Παραταγμένα στις πλαγιές του Παρνασσού και στις ακτές του Κορινθιακού Κόλπου, τα Άσπρα Σπίτια Παραλίας Διστόμου είναι ένας πρότυπος οικισμός, χτισμένος κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα από τον περίφημο πολεοδόμο Κωνσταντίνο Δοξιάδη. Η εργατική κοινότητα που φτιάχτηκε τη δεκαετία του ’60 για να φιλοξενήσει τους εργαζόμενους της βιομηχανικής μονάδας «Αλουμίνιον της Ελλάδος» είναι εδώ και έξι δεκαετίες ένα άριστο αρχιτεκτονικό και κοινωνικό πείραμα, ένας οικισμός με υποδειγματική ρυμοτομία, εξαιρετικές υποδομές και παροχές που κάνουν πιο εύκολη και άνετη τη ζωή των κατοίκων του, των εργαζομένων της διεθνούς βιομηχανικής και ενεργειακής εταιρείας METLEN Εnergy & Metals.
Ο αρχικός οικισμός, που θύμιζε αιγαιοπελαγίτικο νησί, τα επόμενα χρόνια αναπτύχθηκε με δύο επεκτάσεις υπό την επίβλεψη των αρχιτεκτόνων Μ. Φωτιάδη, Χ. Λεμπέση και Π. Μασουρίδη, εξελίσσοντας τη μορφή της κοινότητας, η οποία αποτελείται πλέον από 1.072 κατοικίες και εκτείνεται σε 613 στρέμματα. Σήμερα τα Άσπρα Σπίτια Παραλίας Διστόμου είναι μια σύγχρονη κωμόπολη με περισσότερους από 2.500 κατοίκους και υποδομές που αναβαθμίζονται συνεχώς, προσφέροντας το ίδιο υψηλό βιοτικό επίπεδο. Σχολεία όλων των βαθμίδων, υπηρεσίες, εμπορικά καταστήματα, πλατείες, πολιτιστικές και αθλητικές εγκαταστάσεις, χώροι πρασίνου, δίνουν στην πόλη έντονα κοινωνικό χαρακτήρα και εξασφαλίζουν πλούσια πολιτιστική και αθλητική δράση. Στα Άσπρα Σπίτια Παραλίας Διστόμου λειτουργεί και ο πρώτος Σταθμός Βιολογικού Καθαρισμού Αστικών Λυμάτων στην Ελλάδα, ο οποίος κατασκευάστηκε μαζί με τον οικισμό.
Η ανέγερση του οικισμού ξεκίνησε τη δεκαετία του ’60, παράλληλα με την κατασκευή του εργοστασίου, ωστόσο, καθώς μεγάλωνε η μονάδα, γίνονταν αρκετές επενδύσεις μέσα στο εργοστάσιο, άρα, μαζί με αυτές ήρθε και νέος κόσμος να εργαστεί, οπότε ο οικισμός άρχισε να επεκτείνεται για να μπορέσει να φιλοξενήσει τους νέους εργαζόμενους.
Αντιγόνη Κατσανάκη
Υπεύθυνη Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων με τοπικούς φορείς
«Ο οικισμός σχεδιάστηκε για τις ανάγκες του εργοστασίου, για να φιλοξενήσει τους εργαζόμενούς του» λέει η Αντιγόνη Κατσανάκη, υπεύθυνη Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων με τοπικούς φορείς του εργοστασίου. «Με την τότε δυναμικότητα του εργοστασίου και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις για τις ανάγκες σε ανθρώπινο δυναμικό της γαλλικής εταιρείας Pechiney, που ίδρυσε το εργοστάσιο “Αλουμίνιον της Ελλάδος”, η μελέτη του Κ. Δοξιάδη για τον σχεδιασμό του οικισμού υπολόγιζε ότι θα φιλοξενούσε περίπου 1.140 εργαζόμενους σε τελική φάση, ενώ η μελέτη περιλάβανε επίσης και προβλέψεις για τον προσδοκώμενο αριθμό εμπόρων και δημοσίων υπαλλήλων.
