό «βασίλειο» της νύχτας και ο Ιωσήφ Μωυσίδης, που «ανέβηκε σαν το φίδι» και πια «τρέχει» την Αθήνα, δεν προτίθεται να παραχωρήσει τίποτα.
Παίζουν: Αντώνης Καφετζόπουλος, Θοδωρής Σκυφτούλης, Γιώργος Καφετζόπουλος
Ένα σπίτι φωτεινό σαν μέρα
του Τόνι Κούσνερ
Εθνικό Θέατρο - Σκηνή Νίκος Κούρκουλος
Ο Γιάννης Μόσχος σκηνοθετεί σε πρώτη πανελλήνια παρουσίαση –οι παραστάσεις θα ξεκινήσουν την 1η Μαρτίου– το έργο του Τόνι Κούσνερ, που μέσα μέσα από 25 σκηνές παρακολουθεί την άνοδο και εγκαθίδρυση του ναζισμού από την Πρωτοχρονιά του 1932 έως τον Ιούλιο του 1933.
Στο Βερολίνο μια παρέα αριστερών καλλιτεχνών συνευρίσκεται στο σπίτι της ηθοποιού Άγκνες και προσπαθεί να αντισταθεί στον επερχόμενο σκοταδισμό. Ο Κούσνερ ανιχνεύει πώς τα πολιτικά γεγονότα των 18 αυτών κρίσιμων μηνών επηρεάζουν τις ζωές τους και πώς διαχειρίζεται ο καθένας τις καταιγιστικές εξελίξεις. Όσο τα σύννεφα του ναζισμού μαζεύονται πάνω από τη Γερμανία, τόσο μεγαλώνουν τα διλήμματα των ηρώων, που καλούνται να πάρουν ολοένα και πιο δύσκολες αποφάσεις. Ένα πανόραμα προσώπων και στάσεων ζωής σε μια εποχή φόβου.
Ο Τόνι Κούσνερ είναι μία από τις πιο ριζοσπαστικές φωνές της σύγχρονης αμερικανικής δραματουργίας. Η διεθνής του καθιέρωση ήρθε με το έργο του «Άγγελοι στην Αμερική» (1992). Το «Ένα σπίτι φωτεινό σαν μέρα» («A bright room called day») είναι ένα άγνωστο στην Ελλάδα διαμάντι της δραματουργίας του σπουδαίου συγγραφέα.
Παίζουν: Ανατολή Αθανασιάδου, Αγορίτσα Οικονόμου, Παναγιώτης Παναγόπουλος, Θέμης Πάνου, Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Θανάσης Ραφτόπουλος, Σοφία Σεϊρλή, Υψιπύλη Σοφιά, Μαρία Τσιμά
Μια νύχτα στην Επίδαυρο
των Λένας Κιτσοπούλου, Γιάννη Αστερή, Νίκου Καραθάνου
Εθνικό Θέατρο - Σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη
Ο Νίκος Καραθάνος σκηνοθετεί (16 Φεβρουαρίου - 23 Απριλίου) μια νυχτερινή φάρσα για τα ξέγνοιαστα και καμένα καλοκαίρια της ζωής μας στην Επίδαυρο, ένα μεταφυσικό μιούζικαλ για το σφίξιμο της καρδιάς μας στο πήγαινε και στο έλα αυτής της εκδρομής. Μια τρελή κωμωδία για την αληθινή τραγωδία που συμβαίνει όχι στο θέατρο αλλά εκεί έξω… στη ζωή. Ένα μουσικό ντελίριο για την παραζάλη της υπεροψίας, ένας «εθνικός» σαρκασμός για την Ελλάδα, την αλαζονεία και την ασημαντότητά μας.
Μετά το τέλος μιας σπουδαίας παράστασης οι σπουδαίοι καλλιτέχνες μπαίνουν λιμασμένοι σε μια πασίγνωστη ταβέρνα, μπλέκονται με το προσωπικό, υποκλίνονται στους εαυτούς τους, εκεί ανάμεσα σε μπριζόλες, ψέματα και ιδρώτα, χυμάνε ο ένας στον άλλον σε ένα μακελειό χωρίς προηγούμενο που τους οδηγεί στον Κάτω Κόσμο με τη γεύση της τυρόπιτας στο στόμα.
