Θα γίνουμε πάλι φίλες
τα χέρια σφιχτά πριν αφήσουμε η μια την άλλη
Θα μπεις στο σπίτι σου
θα μπω στο δικό μου
με μία ανάσα
''Πάει κι αυτό''
Θα έρθει το πρωί
και η πρώτη μου κλήση θα είναι δική σου
θα κρυφτώ για λίγο ακόμη
κάτω απ το πιστό μου πάπλωμα.
Θα πίνουμε καφέ
θα χαμογελάμε δειλά και συγκαταβατικά.
Μεταξύ μας, ανειλικρίνεια.
Θα πληρώσεις και θα φύγουμε
εγώ εδώ εσύ για εκεί
Η σκόνη μέσα σου
η μνήμη μέσα μου.
Άγνωστο ταξίδι σου
μοίρα η φωνή μου
Κι όταν θα 'ρθει η σύγκρουση,
ποια θα πει λόγια δικά της;
Θα γράφω μέχρι να επιστρέψεις πάλι
πιο αδύναμη από ποτέ
Αδικημένο κορμί
Σκονισμένο μυαλό,
θα είμαι εδώ
να περιμένω τη κλήση σου
τη γλυκιά μου κατάθλιψη
Απ την αρχή
''Έλα, τι έγινε αυτή τη φορά''