Ο σχεδιασμός των Άσπρων Σπιτιών από τον Κ. Δοξιάδη έγινε με βάση τα διεθνή ευρωπαϊκά πρότυπα και σύμφωνα με την επιστήμη της Οικιστικής που ανέπτυξε ο ίδιος, φιλοδοξώντας να φέρει τον άνθρωπο κοντά στη φύση ώστε να δημιουργήσει στενές σχέσεις τόσο με το περιβάλλον του όσο και τους ανθρώπους μέσα σε αυτό (κοινωνική συνοχή). Ο σχεδιασμός του οικισμού έγινε με όραμα τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα κάνει τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους, ασφαλείς, με εξασφαλισμένη τη συνεχή ανάπτυξη της ανθρώπινης δημιουργικότητας. Σε αυτό το μοντέλο, οι πόλεις αποτελούνται από επιμέρους κοινότητες βασισμένες στην ανθρώπινη κλίμακα, γι’ αυτό μέσα στον οικισμό θα βρεις γειτονιές με χαρακτηριστικά και κλίμακα ελληνικού χωριού, χαμηλά σπίτια, λευκά, όπως τα βλέπεις στα χωριά των Κυκλάδων, και με στενά δρομάκια, καθώς η διαμόρφωση της κίνησης στις γειτονιές βασιζόταν στην πρωτοκαθεδρία των πεζών.
Η ανέγερση του οικισμού ξεκίνησε τη δεκαετία του ’60, παράλληλα με την κατασκευή του εργοστασίου, ωστόσο, καθώς μεγάλωνε η μονάδα, γίνονταν αρκετές επενδύσεις μέσα στο εργοστάσιο, άρα, μαζί με αυτές ήρθε και νέος κόσμος να εργαστεί, οπότε ο οικισμός άρχισε να επεκτείνεται για να μπορέσει να φιλοξενήσει τους νέους εργαζόμενους. Η τελευταία φάση επέκτασης έγινε τη δεκαετία του ’80, οπότε και φτιάχτηκαν τα διαμερίσματα στο βόρειο άκρο του οικισμού, κοντά στο γήπεδο ποδοσφαίρου, με μια άλλη φιλοσοφία. Ο οικισμός μας είναι πλήρης σε όλα, έχουμε σχολεία όλων των βαθμίδων, από παιδικό σταθμό μέχρι λύκειο, χώρους λατρείας –μάλιστα, από τις τρεις εκκλησίες μας η μία είναι καθολική, καθώς στην περιοχή κατοικούσαν μέχρι και το 2003 αρκετοί Γάλλοι–, πλατείες και εμπορικό κέντρο με καταστήματα, κινηματογράφο και αίθουσες εκδηλώσεων, αθλητικές εγκαταστάσεις και ένα πολύ όμορφο παραλιακό μέτωπο, ιδανικό για περπάτημα τόσο το καλοκαίρι όσο και τον χειμώνα.
Στην πλειοψηφία τους τα σπίτια που υπάρχουν στον οικισμό έχουν παραχωρηθεί σε εργαζόμενους του εργοστασίου, ωστόσο ένας μικρότερος αριθμός κατοικιών έχει παραχωρηθεί σε προσωπικό συνεργαζόμενων εργολαβιών και κάποια λίγα σε τρίτους που βρίσκονται στον οικισμό και με το έργο τους στηρίζουν την καλή λειτουργία του, π.χ. εκπαιδευτικούς, εκπροσώπους ρυθμιστικών αρχών, φορείς αθλητικών σωματείων, επιχειρηματίες. Είμαστε μια κοινότητα που ξεπερνάει τους 2.500 ανθρώπους, αριθμός που τα επόμενα χρόνια αναμένεται να αυξηθεί. Στο παρελθόν υπήρξε περίοδος που ζούσαν εδώ πάνω από 3.500-4.000 άτομα – τότε οι εργαζόμενοι ξεπερνούσαν τα 2.000 άτομα. Σήμερα είμαστε περίπου 1.100 μόνιμοι εργαζόμενοι και 400-500 στις συνεργαζόμενες, μόνιμες εργολαβίες μας, οπότε φτάνουμε τα 1.500-1.600 άτομα.