Παίζουν: Χάρις Αλεξίου, Θανάσης Αλευράς, Βασιλική Δρίβα, Γιώργος Ζιάκας, Νίκος Καραθάνος, Έμιλυ Κολιανδρή, Γιάννης Κότσιφας, Ιωάννα Λατουσάκη, Χρήστος Λούλης, Ζέτα Μακρυπούλια, Ιωάννα Μαυρέα, Ηλέκτρα-Αποστολία Μπαρούτα, Κώστας Μπερικόπουλος, Ιωάννα Μπιτούνη, Πάνος Παπαδόπουλος, Έλλη Πασπαλά, Άγγελος Τριανταφύλλου, Γιώργος Φασολάς, Δανάη-Αρσενία Φιλίδου, Γαλήνη Χατζηπασχάλη
Ρωμαίος και Ιουλιέτα
του Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Εθνικό Θέατρο - Κεντρική Σκηνή
Ο Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθετεί τον «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ και δεν χρειάζονται συστάσεις για το ζευγάρι που γεννήθηκε από τη σαιξπηρική πένα στην εκπνοή του 16ου αιώνα και μέχρι σήμερα δεν έχει πάψει να ταυτίζεται με τον απόλυτο έρωτα – η παράσταση θα ανέβει στις 4 Μαρτίου.
Ο σκηνοθέτης βλέπει τον Ρωμαίο ως έναν μικρότερο αδερφό του Άμλετ, που πρέπει να αναμετρηθεί με έναν κόσμο, τον οποίο θέλει επιτακτικά να αλλάξει, έστω και διά του θανάτου του. Οι ρίζες της ιστορίας με τις πολλαπλές πραγματεύσεις ανιχνεύονται πίσω στον 2ο αιώνα μ.Χ., ωστόσο είναι το έργο του Σαίξπηρ που την κατέστησε πασίγνωστη.
Με την απαράμιλλη μαεστρία του στη γλώσσα και στην ανάπτυξη χαρακτήρων πλάθει έναν συνταρακτικό κόσμο, από τον οποίο δεν είναι εύκολο να εξέλθουμε ακόμη και μετά την αποχώρησή μας από το θέατρο. Είναι ένας κόσμος απόλυτης σήψης, όπου όλοι γλεντάνε, μισούν, αλληλοεξοντώνονται, ένας κόσμος που δεν ταιριάζει στους γόνους των αντίπαλων οικογενειών, τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Οι δυο τους, μόνοι, αντιστέκονται σε μια κοινωνία που πεθαίνει και αντιτάσσουν την αγάπη, την επαφή με τη φύση και την πνευματικότητα ως μοναδική διέξοδο, επιλέγοντας τον θάνατο ως ιδανική έξοδο από ένα σύμπαν που δεν τους κατανοεί ούτε τους χωράει.
Παίζουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Άννα Καλαϊτζίδου, Γιάννης Κλίνης, Αντώνης Κολοβός, Ιωάννης-Ραφαήλ Κόραβος, Έκτορας Λιάτσος, Άρης Μπαλής, Ηρώ Μπέζου, Άρης Νινίκας, Γιάννης Νταλιάνης, Μάνος Πετράκης, Ρένη Πιττακή, Χάρης Χαραλάμπους-Καζέπης, Ιωάννης Χαρκοφτάκης κ.ά.
Δε φάιναλ θολούθιον
βασισμένο σε κείμενα των Κωστάκη Ανάν και Suyako
Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών του Εθνικού Θεάτρου
Ο Σωτήρης Ρουμελιώτης, σκηνοθέτης που τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η μεταφορά μη θεατρικών έργων στη σκηνή, καταπιάνεται με κείμενα των Κωστάκη Ανάν και Suyako, δυο σύγχρονων συγγραφέων-παρατηρητών της νεοελληνικής πραγματικότητας και των αδιεξόδων της, και φτιάχνει το «Δε φάιναλ θολούθιον»ν που θα μπορούμε να παρακολουθήσουμε από τις 27 Ιανουαρίου στην Πειραματική του Εθνικού.
Καθημερινοί άνθρωποι συναντιούνται στη σκηνή και οραματίζονται την επανάσταση. Μια επανάσταση που θα σαρώσει τη μέχρι τώρα ζωή τους και θα αλλάξει τα πάντα γύρω τους και μέσα τους. Κάθε απόπειρά τους για αλλαγή, όμως, καταλήγει με ευτράπελο τρόπο σε παταγώδη αποτυχία. Το κυνικό χιούμορ τους, η σουρεαλιστική υπερβολή και κυρίως ο βαθύς αυτοσαρκασμός τους κρύβουν την ίδια στιγμή και μια σπαραχτική τρυφερότητα για την ανθρώπινη κατάσταση. Ή, όπως χαρακτηριστικά ακούγεται κάποια στιγμή στην παράσταση: «Δεν είναι ζωή αυτή, αλλά τελικά είναι η ζωή μου».
