Ανέβαινε ένας ένας στο βήμα για να πάρει το λόγο. Ήταν ακόμα μια τυπική δημοκρατική διαδικασία. Και σιγά σιγά, ξετυλιγόταν ήρεμα μέσα στην αίθουσα η βραδιά. Με μερικούς λεκτικούς ξεστρατισμούς αλλά χωρίς ακραίες συμπεριφορές. Με λίγα νεύρα παραπάνω από κάποιους αλλά με σύντομη επαναφορά στην τάξη από τον υπεύθυνο πρόεδρο της αίθουσας.
Και ήταν εν ολίγοις ακόμα μια νύχτα στο κοινοβούλιο, γιατί τα τελευταία 3 χρόνια, οι μέρες δεν φτάνουν και η δουλειά ποτέ δεν τελειώνει, τα προβλήματα είναι πολλά και απαιτούν υπερωρίες και δουλειά στο σπίτι. Ίσως βέβαια να ήταν ελαφρώς πιο κρίσιμη η βραδιά καθώς στην ημερήσια ατζέντα ήταν μια σειρά νέων οικονομικών, φορολογικών και εργασιακών μέτρων να μελετήσουν και να εξετάσουν κατά πόσο θα βοηθήσουν τη χώρα να ανακάμψει από το «κακό» που τη βρήκε.
Τελείωνε την αγόρευσή του ο κος Σαμαράς και ετοίμαζε τις σημειώσεις του ο κος Παπανδρέου. Στα πίσω έδρανα όμως η κα Κατσέλη σηκώθηκε από τη θέση και πλησίασε τον κο Γιάννη, φύλακα της αίθουσας καθώς κάτι την «ενοχλούσε» στη μύτη της. Ο κος Γιάννης δεν είχε αντιληφθεί κάτι ανησυχητικό όποτε απλά την καθησύχασε και τη διαβεβαίωσε ότι θα έκανε έναν έλεγχο του χώρου για να σιγουρευτεί ότι όλα βαίνουν καλώς. Η κα Κατσέλη επέστρεψε στη θέση της.
Καθώς είχε ήδη ξεκινήσει και προχωρήσει την ομιλία του ο κος Παπαδήμος, ο κος Παπανδρέου ήταν εξόχως σύντομος, παρατηρείτο κινητικότητα και όλο και περισσότεροι βουλευτές είχαν αρχίσει να θορυβούνται, χωρίς εμφανή λόγο, και να κοιτούν γύρω τους και προς τις εξόδους της αίθουσας καθώς δεν ήταν πια μόνο η κα Κατσέλη που μύριζε καπνό.
Ο κος πρόεδρος της συνεδρίασης αφού ενημερώθηκε από τη φρουρά του κτηρίου, διέκοψε ευγενικά τον κο Παπαδήμο για να ενημερώσει τους παρευρισκόμενους ότι οι είσοδοι του κτηρίου είχαν δεχτεί επίθεση και είχαν πιάσει φωτιά. Η φωτιά δεν είχε εντοπιστεί από το σύστημα πυρανίχνευσης και οι φύλακες είχαν προσπαθήσει να σβήσουν τις μικρές, αλλά πολυάριθμες, εστίες φωτιές με τους πυροσβεστήρες ασφαλείας, αλλά δυστυχώς δεν τα είχαν καταφέρει. Η πυροσβεστική είχε ειδοποιηθεί αλλά δεν είχε φανεί εδώ και ώρα, οπότε και η φωτιά είχε αρχίσει να εξαπλώνεται καθώς τα πάντα είναι ξύλινα στις αίθουσες του κοινοβουλίου και τα παχιά χαλιά αποδείχθηκαν καλή επένδυση για την ραγδαία εξάπλωση της φωτιάς.
Ο κος πρόεδρος, καθοδήγησε τους βουλευτές στις εξόδους κινδύνου και παρακάλεσε για τη διατήρηση της ψυχραιμίας όλων ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Δεν ήξερε και ο ίδιος ότι πλέον ήταν πολύ αργά για τέτοιες δηλώσεις.
Όλες οι έξοδοι του κτηρίου είχαν πιάσει φωτιά. Οι ξύλινες κάσες καίγονταν και οι φλόγες υψώνονταν 4 και 5 μέτρα. Ο καπνός είχε αρχίσει να μαυρίζει τους τοίχους και να γεμίζει το κτήριο αφού ήδη οι σπίθες βοήθησαν τη φωτιά να φτάσει και στα ενδότερα του κοινοβουλίου. Οι μεγαλύτερης ηλικίας βουλευτές είχαν ήδη αρχίσει να παρουσιάζουν δυσκολίες στην αναπνοή από τους καπνούς και η ανάγκη για βοήθεια από «εξώ» ήταν όλο και πιο επιτακτική και επείγουσα. Κινδύνευαν ζωές βουλευτών. Οι κλήσεις στην πυροσβεστική γίνονταν απανωτά χωρίς όμως τα πυροσβεστικά οχήματα να καταφθάνουν ποτέ.
Η αλήθεια είναι βέβαια πως τα πυροσβεστικά οχήματα ήταν από ώρα εκεί. Όπως επίσης και οι αστυνομικές δυνάμεις ήταν από μέρες εκεί έτοιμες να αποτρέψουν τα τυχόν «χειρότερα», αυτά που είχε κάνει λόγο πριν ο κος πρόεδρος.
Ήταν όλοι εκεί, έξω από το ιστορικό κτήριο της Βουλής.
Όλοι σε παράταξη, σε κύκλο γύρω από το κοινοβουλιακό τετράγωνο και έτοιμοι να σώσουν την κατάσταση.
Στο εσωτερικό η κατάσταση χειροτέρευε κάθε λεπτό, και τώρα πια και οι νεότεροι σε ηλικία βουλευτές είχαν αρχίσει να χάνουν και αυτοί τις αισθήσεις τους.
Η φωτιά σταμάτησε ώρες μετά και τότε ήταν που «επενέβησαν» και οι πυροσβεστικές δυνάμεις για να αντιμετωπίζουν ένα θέαμα αξεπέραστο.
Τριακόσια κουστούμια, και τα τριακόσια γκρί. Μια αίθουσα σε πλήρη απαρτία και αναίσθητη στην απόλυτη πλειοψηφία της.
Το νέο διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, σε όλη την πόλη. Κανείς δε χάρηκε. Και κανείς δε λυπήθηκε. Κάποιοι μόνο έβγαλαν έναν αναστεναγμό σαν ανακούφισης. Μόνο αυτό.
Την επόμενη μέρα αφού έβρεξε για 5 ώρες, βγήκε ο ήλιος και σιγά σιγά και με το φως του ήλιου όλα μπήκαν στη θέση τους και η ζωή συνεχίστηκε.
Όχι από εκεί που την αφήσανε. Από εκεί που την πήρανε.
σχόλια