Με τη φροντίδα του οικισμού ασχολείται η Δραστηριότητα Οικισμού των διοικητικών υπηρεσιών του εργοστασίου. Η συντήρηση των σπιτιών, η φροντίδα των κοινόχρηστων χώρων και του πρασίνου γίνεται με μέριμνα του εργοστασίου. Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούμε να διατηρήσουμε τον οικισμό μας όμορφο, λειτουργικό, φιλικό προς τους χρήστες και τους επισκέπτες.
Ο σχεδιασμός του οικισμού έγινε με όραμα τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα κάνει τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους, ασφαλείς, με εξασφαλισμένη τη συνεχή ανάπτυξη της ανθρώπινης δημιουργικότητας
Αγαπάμε τον τόπο αυτό, είναι το σπίτι μας, φροντίζουμε και την παραμικρή λεπτομέρεια. Για παράδειγμα, το καλοκαίρι, προτού αρχίσουν να έρχονται οι επισκέπτες μας, φροντίζουμε το παραλιακό μέτωπο. Αντικαθιστούμε τις ομπρέλες που υπάρχουν στην παραλία για την προστασία των λουομένων, αποκαθιστούμε όποιες φθορές υπάρχουν στις παραλιακές ξύλινες καμπίνες, ελέγχουμε τα ντους, καθαρίζουμε την περιοχή και φροντίζουμε να υπάρχουν κάδοι συλλογής απορριμμάτων, επανατοποθετούμε τις ανοιχτές δανειστικές βιβλιοθήκες στα καθορισμένα σημεία, κάνουμε ό,τι χρειάζεται. Αντίστοιχα, την περίοδο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στολίζουμε τον οικισμό με χριστουγεννιάτικα δένδρα και παιχνίδια για τα παιδιά, για τα οποία οργανώνουμε επίσης γιορτή με δώρα και εκπλήξεις, βάζουμε και μουσική σε κεντρικά σημεία.
Οι δράσεις μας δεν σταματούν εκεί· πολύ συχνά κάνουμε καμπάνιες για την ορθολογική χρήση του πόσιμου νερού και την αποφυγή υπερκατανάλωσής του, ειδικά τους θερινούς μήνες. Αυτές οι καμπάνιες αφορούν τη συλλογή των απορριμμάτων των δεσποζόμενων ζώων, μάλιστα έχουμε τοποθετήσει σε διάφορα σημεία στον οικισμό ειδικό εξοπλισμό με σακουλάκια για να μπορεί ο ιδιοκτήτης να μαζεύει τα απορρίμματα, ενώ πρόσφατα βάλαμε και απινιδωτές σε διαφορετικά σημεία για την προστασία της υγείας των πολιτών.
Ο οικισμός μας αλλάζει συνεχώς και εξελίσσεται, μαζί του αλλάζουν και οι άνθρωποι. Όταν χτίστηκε το εργοστάσιο, τη δεκαετία του ’60, ήρθαν για δουλέψουν εδώ άνθρωποι απ’ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι Έλληνες από την Αίγυπτο ήταν οι πρώτοι, μετά ήρθαν επίσης Θεσσαλοί, Ηπειρώτες, Μακεδόνες, ακόμη και Πομάκοι. Την παρουσία τους εδώ τη μαρτυρούν οι πολιτιστικοί σύλλογοι που ιδρύθηκαν και λειτούργησαν προκειμένου οι άνθρωποι αυτοί, στον νέο τόπο που ήρθαν, να διατηρήσουν τους δεσμούς με τα μέρη τους. Ήρθαν και άνθρωποι από τις τοπικές κοινωνίες, από τον δήμο Διστόμου - Αράχωβας - Αντίκυρας, από τον δήμο Λεβαδέων, αλλά και από τη Φωκίδα. Η προσφορά όλων υπήρξε σημαντική. Σήμερα, περισσότερο από το 90% των εργαζομένων μας προέρχεται από τις τοπικές κοινωνίες, τη Λιβαδειά, τη Δαύλεια, το Κυριάκι, τη Δεσφίνα, την Αντίκυρα, το Δίστομο, το Στείρι, την Ιτέα. Πολλοί από αυτούς επιλέγουν να μείνουν στον οικισμό, αλλά αρκετοί μένουν στα χωριά και στις πόλεις τους.