Ο παγοπώλης έρχεται
του Ευγένιου Ο’Νιλ
Προσκήνιο
Ο Ακύλλας Καραζήσης, σε μία από τις σπάνιες φορές που καταπιάνεται με κλασικό έργο, σκηνοθετεί το εμβληματικό θεατρικό του Ευγένιου Ο’Νιλ που ανεβαίνει στο θέατρο Προσκήνιο από τις 22 Φεβρουαρίου.Το έργο γράφτηκε λίγους μήνες πριν από το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τον συγγραφέα κλονισμένο από την αλλοίωση των ηθικών αξιών.
Σε ένα μπαρ σε μια λαϊκή γειτονιά της Νέας Υόρκης συναντιούνται το καλοκαίρι του 1912 απόμαχοι αναρχικοί, πρώην αξιωματικοί του βρετανικού πεζικού, παλιοί επαναστάτες δημοσιογράφοι, αιώνιοι φοιτητές, τζογαδόροι και ένας τσιρκολάνος. Στον ασάλευτο αυτόν κόσμο των μεθυσμένων ονειροβατών δίνει κίνηση η αναμονή και η άφιξη του σταρ της βραδιάς. Είναι ο Χίκι, ένας πλανόδιος πλασιέ, που έρχεται κάθε χρόνο τέτοια μέρα και πυροδοτεί την απόλυτη κραιπάλη. Όμως, αυτήν τη φορά, έρχεται μεταμορφωμένος.
Παίζουν: Ακύλλας Καραζήσης, Έλενα Τοπαλίδου, Χαρά Μάτα Γιαννάτου, Κωνσταντίνος Πλεμμένος, Ελίνα Ρίζου, Γιώργος Κατσής
Έγκλημα και Τιμωρία
του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι
Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση
Από την πιο πρόσφατη έδρα του Cartel στις εγκαταστάσεις του Onassis Ready το 2020 και μετά τις παραγωγές «Άνθρωποι και Ποντίκια» και «Κόκκινα Φανάρια», ο Βασίλης Μπισμπίκης από τις 18 Μαρτίου δοκιμάζει την πρόκληση ενός αστικού θεάτρου, όπως η Κεντρική Σκηνή της Στέγης.
Με όπλο τη διάσημη ιστορία του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, σε μια νέα διασκευή και δραματουργία, αναρωτιέται ποιο είναι το σημείο μετάβασης από τη νομιμότητα στην παρανομία και προβληματίζεται σχετικά με την έννοια της τιμωρίας. Ηθικά, κοινωνιολογικά και φιλοσοφικά ερωτήματα τίθενται σε αυτήν τη νέα προσέγγιση του κλασικού έργου, φέρνοντας την ιστορία (με τη μέθοδο της γραμμικής αφήγησης) στη σημερινή Αθήνα.
Μια «νέα» ιστορία, ενός «νέου» Ρασκόλνικοβ, ερμηνευμένου από τον Θοδωρή Σκυφτούλη, έρχεται να παρασταθεί με τρόπο ακραία ρεαλιστικό, όπου ο Μπισμπίκης θα εμφανιστεί στον ρόλο του ανακριτή Πορφύρη και ο Λιθουανός σκηνοθέτης Τσέζαρις Γκραουζίνις στον ρόλο του αλκοολικού Μαρμελάντοφ. Στη διανομή θα δούμε επίσης τους Έρρικα Μπίγιου, Κώστα Φαλελάκη, Άννα Μάσχα και Μπέττυ Βακαλίδου.
Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι
του Μπερνάρ-Μαρί Κολτές
Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Ο διάσημος και ένας από τους πιο ανερχόμενους Ρώσους σκηνοθέτες, Τιμοφέι Κουλιάμπιν, ο δημιουργός των «Τριών αδελφών» στη νοηματική γλώσσα που είδαμε στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2018, σκηνοθετεί τον Τζον Μάλκοβιτς στο μυστηριώδες αριστούργημα του Κολτές, που θα ανέβει στη Στέγη από τις 9 Φεβρουαρίου.
