Σε θυμάμαι τότε και απορώ:
Σε θυμάμαι, πριν πολλά χρόνια να χαλιέσαι γιατί δεν περνά ο χρόνος και πίστευες το μέλλον ήταν έτη φωτός μπροστά και σε περίμενε.
Σε θυμάμαι, να μην απολαμβάνεις αυτό που λέμε ζωή "παγώνοντας" σχέδια γιατί δεν βαριέσαι έχει ο καιρός...
Σε θυμάμαι, κάποτε - χωρίς λογική - να πιστεύεις πως στα 25 θα έχεις το πολυπόθητο τρίπτυχο οικογένεια, σπίτι, δουλειά.
Σε θυμάμαι, επίσης, να μη θέλεις οικογένεια, σπίτι δουλειά γιατί μέχρι τα 25 θα έχεις κερδίσει το τζόκερ άρα – λογικά - την συγκεκριμένη χρονική περίοδο θα ήσουν κάπου στην Χαβάη, στα πλαίσια της τουρνέ "Γύρος του κόσμου Vol 35".
Σε θυμάμαι, ηλίθια παρελθοντική limited έκδοση του εαυτού μου, να νομίζεις το διαγώνισμα μαθηματικών θα ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που θα έβρισκες στο δρόμο σου.
Σε θυμάμαι, τότε σαν τώρα να χάνεις τον ύπνο σου όταν το τσόλι η Άσπα πέρασε στον επόμενο γύρο...
Σε θυμάμαι, τότε και ζηλεύω όταν έκανες μεγάλα όνειρα και είχες την πεποίθηση πως κάποια μέρα θα πραγματοποιηθούν.
Σε θυμάμαι, να παραπονιέσαι για το πότε επιτέλους θα σπουδάσεις αυτό που θέλεις και να πετύχεις στον τομέα σου -ποιόν; τον τομέα σου ντε.
Δεν σε θυμάμαι καλά. Αλλά κατανοώ το παιδικό βλακώδες μυαλό σου.
Τώρα μεγάλωσες... μα ακόμα και τώρα κάνεις όνειρα και πιστεύεις πως κάποτε θα τα πραγματοποιήσεις.
Δεν σε καταλαβαίνω.
Αλλά έχει ο καιρός...
σχόλια