Οι άνθρωποι που βρίσκονται εδώ πάντα ένιωθαν την ανάγκη να δημιουργήσουν δεσμούς με τον τόπο και τους ανθρώπους. Και για τον λόγο αυτό ιδρύθηκαν λέσχες, σωματεία πολιτιστικά και αθλητικά. Από τις πρώτες ήταν η αθλητική και ψυχαγωγική λέσχη “Μεδεών” που δημιουργήθηκε από εργαζόμενους του “Αλουμίνιον της Ελλάδος” τη δεκαετία του ’60 και, όπως λέει και το όνομά της, στόχος της είναι η σωματική αλλά και ψυχική ανάπτυξη και ευεξία των μελών της μέσα από ψυχαγωγικές και αθλητικές δραστηριότητες. Σήμερα, στον οικισμό Άσπρα Σπίτια Παραλίας Διστόμου δραστηριοποιούνται, εκτός από τον Μεδεώνα, άλλα δύο αθλητικά σωματεία, η Ένωση ΑΣΑ και ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Άσπρων Σπιτιών, προσφέροντας σε μικρούς και μεγάλους διέξοδο στον αθλητισμό. Στην περιοχή έχουν αναπτυχθεί και δρουν φορείς τέχνης και πολιτισμού, π.χ. το “Εμβόλιμον”, ένα εγχείρημα λόγου και τέχνης, η ιστορία του οποίου ξεκινά τη δεκαετία του ’80.
Από τότε συνεχίζει αδιάκοπα τη δράση του, εκδίδοντας συλλογές έργων και φιλοξενώντας ανά τακτά χρονικά διαστήματα στον χώρο που του έχει παραχωρηθεί εδώ, στα Άσπρα Σπίτια, βραδιές παρουσίασης και συζήτησης βιβλίων – το ίδιο συμβαίνει και με άλλους συλλόγους με ευρεία πολιτιστική δράση στη μουσική, στον χορό και γενικά στις τέχνες. Το εργοστάσιο στηρίζει οικονομικά τη δράση όλων αυτών των συλλόγων από την αρχή της λειτουργίας τους μέσω των κοινωνικών του προγραμμάτων, καθώς η βιωσιμότητα και η ευημερία της τοπικής κοινωνίας αποτελούν κύριο στόχο για τη βιωσιμότητα της λειτουργίας του εργοστασίου».
Αναστάσιος Καμάνης
Αρχι-εργοδηγός στο λιμάνι
«Στο εργοστάσιο δουλεύω απ’ το 1992. Τα πρώτα δέκα χρόνια δούλεψα στην παραγωγή αλουμίνας, τα επόμενα είκοσι δύο στο λιμάνι ως εργοδηγός και την τελευταία δεκαετία είμαι αρχι-εργοδηγός. Είμαι γέννημα-θρέμμα της περιοχής, ο πατέρας μου εργαζόταν στο εργοστάσιο, οπότε γεννήθηκα εδώ το 1966. Όταν ήρθαν με τη μητέρα μου από τη Μακεδονία το εργοστάσιο ακόμα χτιζόταν, ήταν απ’ τους πρώτους που έμειναν στον οικισμό. Προηγήθηκαν δύο χρόνια στη Γαλλία όπου εκπαιδεύτηκε ο πατέρας μου – είχαν στείλει κόσμο για εκπαίδευση οι Γάλλοι που έφτιαξαν το εργοστάσιο. Σπούδασα στη Θεσσαλονίκη και έγινα μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού, δοκίμασα την τύχη μου στα βαπόρια με δυο ταξίδια, αλλά δεν μου άρεσε, οπότε ήταν μονόδρομος να δουλέψω στο εργοστάσιο. Η γυναίκα μου κατάγεται από την περιοχή. Παντρευτήκαμε το 1992 και ήρθαμε να μείνουμε στα Άσπρα Σπίτια Παραλίας Διστόμου. Η κόρη μου και ο γιος μου δουλεύουν επίσης στο εργοστάσιο. Ο γιος μου σπούδασε στα ΤΕΙ Καβάλας και είναι στην Ηλεκτρολογική Υπηρεσία και η κόρη μου είναι στο αγορών, στην Υπηρεσία Επιμελητείας.