Η μετωπική σύγκρουση μεταξύ ενός ντίλερ κι ενός πελάτη διατυπώνεται με ελλειπτικούς, υπαινικτικούς διαλόγους, μεταξύ ρεαλισμού και ποίησης. Τι κρύβεται από πίσω; Ο Μάλκοβιτς συμπρωταγωνιστεί με τη διακεκριμένη Λιθουανή ηθοποιό Ingeborga Dapkunaite, με την οποία συνεργάζεται επί μακρόν τόσο στο θέατρο όσο και το σινεμά.
Μαρί Skłodowska Κιουρί
των Θέμη Μουμουλίδη και Παναγιώτας Πανταζή
Σύγχρονο Θέατρο
Εμπνευσμένη από τη συγκλονιστική ζωή μίας από τις σημαντικότερες γυναικείες μορφές του σύγχρονου κόσμου, η παράσταση «Μαρί Skłodowska Κιουρί», σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, παρουσιάζεται από τις 10 Φεβρουαρίου στο Σύγχρονο Θέατρο.
Το θεατρικό έργο, που υπογράφουν ο Θέμης Μουμουλίδης και η Παναγιώτα Πανταζή, βασισμένο σε βιογραφικό υλικό, ντοκουμέντα και μαρτυρίες, παρακολουθεί τη συναρπαστική περιπέτεια ενός βίου που αγγίζει το μυθιστόρημα: τα δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια στην υπό τσαρική κατοχή Βαρσοβία, οι σπουδές στη Σορβόνη, ο αγώνας να αναγνωριστεί ως ισότιμο μέλος σε μια ανδροκρατούμενη επιστημονική κοινότητα, ο «απαράμιλλος σύντροφος» στη ζωή και στην επιστήμη Πιερ Κιουρί, οι πολλαπλοί ρόλοι, τα χημικά στοιχεία που τη «στοίχειωσαν», η ραδιενέργεια, η «κιουριθεραπεία» ενάντια στον καρκίνο, τα δύο Νόμπελ, η απώλεια, η δόξα και η κατακραυγή, οι ασυμβίβαστοι αγώνες για μια επιστήμη στην υπηρεσία του ανθρώπου.
Παίζουν: Κωνσταντίνα Τάκαλου, Ιφιγένεια Καραμήτρου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Γιάννης Παπαδόπουλος
Τα τραγούδια της Σωτηρίας
ΠΛΥΦΑ
Από τις 6 Φεβρουαρίου και κάθε Δευτέρα για 10 παραστάσεις η Χριστίνα Μαξούρη και τέσσερις εξαιρετικοί λαϊκοί μουσικοί στήνουν το πάλκο τους στο Πρώην Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ (Κορυτσάς 39, Βοτανικός) και μας προσκαλούν σε ένα ακόμα ταξίδι στη ζωή και τα τραγούδια της Σωτηρίας Μπέλλου.
Τα «Τραγούδια της Σωτηρίας» ξεπερνούν τα όρια της σκηνής και του πάλκου και κινούνται μεταξύ θεατρικής παράστασης και μουσικής βραδιάς. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα σχεδόν κατανυκτική, η Χριστίνα Μαξούρη μας μυεί στον κόσμο της Μπέλλου με τη χαρακτηριστική, δωρική φωνή της. Ερμηνεύει αγαπημένα τραγούδια που σφράγισε με τη φωνή της η Μπέλλου και ανάμεσα σε αυτά μας αφηγείται μικρές ιστορίες και σύντομα περιστατικά από τη ζωή της αξεπέραστης ερμηνεύτριας. Μαζί με τον Δημήτρη Χαλιώτη έχουν κάνει την έρευνα και υπογράφουν την καλλιτεχνική επιμέλεια της παράστασης.
Οι Δίκαιοι
του Αλμπέρ Καμί
Σκηνή Ωμέγα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Από τις 18 Ιανουαρίου η Κατερίνα Γιαννοπούλου σκηνοθετεί τους «Δίκαιους» του Αλμπέρ Καμί, με τη δράση του έργου να τοποθετείται στη Ρωσία του 1905. Τέσσερις επαναστάτες ετοιμάζονται να δολοφονήσουν με εκρηκτικό μηχανισμό τον Μεγάλο Δούκα Σεργκέι. Τη στιγμή της απόπειρας, όμως, ο επιφορτισμένος με την εκτέλεση του σχεδίου Ιβάν Καλιάγιεφ υπαναχωρεί, μια και στην άμαξα, μαζί με τον Δούκα, επιβαίνουν δυο παιδιά.
