Περνώντας έναν μήνα, λόγω προσωρινής εργασίας με παιδιά, σε γνωστό εμπορικό κέντρο, έγινα μάρτυρας της κοινωνικής εκπαίδευσης των Ελληνόπουλων. Ουρλιαχτά για να αποκτήσουν το επιθυμητό δώρο, ύπουλες κινήσεις προκειμένου να κλέψουν σειρά, βασανιστικά κλάμματα μέχρι να περάσει το δικό τους. Από την άλλη πλευρά του νομίσματος, παιδάκια ήσυχα, με υπομονή, χαμογελαστά κι απολύτως υπάκουα στις ενήλικες εντολές.
Παράπλευρα των μικρών ανθρώπων, στέκονταν οι γονείς. Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει:
Γονείς να τραβάνε τα παιδιά τους και να κόβουν σειρά, εχθρικά γονικά χτυπήματα υπό τη δικαιολογία της κακιάς συμπεριφοράς, έντονη φωνητικη τονικότητα λόγω ανυπακοής. Και φτάνει η στιγμή που το αγοράκι "χτυπάει" τον αδερφό του. Παρτ´αλλιώς. Σηκώνει το χέρι η μάνα και τον σαπίζει στο ξύλο ενώπιον όλων. Κλάμα κι οδυρμός ο μικρός.
'Σας παρακαλώ κυρία μου' εγώ με ευγενικό ύφος. Κι αρχίσαμε· Που θα μου πεις εμένα, και θα σου πω εγώ, και κάνε πρώτα παιδί, κι άντε από δω. Ψυχραιμία πάνω απ´όλα. Αμ δε.
Ύστερα από ένα διάλογο-αντίλογο, το πόρισμα ήταν ότι η μητέρα-δράκος θεωρούσε πως η τεχνική εκμάθησης " σηκώνω χέρι άμα λάχει κι όποιον πάρει ο Χάρος" ότι διαμορφώνει υπάκουο χαρακτήρα.
Παρόμοια περιστατικά μέσα σ´αυτόν τον μήνα άπειρα. Χαστούκια, μαλλιοτραβήγματα, άγριος σωματικός χειρισμός. Κατάσταση χτύπα το κεφάλι σου στον τοίχο.
Προφανώς υπήρχαν και οι στοργικοί γονείς στους οποίους πάντα ανταπέδιδα την υπομονή τους προς τα παιδιά τους με ένα γλυκό χαμόγελο. Σχεδόν καταλάβαιναν τι εννοούσα. Και τα παιδάκια τους; Ήρεμα και υπάκουα.
Θα μου πείτε; Τι μιλάς κοπελιά; Έχεις παιδιά; Όχι δεν έχω. Το πιο κοντινό σε παιδιά είναι τα πέντε μου κατοικίδια ( έξι αν μετρήσεις και τη χελώνα). Παρ´όλα αυτά, και τα πέντε τους, χωρίς να έχω σηκώσει ποτέ το χέρι μου πάνω τους, είναι υπάκουα, πειθαρχημένα και υπερχειλίζουν απο αγάπη. Μου φαίνεται λοιπόν αδιανόητο τα παιδιά να ανταποκρίνονται καλύτερα στην τεχνική του "ξύλου" έναντι της τρυφερότητας και της αυστηρότητας όταν ακόμα και τα τετράποδα το εκτιμούν.
Που θέλω όμως να καταλήξω; Κάποια στιγμή με το καλό, οι ταλαιπωρημένοι αυτοί μικροί θα αναπτυχθούν σε ασεβείς ενήλικες συνεχίζοντας την Ελληνική παράδοση: παρ´ τη μούτζα στο φανάρι, χάσε τη σειρά σου στην εφορία, άκου να σου βρίζουν τη μάνα και αν είσαι γυναίκα; Τράβα πλυνε κανα πιάτο.
Το λοιπόν Έλληνα: σταμάτα να μιλάς για τους παππούδες μας που μεγάλωσαν με τη βέργα και βγήκαν μια χαρά, γιατί μάλλον λάθος κάνεις.