Έχουμε περάσει διάφορα στάδια στον οικισμό, σήμερα είναι από τις καλύτερες εποχές. Eίναι πολύ ωραίος, ξαναβλέπω μεγάλη ανάπτυξη γιατί αναπτύσσεται και το εργοστάσιο, έρχεται νέος κόσμος· την εποχή που μεγάλωνε ο γιος μου –είναι γεννημένος το 1995– τα παιδιά ήταν λίγα, ούτε 15 σε μια τάξη, ενώ τώρα έχει πάλι πολλά παιδιά. Έχουμε άνθηση, στο νηπιαγωγείο είναι περίπου 60 μαθητές, στο δημοτικό 160 και πάνω από 100 στο λύκειο. Πάντα υπήρχαν δραστηριότητες στα Άσπρα Σπίτια, αθλητικές και πολιτιστικές, κολύμβηση, μπάσκετ, ιστιοπλοΐα, ποδόσφαιρο – το γήπεδο του ποδοσφαίρου που έχουμε είναι από τα καλύτερα. Είχαμε ένα σινεμά ισάξιο με της Θεσσαλονίκης που έφερναν έργα α’ προβολής, μεγάλωσα με τις ταινίες του. Τώρα έχει μόνο θερινό.
Θα ήθελα και μετά τη σύνταξη να μείνω στην περιοχή, θέλω να είμαι κοντά στα παιδιά μου, κυρίως όμως μου αρέσει ο τόπος, μου αρέσει το μικροκλίμα, το ότι δεν έχει υγρασία, ότι όσο το επιτρέπει ο καιρός κάνω μπάνιο στη θάλασσα μόλις σχολάω. Σε τρία χρόνια βγαίνω στη σύνταξη και ψάχνω να βρω σπίτι στην Ιτέα ή στην Αράχωβα, στο Ζεμενό. Παρότι ανήκω σε μια γενιά που όταν ήρθαμε δεν πήραμε σπίτι, θεωρώ προνομιούχα τα παιδιά μου που μένουν στον οικισμό και η κατοικία είναι δωρεάν. Τα σπίτια είναι 60-70 χρόνων, αλλά συντηρούνται, και βρίσκονται σε μια περιοχή με θάλασσα και βουνό. Τα τελευταία πέντε χρόνια το σπίτι μου είναι μπροστά στη θάλασσα και το καλοκαίρι έχει απίστευτη ηρεμία, κι αυτό είναι πολύ βασικό για τον εργαζόμενο, το είναι ότι είναι κοντά στον χώρο εργασίας· είναι πολύ λίγη η μετακίνηση. Επίσης, είμαστε και κοντά στην πόλη. Το Σαββατοκύριακο πάμε στην Αθήνα, στα πεθερικά μου. Μου αρέσει που έχει πολύ πράσινο, περιποιημένους κήπους, το ότι μπορώ να πάρω το ποδήλατο και κάνω μια βόλτα μέχρι την Αντίκυρα ή μέχρι το Δίστομο. Αν έπρεπε να βγάλω κάποιον στην περιοχή, θα τον πήγαινα βόλτες στην παραλία, στον ελαιώνα, στην Αντίκυρα που έχει πολύ ωραία ουζερί, και μετά στη Αράχωβα και στον Όσιο Λουκά».