Με αφορμή τη ματαιωμένη δολοφονική επίθεση ξεσπά διαμάχη ανάμεσα στα μέλη της οργάνωσης γύρω από τα καίρια ζητήματα της βίας, της ηθικής και της ευθύνης. Οι επαναστάτες του Καμί, εγκλωβισμένοι μεταξύ θανάτου και έρωτα, της θέλησης για ζωή και της απαίτηση για δικαιοσύνη, αναδεικνύουν τις συνέπειες του παραλόγου της κοινωνικής και πολιτικής ύπαρξης.
Παίζουν: Γιώργος Κισσανδράκης, Γωγώ Παπαϊωάννου, Μιχάλης Πητίδης, Βασίλης Σαφός
Ανεμοδαρμένα Ύψη
της Έμιλι Μπροντέ
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Πρεμιέρα στην Κεντρική Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά κάνουν τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη» της Έμιλι Μπροντέ, σε διασκευή και σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού, στις 25 Ιανουαρίου – οι παραστάσεις θα διαρκέσουν έως τις 2 Απριλίου.
Τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη», το μοναδικό έργο της Έμιλυ Μπροντέ, γράφτηκε όταν ήταν μόλις 29 ετών, έναν μόλις χρόνο πριν πεθάνει, και αποτέλεσε σημείο αναφοράς και έμπνευσης για την τέχνη. Ένα μυθιστόρημα-σταθμός στην αγγλική λογοτεχνία που καθηλώνει γενιές αναγνωστών με την άγρια ποιητική του δύναμη, την ταραγμένη και σκοτεινή του ατμόσφαιρα και φωτίζει αριστοτεχνικά τις ρομαντικές αλλά και βίαιες πλευρές του απόλυτου-καταστροφικού έρωτα των ηρώων του Χίθκλιφ και Κάθριν, ενός από τα πιο εμβληματικά και αντιφατικά ζευγάρια του παγκόσμιου ρεπερτορίου.
Παίζουν: Γιώργος Γλάστρας, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Μαρία Κωνσταντά, Αγγελική Λεμονή, Γιώργος Μακρής, Χριστίνα Μαξούρη, Λυγερή Μητροπούλου, Γιώργος Μπένος, Γιώργος Μπινιάρης, Άγγελος Μπούρας, Δημήτρης Πασάς
Ζάχαρη
του Δημήτρη Αγαρτζίδη
Θέατρο Σταθμός
Στη «Ζάχαρη» του Δημήτρη Αγαρτζίδη, που θα παίζεται από τις 23 Ιανουαρίου έως τις 14 Μαρτίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη, η αγία ελληνική οικογένεια, ένα μοναδικό είδος, αφομοιώνει την καταπίεση και τον συντηρητισμό αιώνων. Πάντα εντός της υπάρχει αγάπη και εκτός της παραμονεύει το χάος. Οτιδήποτε την απειλεί γίνεται αυτόματα εχθρός. Μας μένει, λοιπόν, κληρονομιά η ενοχή.
Όμως, απόψε, πίσω από τον καθρέφτη όλα θα έχουν happy end, γιατί ο καθρέφτης είναι μονόδρομος και πίσω του κρύβει μια αλήθεια. Αυτή την αλήθεια θα του αποκαλύψουν και θα ξεμπερδέψει με όλα αυτά μια για πάντα. Μια παράσταση για την αγωνιώδη θλίψη που προκαλεί το τέλος, όταν όλες οι βεβαιότητες καταρρέουν. Για τη στιγμή που καλούμαστε να σταθούμε μπροστά στο ψεύδος και να αποποιηθούμε την κληρονομιά που μας φόρτωσαν.
Παίζουν: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Τατιάνα Άννα Πίττα, Ελίνα Ρίζου
Άκρα ταπείνωση
της Ρέας Γαλανάκη
Θέατρο Θησείον
Ο Παντελής Φλατσούσης σκηνοθετεί την «Άκρα Ταπείνωση» της Ρέας Γαλανάκη (8 Φεβρουαρίου - 9 Απριλίου), ένα έργο στο μεταίχμιο μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας, επιχειρώντας να αναψηλαφήσει τη μνήμη των πρώτων ετών της περασμένης δεκαετίας και της Μεταπολίτευσης.
