ΜΕ ΕΝΑ ΛΕΥΚΟ T-Shirt με το μήνυμα «The world has bigger problems than boys who kiss boys and girls who kiss girls» (Ο κόσμος έχει μεγαλύτερα προβλήματα από αγόρια που φιλούν αγόρια και κορίτσια που φιλούν κορίτσια), ο ηθοποιός Δημήτρης Τσίκλης θέλει να περάσει το δικό του μήνυμα κατά της ομοφοβίας με όχημα τη μόδα.
Μέσα από τη σειρά Dimitris Tsiklis X The T-Shirt shop, ο ηθοποιός συνεργάζεται με το The T-Shirt Shop και προτείνει T-shirts και tote bags που φέρουν μηνύματα που πιστεύει ότι αξίζει να αναπαραχθούν.
Πρόκειται για βαμβακερές genderless δημιουργίες με ποικιλομορφία σε νούμερα και χρώματα, που είναι διαθέσιμες online.
Ο νεαρός ηθοποιός αφηγείται την ιστορία που τον ενέπνευσε να δημιουργήσει αυτήν τη σειρά:
Κατάλαβα πόση ανάγκη είχε ο κόσμος να αγκαλιάσει ένα τέτοιο μήνυμα αγάπης και αποδοχής. Και έτσι βγάζαμε για ώρα φωτογραφίες στην Αριστοτέλους και στις αποθήκες του φεστιβάλ, αγκαλιασμένοι με αυτό το μπλουζάκι.
«Το καλοκαίρι του 2022, με αφορμή τη λήξη της σειράς "Άγριες Μέλισσες", διοργανώθηκε στο περιβόητο Διαφάνι ένα μεγάλο πάρτι. Εκείνη τη μέρα, κουρασμένος πολύ, ήθελα απλά να χορέψω με φίλους και συνεργάτες μου κάτω από τον έναστρο ουρανό και έτσι όμορφα να κλείσει αυτό το ταξίδι. Δεν είχα καμία όρεξη για δηλώσεις στις κάμερες για γκέι φιλιά και τέτοια. Οπότε έτσι κατέβηκε η ιδέα να φτιάξω ένα μπλουζάκι με κάτι που είχα δει στο ίντερνετ και να περάσω κάπως σιωπηλά το μήνυμά μου: The world has bigger problems than boys who kiss boys and girls who kiss girls.
Γιατί είναι η αλήθεια! Ο κόσμος έχει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από ανθρώπους που ενώνουν τα χείλη τους από αγάπη ή έλξη. Μετά το πάρτι αυτό το μπλουζάκι ήταν παντού. Σε άρθρα και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και εγώ χαρούμενος είχα περάσει υπέροχα, χορεύοντας μέχρι το πρωί με τους φίλους μου, και το μήνυμα είχε απλωθεί.
Ενάμιση χρόνο μετά και έχοντας διανύσει μια πορεία με αφηγήματα και καλλιτεχνικές επιλογές με έντονο ακτιβιστικό μήνυμα, είχα τη μεγάλη τιμή να καλεστώ από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και τη MasterCard, ως ομιλητής σε μια εκδήλωση πριν από τη λήξη του φεστιβάλ, για τη διαφορετικότητα στον κινηματογράφο και το μέλλον του queer σινεμά στη χώρα μας, δίπλα σε εξαιρετικούς καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Κεκάτος, η Δήμητρα Παπαδοπούλου, ο Ζαχαρίας Μαυροειδής κ.α.
Υπήρχε μεγάλη σκέψη και προτάσεις από διάφορες εταιρείες και σχεδιαστές για το τι θα φορέσω στην εκδήλωση αυτή, μέχρι που είπα ότι θα βάλω το τζιν μου με εκείνο το μπλουζάκι. Γιατί θεώρησα ότι ήταν μια στιγμή που δεν σήκωνε επιτήδευση. Και μάλλον έκανα σωστά. Γιατί ο κόσμος μέσα από αυτή την ομιλία και αυτό το μπλουζάκι μετακινήθηκε. Και αυτή εν μέρει είναι η δουλειά μου και αυτό προσπαθώ να κάνω και μέσω της τέχνης μου. Να μετακινήσω τον κόσμο και να ανοίξω πεδία και οπτικές που δεν είχε φανταστεί. Ίσως και να το καταφέραμε εκείνη τη μέρα γιατί οι αντιδράσεις στο φεστιβάλ ήταν πολλές και έντονες.
Κατάλαβα πόση ανάγκη είχε ο κόσμος να αγκαλιάσει ένα τέτοιο μήνυμα αγάπης και αποδοχής. Και έτσι βγάζαμε για ώρα φωτογραφίες στην Αριστοτέλους και στις αποθήκες του φεστιβάλ, αγκαλιασμένοι με αυτό το μπλουζάκι. Και εκεί μου ήρθε το απόφθεγμα του Τζον Λουίς "Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς, ποιοι;". Γιατί, ναι, πότε δεν υπάρχει κατάλληλη στιγμή και ίσως πολλές φορές πρέπει να γίνουμε εμείς η αλλαγή που περιμένουμε να έρθει. Και ίσως αν γεμίσουμε την Αθήνα και την Ελλάδα με αυτό το μπλουζάκι, να κάνουμε και εμείς τη δική μας σιωπηλή επανάσταση για έναν κόσμο με μεγαλύτερη αποδοχή και λιγότερη βία. Γιατί για εμένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη επανάσταση από την αγάπη.