Μαρίνα Τσαλούφη
Μηχανολόγος μηχανικός, συντονίστρια Ασφάλειας
«Ήρθα εδώ το 2015, στο πρώτο πρόγραμμα “Μηχανικοί στην Πράξη” που έγινε και συγκεκριμένα ξεκίνησε εδώ, από το εργοστάσιο. Τότε γνώρισα και το εργοστάσιο και τον οικισμό και την περιοχή. Αφού δούλεψα σε άλλη εταιρεία, τον Απρίλιο του 2021 επέστρεψα στο εργοστάσιο, στη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών και από τον Μάιο του ’24 είμαι στη Διεύθυνση Υγείας, Ασφάλειας Περιβάλλοντος του εργοστασίου ως συντονίστρια υγείας και ασφάλειας για το εργοστάσιο. Στον οικισμό μένω τριάμισι χρόνια, σε σπίτι που μου παρέχει η εταιρεία. Όταν ήρθα δεν ήξερα κανέναν, αλλά το κλίμα στον οικισμό είναι οικογενειακό και είναι εύκολο να γνωρίσεις ανθρώπους. Προσπαθούν να με εντάξουν σε παρέες και μέσα από τη δουλειά αλλά και μέσα από τους συλλόγους που υπάρχουν, μέσα από τα αθλήματα στα οποία μπορείς να συμμετέχεις. Έχουμε ορειβατικό σύλλογο, ο οποίος είναι από τους πρώτους ορειβατικούς συλλόγους στην Ελλάδα, που σου δίνει την ευκαιρία να πας για ορειβασία και πεζοπορία και να μάθεις να κάνεις σκι. Είναι κάτι πολύ ωραίο και εύκολο, σε παίρνει το λεωφορείο και σε φέρνει πίσω στο σπίτι σου και έχει κανονιστεί και το μάθημα με τον δάσκαλο.
Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε δίπλα τον Παρνασσό και μπροστά τη θάλασσα. Έχω μεγαλώσει σε μια μεγάλη πόλη, την Πάτρα, και ξέρω πόσο χρόνο μπορεί να χάνεις στις μετακινήσεις· ο χρόνος είναι κάτι πολύτιμο, άρα είναι κέρδος το ότι όλα είναι δίπλα. Έχουμε γυμναστήρια, γήπεδο με στίβο, γήπεδα τένις σε τιμές πολύ προσιτές σε όλους. Πέρα από την Αράχωβα, είναι κοντά η Ιτέα, η Λιβαδειά, έχεις επιλογές για βόλτες και εκδρομές όλο τον χρόνο. Το βουνό είναι όμορφο, καλοκαίρι και χειμώνα, η θάλασσα είναι μπροστά μας, έχει μαγαζιά.
Όταν πρωτοήρθα στον οικισμό ήταν χειμώνας, έβρεχε, και όταν έφτασα ένιωθα όπως όταν πήγαινα κατασκήνωση: όλα τα σπιτάκια ήταν ίδια, λευκά-μπλε, ένιωθα ότι υπάρχει τάξη, ότι όλα είναι τακτοποιημένα και καθαρά, μου θύμιζε κάποια χωριά της Αγγλίας που είναι όλα σε κουτάκια... Σε πολλά σημεία στον οικισμό υπάρχει ελεύθερο Wi-Fi και ηλεκτρικό δωρεάν για να φορτίσεις το αμάξι σου σε δύο σημεία, το περιβάλλον είναι φιλικό για τα ζώα. Μου αρέσει ο οικισμός γιατί, όταν είσαι φορτισμένος από την καθημερινότητα και από τη δουλειά, βγάζει μια ηρεμία. Δεν έχεις το άγχος πού θα παρκάρω, πόση ώρα θα κάνω, πόσο κοντά είμαι στη φύση. Έζησα την πανδημία στην Αθήνα, πολύ μακριά από τους φίλους και τους δικούς μου ανθρώπους, δεν ήταν εύκολο να τους προσεγγίσω και να πάω έστω έναν περίπατο. Εδώ, στα Άσπρα Σπίτια Παραλίας Διστόμου, νιώθεις ότι έχεις κάποιον κοντά σου αν σου συμβεί κάτι. Εδώ πέρασα πολύ πιο εύκολα την πανδημία απ' ό,τι την πόλη. Νιώθεις ασφάλεια».
