Η εικαστικός Αναστασία Δούκα με το έργο της «Lazy Suzan Not» ήταν χθες η νικήτρια του βραβείου ΔΕΣΤΕ 2011, το οποίο απονέμεται κάθε 2 χρόνια από το ομώνυμο ίδρυμα του Δάκη Ιωάννου και το οποίο έχει σαν στόχο του να αναδείξει νέους καλλιτέχνες και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για περαιτέρω ανάδειξη στη διεθνή σκηνή.
Η 32χρονη εικαστικός, φανερά συγκινημένη, παρέλαβε το βραβείο από τον Κάσπερ Κένιγκ, διευθυντή του Μουσείου Λούντβιχ της Κολωνίας, ο οποίος στην ομιλία του αναφέρθηκε στους λόγους για τους οποίους αποφασίστηκε η βράβευσή της από την κριτική επιτροπή.
Τα βραβεία ΔΕΣΤΕ καθιερώθηκαν πρώτη φορά το 1999. Από τότε απονέμονται κάθε δύο χρόνια και συνοδεύονται από το χρηματικό ποσό των 10.000 ευρώ.
Στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, όπου και έγινε η χθεσινή απονομή, οι έξι καλλιτέχνες – Γιάννης Βαρελάς, Αναστασία Δούκα, Ειρήνη Μίγα, Αλεξάνδρα Μπαχζετσή, Ευτύχης Πατσουράκης, Θεόδωρος Σταματογιάννης θα παρουσιάζουν τη δουλειά τους έως τις 30 Οκτωβρίου 2011.
Η συνεργασία αυτή μεταξύ του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ και του Μουσείου εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος «Βήμα στους Νέους», με το οποίο το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης επιχειρεί να ανοίξει ένα διάλογο με τους νέους, να ενημερώσει το κοινό για τη σύγχρονη δημιουργία και να ενισχύσει ένα δυναμικό περιβάλλον ανταλλαγής ιδεών.
bonustrack
Στη lifo τον Ιούνη είχαμε παρουσιάσει τους 6 υποψήφιους και η Αναστασία είχε πεί τα εξής για το έργο της
«Κοιτάζω επίμονα ανθρώπους και αντικείμενα, ζώα και χώρες/χάρτες. Στη συνέχεια φαντασιώνομαι ανύπαρκτα αναπτύγματα και άχρηστες τομές τους, αυτό που για μένα είναι στην ουσία το οργανικό σημείο συνάντησής τους. Κατατάσσω τα σημεία σε layers και οργανώνω αυτό το εικονικό τοπίο με τη μέθοδο της αινιγματικής απομίμησης της Σφίγγας: κοντά στο ρεαλιστικό, χωρίς όμως την πρακτική απάντηση που προσφέρει το φυσικό. Αυτό είναι το δικό μου τοπίο/background, που συνήθως μεταφέρεται στυλιζαρισμένο και άκαμπτο σαν tableau vivant και στα γλυπτά που φτιάχνω. Τέλος, επιμένω να εργάζομαι χειρωνακτικά και να χρησιμοποιώ συμμετρικά και τα δυο μου χέρια, ζηλεύοντας την τεχνική που έχουν μόνο οι μάστορες ή οι αθλητές. Στην εγκατάσταση «Lazy Susan not», το έργο παίρνει το όνομά του από τον κυκλικό δίσκο σερβιρίσματος που περιστρέφεται έτσι ώστε να σερβιριστούν οι συνδαιτυμόνες ενός γεύματος. «Το “Lazy Suzan not” ξεκινάει από τη μανία της ανθρώπινης προσπάθειας για την ολοκλήρωση του προσωπικού στιγμιαίου ή και μεγαλόπνοου στόχου. Για μένα, αυτή η μανία στήριξης, όρθωσης, συνέχισης, εξάντλησης και τελικά ολοκλήρωσης της προσπάθειας βρίσκει το οπτικό της αντίκρισμα στο υπαρκτό γλυπτό της θαλάσσιας πλατφόρμας άντλησης πετρελαίου. Εικονικός και κεντρικός ήρωας της πλατφόρμας είναι ο τυχοδιώκτης, περιπλανώμενος».
σχόλια