Κι έτσι γεννήθηκε η ανάγκη για κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα έκανα. Μια σειρά με μπλούζες και τσάντες. Πήρα την άλλη μέρα τη φίλη μου την Έλλη, που ήμασταν μαζί στη δραματική σχολή και είχαμε παίξει μάλιστα τότε και μαζί στο "Τενεκεδένιο Ταμπούρλο" σε σκηνοθεσία της Δήμητρας Χατούπη. Η Έλλη εδώ και χρόνια δραστηριοποιείται στον χώρο με το μαγαζί της στην Πάρο. Μάλιστα εκείνη μου έφτιαξε εκείνο το πρώτο μπλουζάκι. Και καμιά φορά η ζωή και οι συμπτώσεις της είναι που σου δείχνουν τον δρόμο. Η ιδέα μου αυτή συνέπεσε με το άνοιγμα του αθηναϊκού της t-shirt shop, στο Παγκράτι. Και έτσι μεταξύ παλιών φίλων παίρνει σιγά σιγά σάρκα μια ιδέα, περισσότερο σαν παρόρμηση, με μοναδικό στόχο την αγάπη. Γιατί αυτή είναι η κυρίαρχη δύναμη που μας διέπει.
Ανέκαθεν πίστευα στην επίδραση που μπορεί να έχει η μόδα στις ζωές μας. Όχι η παροδική μόδα και οι τάσεις. Ούτε τα λανθασμένα πρότυπα που σου πλασάρει μια δήθεν καλοφτιαγμένη κοινωνία. Η μόδα η διαχρονική που υπερνικά το προσωρινό. Που σε εκφράζει και σε κάνει να νιώθεις ο εαυτός σου. Που είναι σαν προέκταση αυτού που είσαι. Μακριά από στερεότυπα, προτιμήσεις ή οποία τάση θέλει να κατατάξει το ανθρώπινο σώμα σε κατηγορίες, εμείς δημιουργήσαμε μια σειρά ενιαία προς όλους και όλα. Με τη μόνη ποικιλομορφία στα νούμερα και τα χρώματα.
Και αν καταφέρουμε να συγκινήσουμε έστω και έναν, για μένα είναι μεγάλο κέρδος. Συγκινώ, από την αρχαία ελληνική, συγκινῶ < σύν + / κινῶ, που αρχικά σήμαινε (ήδη στον Αριστοτέλη) αυτό που δείχνει η ετυμολογία: κινώ κάτι μαζί με κάτι άλλο. Άρα μιλάμε για το συναίσθημα ως κίνηση όλης της ύπαρξης.
Πέρα από το πρώτο βασικό σχέδιο που στάθηκε και η αφορμή για όλο αυτό το εγχείρημα, αποφάσισα να κυκλοφορήσω ακόμα δύο που να σχετίζονται με την καριέρα μου και αυτό που είμαι. Έτσι η πρώτη σκέψη ήταν ένα story που ανέβασα μετά την περιβόητη αυτοκτονία μου στις "Άγριες Μέλισσες": Love is accepting the things you cannot change.
Είχα επηρεαστεί πάρα πολύ στο πώς η κοινωνία μας σοκάρεται από καθετί θεωρεί διαφορετικό και όχι με τη βία και τη διαφθορά. Σκεφτόμουν, ως Λευτέρης Μεγαρίτης, όλα εκείνα τα παιδιά που δεν βρήκαν ποτέ την αποδοχή και έφτασαν σε ένα τέλμα, γιατί ήταν διαφορετικά από αυτό που πρόσταζε η οικογένεια ή η κοινωνία. Κι έτσι θέλησα να ανοίξω έναν δρόμο για κάθε άνθρωπο που νιώθει ότι τον στενεύουν τα όρια την κοινωνίας που δημιουργήσαμε. Για τον Λευτέρη και τον κάθε Λευτέρη εκεί έξω.
Και το τελευταίο μπλουζάκι αποφάσισα να είναι ένα που να αντιπροσωπεύει απόλυτα το ποιος είμαι: My church is the dancefloor. Ένας άνθρωπος που αποζητά κάτι ανώτερο μέσα από την ένωση και τους ανθρώπους, όταν παραδίνονται χορεύοντας μέχρι το πρωί. Εκεί που η νύχτα διαδέχεται τη μέρα και η αλήθεια βγαίνει στο φως».
Η σειρά Dimitris Tsiklis X The T-Shirt shop είναι διαθέσιμη από την Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου στο φυσικό κατάστημα The T-Shirt shop (Δουρίδος 23, Παγκράτι) και online εδώ.