Ποια είναι σήμερα η σχέση μας με τα χρόνια της κρίσης; Με ποιους τρόπους άλλαξαν οι ζωές των ανθρώπων έπειτα από αυτή την κομβική ιστορική στιγμή; Με ποιες απρόσμενες διαδρομές διαπλέκονται τα ατομικά με τα συλλογικά βιώματα και πώς μια κοινωνία μπορεί να βρει τρόπους να τα αφηγηθεί; Σε ποιο σημείο βρίσκεται σήμερα η ελληνική κοινωνία μετά τις καταιγιστικές εξελίξεις του πυκνού ιστορικού χρόνου της τελευταίας δεκαετίας; Έχει, άραγε, τελειώσει η περίοδος της κρίσης ή μήπως, αντίθετα, έχει συμβάλει ώστε να εγκαινιαστεί μια νέα ιστορική περίοδος με κυρίαρχη τη γενική ανασφάλεια; Πώς μπορούν οι γενιές που έρχονται στο προσκήνιο να προχωρήσουν πέρα από το τραύμα της κρίσης χωρίς, όμως, αυτό να συνεπάγεται τη λήθη;
Παίζουν: Βαγγέλης Αμπατζής, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Λάμπρος Γραμματικός, Μαριάμ Ρουχάτζε
Κάποιος να με προσέχει
του Frank McGuinness
Σύγχρονο Θέατρο
Το βασισμένο σε αληθινή ιστορία έργο «Κάποιος να με προσέχει», σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου, από τις 6 Φεβρουαρίου ανεβαίνει στο Σύγχρονο Θέατρο. Μιλά για τρεις ομήρους (έναν Άγγλο, έναν Ιρλανδό κι έναν Αμερικανό) έγκλειστους σ’ ένα κελί, υπό το άγρυπνο βλέμμα των τρομοκρατών-απαγωγέων τους. Η προσπάθειά τους ν’ αντέξουν τις κακουχίες και την αγωνία του θανάτου εκδηλώνεται με δαιμονικό χιούμορ ή «παιχνίδια» διαφυγής.
Διαδραματίζεται στον Λίβανο, την εποχή που τρομοκράτες και επαναστατικές ομάδες έκαναν τυχαίες και αιφνίδιες απαγωγές και είναι μια ιστορία για τον φόβο και την ταυτότητα, που διαλύει τα σύνορα των φύλων και περιγράφει προσεκτικά το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και πώς μπορείς να επιβιώσεις μέσα από μια αδιανόητα τραυματική ταλαιπωρία.
Ερμηνεύουν: Αντίνοος Αλμπάνης, Δημήτρης Μάριζας, Πίτερ Ραντλ
Χιροσίμα Αγάπη μου
της Μαργκερίτ Ντυράς
Θέατρο Σημείο
Από τις 27 Ιανουαρίου ο Νίκος Διαμαντής σκηνοθετεί την παράσταση «Χιροσίμα Αγάπη μου» που στηρίζεται στο αριστούργημα της Μαργκερίτ Ντυράς. Εξερευνά τον απόλυτο μοναχικό και καταστροφικό έρωτα .Στέκεται στο σημείο που οι εραστές διαλύονται και ξαναγεννιούνται. Εκείνη είναι μια ηθοποιός που γυρίζει στη Χιροσίμα μία ταινία για την ειρήνη. Εκείνος είναι ένας αρχιτέκτονας που, ενώ πολεμούσε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έζησε την τραγωδία στην ίδια πόλη μέσα από τα μάτια της οικογένειάς του. Αυτή είναι η σύντομη και απελπισμένη ερωτική τους συνάντηση. Η παράσταση τοποθετημένη μέσα σε ένα θέατρο ,σε ένα τόπο που δεν αναπαριστά και δεν περιγράφει δημιουργείται χειροποίητα ανάμεσα και πολύ κοντά στους θεατές.
Οι ιστορίες επεκτείνονται και συνδέουν τις προσωπικές ιστορίες των δύο χαρακτήρων με την ιστορική μνήμη αλλά ακόμη ευρύτερα, τη μοίρα και τη συλλογική ιστορία.
Παίζουν: Ιωάννα Μακρή, Ελίνα Παπαθεοδώρου, Όμηρος Πουλάκης, Βαγγέλης Ρόκκος.