Νικόλαος Ζερβός
Προϊστάμενος στο τμήμα Χυτηρίου
«Έχω μεγαλώσει εδώ, επομένως από αρκετά μικρός μέχρι και που έφυγα για σπουδές ζούσα στον οικισμό, γιατί ο πατέρας μου δούλευε στο εργοστάσιο. Οι γονείς μου ήρθαν το 1980. Άφησαν τις δουλειές τους στην Αθήνα και ήρθαν να εργαστούν εδώ γιατί οι συνθήκες και οι παροχές που υπήρχαν τότε ήταν πολύ καλές. Ο πατέρας μου δούλευε στη συντήρηση αλουμινίου και αλουμίνας και πήρε σύνταξη από εδώ. Επιλέξαμε να ζήσουμε και να δουλέψουμε στα Άσπρα Σπίτια με τη γυναίκα μου γιατί είναι πολύ καλές οι συνθήκες, ειδικά αν μεγαλώνεις παιδιά. Ξεκίνησα ως μηχανικός στην Ηλεκτρόλυση, στο τμήμα όπου παράγεται το ρευστό αλουμίνιο, στη συνέχεια έγινα προϊστάμενος στην υποστήριξη της Ηλεκτρόλυσης και μετά από λίγο καιρό έγινα προϊστάμενος Ηλεκτρόλυσης, άρα το μεγαλύτερο κομμάτι της καριέρας μου το έχω περάσει στην παραγωγή του ρευστού αλουμινίου. Τους τελευταίους μήνες είμαι στο Χυτήριο, όπου από το ρευστό αλουμίνιο παράγουμε το τελικό προϊόν για τους πελάτες, πλάκες και κολόνες.
Μπορώ να πω ότι ήταν εξαιρετικά τα παιδικά μου χρόνια μου εδώ, γιατί είναι ένας οικισμός που προσφέρει ανέσεις πόλης, κι ας είναι χωριό. Έχει σχολεία, φροντιστήρια, γήπεδα για πολλές αθλητικές δραστηριότητες, σινεμά, σούπερ-μάρκετ, ενώ δεν είναι ούτε δύο ώρες από την Αθήνα. Παράλληλα, έχει και τα οφέλη του χωριού: υπάρχει ασφάλεια, μπορείς να βγεις έξω στη γειτονιά για να παίξεις, το καλοκαίρι, απ’ όταν κλείνουν τα σχολεία, μπορείς να είσαι όλη μέρα στη θάλασσα με τους φίλους σου, πρωί και απόγευμα, μια κατάσταση ιδανική για ένα παιδί. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν ευτυχισμένα, το ίδιο βλέπω τώρα να συμβαίνει με τα παιδιά μου. Μεγαλώνουν και πάνε σχολείο εδώ και τους αρέσει πάρα πολύ γιατί έχουν πολλές παροχές που θα έβρισκαν σε μια μεγάλη πόλη, από αθλητικές δραστηριότητες μέχρι και ρομποτική. Έχουν την ευκαιρία να βλέπουν τους φίλους τους σε καθημερινή βάση και να παίζουν μαζί τους, κάτι που δεν είναι εφικτό σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο.
Τα χρόνια που ζω εδώ έχει αλλάξει αρκετά ο οικισμός. Αρχικά έχει αλλάξει η σύσταση του πληθυσμού. Στο παρελθόν υπήρχε μεγαλύτερη πολυ-πολιτισμικότητα, είχαμε ανθρώπους από περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, σήμερα έχει περισσότερο κόσμο από τη γύρω περιοχή. Τα τελευταία δυο-τρία χρόνια γίνονται σημαντικές ενέργειες εξωραϊσμού των εγκαταστάσεων, έχουν προσεχθεί τα σχολεία, τα γήπεδα ανανεώνονται, έχει φτιαχτεί ένα κλειστό γυμναστήριο.
