Από την πρώτη κιόλας μέρα που ξεκίνησα να διαβάζω τη Lifo το παραδέχομαι πως με τράβηξαν πολύ οι στήλες στις οποίες γράφουν και οι αναγνώστες –εξού και η πολυλογία μου τώρα. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν σκέφτηκα πως θα μπορούσα να γράψω και εγώ κάτι και να το δημοσιεύσω μέσω των στηλών της. Αρεσκόμουν ιδιαίτερα στο να διαβάζω τα σχόλια και τις απόψεις των αναγνωστών και όσο περνούσε ο καιρός επιβεβαιωνόμουν όλο και περισσότερο. Η ανωνυμία απελευθερώνει –και δεν το λέω εξολοκλήρου για καλό, αν και μπορεί να είναι. Ο Όσκαρ Ουάιλντ είχε πει κάτι πολύ σοφό. «Δώσε στον άνθρωπο μια μάσκα και θα σου πει την αλήθεια.» Μου έκανε τόση εντύπωση πόσες αλήθειες αποκαλύπτονταν όπου υπήρχε η ασφάλεια της ανωνυμίας, που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση –και δεν εννοώ μονάχα σε αυτές εδώ τις στήλες.
Δεν λυπεί όμως αυτή η παρατήρηση; Αυτό το αίσθημα της ντροπής; Εμένα τουλάχιστον με απογοητεύει λιγάκι. Αφελώς μου γεννάται η απορία, αλλά δεν θα έπρεπε να παλεύουμε για να εκφράζουμε την προσωπική μας γνώμη και να είμαστε περήφανοι γι’ αυτή; Δεν θα έπρεπε να μπορούμε να σηκώνουμε το κεφάλι και ακόμη και όταν θέλουμε να εκφράσουμε τις διαφωνίες μας να το κάνουμε, όχι κρύβοντας το πρόσωπό μας, αλλά κοιτώντας το συνομιλητή μας κατάματα; Οι τολμητίες όμως είναι ελάχιστοι και δεν μιλώ σε καμία περίπτωση ως αναμάρτητη. Πετάξτε μου όποια πέτρα θέλετε, διότι και εγώ σκεφτόμουν εάν θα έβαζα το όνομά μου σε αυτές τις ανούσιες προτάσεις μου.
Το χειρότερο όμως είναι, όταν η ανωνυμία λειτουργεί ως μάσκα για να κρύψει την ασχήμια των ψυχών. Πόσοι –και βάζω και τον εαυτό μου μέσα- δεν έχουμε σκεφτεί να σχολιάσουμε υβριστικά κάποιον, όταν έχουμε την ασφάλεια πως δεν θα μάθει ποτέ πως το κάναμε εμείς; Πόσοι δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, απλά και μόνο για να μην ‘στιγματιστούμε’ από τα λεγόμενά μας; Πόσοι δεν γινόμαστε συχνά δειλοί;
Η ανωνυμία άλλες φορές ενοχλεί, άλλες όμως σώζει. Γιατί μερικές φορές οπλίζει και με θάρρος και γιατί εν τέλει οι αλήθειες εκφράζονται. Και ίσως αυτό να έχει σημασία. Όμως δεν μπορώ να σταματήσω να αναρωτιέμαι…πότε θα καταφέρουμε να αποβάλλουμε αυτό το νοσηρό φόβο;