Η Βελανιδιά
του Tim Crouch
Bios.Main
Ο Ανδρέας Ανδρέου σκηνοθετεί τη «Βελανιδιά» (30 Ιανουαρίου) και πραγματοποιεί τον χειρότερο εφιάλτη του ηθοποιού. Κάθε βράδυ ένας διαφορετικός καλεσμένος ανεβαίνει στη σκηνή χωρίς πρόβα, χωρίς να έχει διαβάσει το κείμενο και χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Συναντιέται επί τόπου με τη Μαρίνα Αργυρίδου και μαζί πρωταγωνιστούν σε μια τολμηρή θεατρική πρόκληση, όπου τα όρια της πραγματικότητας συνεχώς μεταβάλλονται. Μια απροσδόκητη ιστορία εξαπάτησης, απώλειας και συμφιλίωσης, δοσμένη με χιούμορ, τρέλα και ευαισθησία.
Στον ρόλο της Υπνωτίστριας η Μαρίνα Αργυρίδου
Στον ρόλο του Άντι οι καλεσμένοι: Δήμητρα Γαλάνη, Λεωνίδας Κακούρης, Μανώλης Καραντίνης, Σοφία Κόκκαλη, Ελένη Κοκκίδου, Αθηνά Μαξίμου, Άννα Μάσχα, Μιχάλης Μητρούσης, Γιάννης Νιάρρος, Μίλτος Πασχαλίδης, Γιάννης Στάνκογλου, Αλέξανδρος Σφακιανάκης, Τάνια Τσανακλίδου, Ιώβη Φραγκάτου, Μάρθα Φριντζήλα, Στρατής Χατζησταματίου, Νίκος Χατζόπουλος, Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη
Φάλσταφ
του Τζουζέπε Βέρντι
Εθνική Λυρική Σκηνή
Ο Στίβεν Λάνγκριτζ σκηνοθετεί στην αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής τη νέα παραγωγή όπερας «Φάλσταφ», το κύκνειο άσμα του Τζουζέπε Βέρντι, που θα ανέβει στις 26, 29 Ιανουαρίου και στις 1, 4, 7, 10 Φεβρουαρίου σε μουσική διεύθυνση Πιερ-Τζόρτζιο Μοράντι, με τον κορυφαίο Έλληνα βαρύτονο Δημήτρη Πλατανιά στον ομότιτλο ρόλο. Βασίζεται στην κωμωδία του Σαίξπηρ «Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ». Δίκαια χαρακτηρίζεται ένα από τα αριστουργήματα του λυρικού θεάτρου χάρη στην απόλυτη οικονομία, τη συμπύκνωσή του, τον τρόπο με τον οποίο ο συνθέτης, με μία και μόνο μουσική φράση, σκιαγραφεί χαρακτήρες και καταστάσεις.
Άλλωστε στο μεγαλύτερο μέρος του υπάρχει διαρκής, συχνά καταιγιστική εναλλαγή ρυθμών, ηχοχρωμάτων, σύντομων μελωδικών θεμάτων ή στοιχείων αρμονίας. Ο ίδιος ο Φάλσταφ είναι ο μόνος πραγματικά πρωταγωνιστικός ρόλος της όπερας, γύρω από τον οποίο περιστρέφονται οι υπόλοιποι.
Ο Βέρντι επιστράτευσε μια τεράστια παλέτα προκειμένου να αποδώσει τις διαφορετικές όψεις του κεντρικού χαρακτήρα. Στους δύο μονολόγους του κατακρίνει τον άδικο κόσμο και παραδίδει μαθήματα ηθικής, στην Αλίτσε εμφανίζεται ως μέγας καρδιοκατακτητής, στον σύζυγό της Φορντ ως ματαιόδοξος ιππότης, για να καταλήξει περίγελος στη σκηνή στο δάσος. Με τον «Φάλσταφ», την τελευταία του όπερα, ο Βέρντι εξέπληξε τους πάντες, καθώς δεν ήταν πολλοί αυτοί που πίστευαν ότι ο 80χρονος πλέον συνθέτης θα συνέθετε ένα ακόμα σημαντικό έργο, και μάλιστα κωμικό.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους οι διακεκριμένοι μονωδοί της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Τάσης Χριστογιαννόπουλος, Βασίλης Καβάγιας, Νίκος Στεφάνου, Γιάννης Καλύβας, Γιάννης Γιαννίσης, Τσέλια Κοστέα, Μαριλένα Στριφτόμπολα, Άννα Αγάθωνος και Χρυσάνθη Σπιτάδη
Στρέλλα
του Μιχάλη Παρασκάκη
Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Η συγκλονιστική, πολυβραβευμένη ταινία «Στρέλλα» (2009) του Πάνου Χ. Κούτρα, μια ταινία-σταθμός στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, γίνεται όπερα δωματίου μετά από ανάθεση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στον συνθέτη Μιχάλη Παρασκάκη και παρουσιάζεται τον Φεβρουαρίου (1, 3, 4, 5, 7, 8, 10, 11, 12). Μια ταινία εμβληματική όσον αφορά την ορατότητα των τρανς ατόμων και της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς εμπνέει για πρώτη φορά ένα ελληνικό λυρικό έργο.