Ένα ιδιαίτερο και μοναδικό χαρακτηριστικό του οικισμού είναι ότι όσοι μένουμε στα Άσπρα Σπίτια, οι περισσότεροι εργαζόμαστε εδώ, άρα ο γείτονάς σου μπορεί να είναι ο συνάδελφος, ο προϊστάμενος ή ο υφιστάμενός σου, και αυτό είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και στις σχέσεις μας, κάτι που δεν το έχεις στην Αθήνα. Η επαγγελματική και η προσωπική ζωή εφάπτονται».
Το σπίτι του βωξίτη
Από τον Νίκο Ευσταθίου
Στην καρδιά του οικισμού Άσπρα Σπίτια Παραλίας Διστόμου, στη μέση του παραθαλάσσιου δρόμου που τον διασχίζει, βρίσκεται ένα ιδιαίτερο μικρό κτίσμα που ετοιμάζεται να ανοίξει τις πόρτες του. Πρόκειται για το «Σπίτι των καταλοίπων βωξίτη», ένα κτίριο που φτιάχτηκε εξ ολοκλήρου με οικοδομικά υλικά που προέκυψαν από αξιοποίηση των παραπροϊόντων της διεργασίας παραγωγής αλουμίνας. Από τον καινούργιο χρόνο το σπίτι θα μετατραπεί σε εκθεσιακό χώρο, περιλαμβάνοντας μια σειρά από αντικείμενα, πράγματα και υλικά που προκύπτουν από τα κατάλοιπα του βωξίτη και την παραγωγή αλουμίνας και αλουμινίου. Σκοπός είναι το σπίτι αυτό να γίνει τόπος ξενάγησης και περιβαλλοντικής ενημέρωσης για μαθητές αλλά και για το ευρύ κοινό, όπου η METLEN θα μοιράζεται τη φιλοσοφία της όσον αφορά τον σεβασμό στο περιβάλλον, στην κουλτούρα και στη στρατηγική της.
Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Δάβρη, υπεύθυνο Δραστηριότητας, Έρευνας και Βιώσιμης Ανάπτυξης, το «Σπίτι από τα κατάλοιπα βωξίτη» αποτελεί την κορύφωση ενός από τα μεγαλύτερα ερευνητικά ευρωπαϊκά προγράμματα που έτρεξε η METLEN, «το οποίο επί της ουσίας προσπάθησε να διερευνήσει τις πολλές διαφορετικές τεχνολογίες αξιοποίησης του εν λόγω παραπροϊόντος. Συναντήσαμε πολλές τεχνολογίες που υποστήριζαν την παραγωγή οικοδομικών υλικών από κατάλοιπα βωξίτη. Σκεφτήκαμε, λοιπόν, πως είναι μια καλή ευκαιρία να κάνουμε ένα έργο-ορόσημο. Βλέπεις, είναι άλλο να σου λέω εγώ ότι αυτό που πετάς σήμερα μπορεί να γίνει οικοδομικό υλικό και άλλο να το βλέπεις πάνω σε έναν τοίχο, έτοιμο. Να, λοιπόν, που ο βωξίτης που δεν έχει αντιδράσει και μένει στο τέλος της παραγωγικής διεργασίας της αλουμίνας ανεκμετάλλευτος, ως παραπροϊόν, ως κατάλοιπο, μπορεί να γίνει κάτι χρήσιμο: τούβλο και πλακάκι. Μέσα από τον χώρο περιβαλλοντικής ενημέρωσης που ονομάσαμε “Το σπίτι των καταλοίπων βωξίτη”, κομμάτι της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας, φιλοδοξούμε να δείξουμε αλλά και να δοκιμάσουμε τις δυνατότητες του πετρώματος, να δείξουμε πως είναι εφικτό να ευαισθητοποιήσουμε το ευρύ κοινό».
Τo άρθρο δημοσιεύθηκε στην ειδική έκδοση της LiFO, [ΜΕ].
Το ειδικό τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.