Σκηνοθετεί ο Γιώργος Κουτλής. Τον ρόλο της Στρέλλας θα ερμηνεύσει η διεμφυλική καλλιτέχνις Λέττα Κάππα στην πρώτη της εμφάνιση στο λυρικό θέατρο, της Μαίρης η Ιωάννα Ζαμ-Πέτρου και της Βίλμας η Βικτωρία Τσιτουρίδου-Μάγια.
Παρακολουθούμε τη ζωή της Στρέλλας, που τα πρωινά ασχολείται με ηλεκτρολογικά, ενώ τα βράδια εμφανίζεται ως τραγουδίστρια στο κλαμπ Κούκλες. Η αυτοσχέδια, συνθετική «οικογένειά» της αποτελείται από τη Μαίρη, μια ηλικιωμένη τρανς που στο παρελθόν τη μάζεψε από τον δρόμο, τη Βίλμα, που φροντίζει την καρκινοπαθή Μαίρη, και τον Άλεξ, που φροντίζει το ανήλικο αδελφάκι του, το οποίο είναι παραμελημένο από τη ναρκομανή μητέρα τους. Η διεμφυλική κοινότητα λειτουργεί για όλες τους ως γενναιόδωρο, όσο και εκκεντρικό δίκτυο αλληλοϋποστήριξης.
Στη διανομή συμμετέχουν επίσης οι: Αναστασία Κότσαλη (Κάλλας), Διονύσης Τσαντίνης (Γιώργος), Νίκος Σπανάτης (Άλεξ), Γιάννης Φίλιας (Αντώνης, Γιούρι), Νικόλας Μαραζιώτης (Νίκος, Αστυνομικός), Νίνα Νάη (ντραγκ περφόρμερ), Γιώργος Ρούπας (Κουλουκούσης), Αλέξανδρος Σταυρόπουλος (σκίουρος), Χριστίνα Κυριάκη / Διδώ Παπανικολάου (παιδί)
Όχι εγώ
του Σάμιουελ Μπέκετ
Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ
Η νέα προσαρμογή αυτού του εμβληματικού μεταπολεμικού έργου, ανάθεση της Εναλλακτικής Σκηνής της Λυρικής στον πρωτοποριακό συνθέτη Ζήση Σέγκλια, το έργο του οποίου εστιάζει στη σχέση ανάμεσα στον ήχο, τη σημασιολογία της φωνής και την ενοποίηση της μουσικής γλώσσας και του λόγου, και στον σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπο, επίμονο και ασυμβίβαστο εργάτη του ερευνητικού θεάτρου, αναμετριέται με τα όρια ενός δυσεπίλυτου αινίγματος και ταυτόχρονα με μια πρόκληση διεγερτική. Παρουσιάζεται τον Φεβρουάριο (18, 19, 24, 25) και τον Μάρτιο (2 & 3), αποτελώντας μια τολμηρή προσέγγιση των δυο καλλιτεχνών.
Η μπεκετική ηχητική και σημασιολογική «άβυσσος» αποδίδεται όχι από ένα στόμα αλλά από δύο σώματα σε φωνητική και κινησιολογική αντίστιξη, συνάμα αφηρημένη και συμπυκνωμένη στον ύψιστο βαθμό.
Ανάμεσα στους πιο δαιμονιώδεις και απαιτητικούς –από κάθε σκοπιά: σωματική, διανοητική, συναισθηματική– μονολόγους του παγκόσμιου θεάτρου, το «Όχι εγώ» του Σάμιουελ Μπέκετ, γραμμένο το 1972 για την ηθοποιό Μπίλι Ουάιτλο, σκηνοθετεί τη χειμαρρώδη λογοδιάρροια ενός αιωρούμενου γυναικείου στόματος(!) στον απόηχο ενός απροσδιόριστου τραυματικού συμβάντος, υπό το βλέμμα της φιγούρας ενός μυστηριώδους ακροατή χωρίς ιδιότητες.
