Μισούμε όχι μόνο όσους λένε, αλλά και όσους ακούν αυτά που δεν μας αρέσουν. Αυτά
τα λόγια τα είχε πει πριν μερικά χρόνια ο Πλούταρχος και δεν αναφέρομαι στον λαϊκό
τραγουδιστή βεβαίως.
Τι οδηγεί τον άνθρωπο στο μίσος; Σύμφωνα με τους Χριστιανούς Ορθόδοξους, όλα
τα κακά προέρχονται από εκείνο το καταραμένο μήλο. Όλα θα ήταν ρόδινα, όμορφα,
γαλήνια εαν η Εύα καθόταν στον κώλο της, αλλά τι σασπένς θα είχε ο κόσμος;
Μέρες ευλογημένες και μέρες μεγάλες για τους Χριστιανούς. Μέρες που το μίσος δεν
πρέπει να υπάρχει, ούτε η κακία. Αλλά μόνο αυτές τις μέρες. Μεγάλα σταυροκοπήματα
και ουρές στον επιτάφιο. Μαυροφορεμένες γιαγιάδες που ζούνε για αυτή τη στιγμή.
Είναι η εβδομάδα της χρονιάς για αυτές. Οι παπούδες φαίνονται πιο μαζεμένοι,
χωρίς να θέλω να τους ξεχωρίσω. Βράδυ μεγάλης Πέμπτης υπάρχει το έθιμο, μετά τα
δώδεκα ευαγγέλια, να στολίζουν τον επιτάφιο. Ολονυχτία μέσα στην εκκλησία και με
ευλάβεια πέφτουν, ως συνήθως οι γυναίκες, πάνω από τον επιτάφιο και τον στολίζουν
με λουλούδια. Έθιμο επίσης είναι να γίνεται και το νυφοπάζαρο. Βέβαια έξω από την
εκκλησία γιατι υπάρχει και ο απαραίτητος σεβασμός. Μέσα ψαλμοί και έξω «εεε,
fb έχεις..;» Υπάρχουν βέβαια και οι άτακτοι που θα μπουν μέσα και θα γίνει και στα
στασίδια παιχνίδι. Οι γιαγιάδες ακάθεκτες στολίζουν τον επιτάφιο, σχολιάζοντας τις
εμφανίσεις στην εκκλησία. Μόνο ο καφές λείπει απο δίπλα και το παξιμαδάκι. Οι
πλαστικές καρέκλες έχουν αντικατασταθεί από τα στασίδια και το ραδιοφωνάκι από τις
ψαλμωδίες και τα μοιρολόγια των μαυροφορεμένων γριών.
Όλα αυτά μέχρι το πρωί. Μεγάλη Παρασκευή και ημέρα αυστηρής νηστείας και
προσκυνήματος του επιταφίου στην εκκλησία με ευλάβεια. Τα πρώτα σπρωξίματα
αρχίζουν και οι πρώτες κόντρες για το ποιος θα πάρει την καλύτερη θέση. Γριές
σταυροκοπιούνται αλλά βρίζουν και σιχτιρίζουν στη σειρά. Μα ποια σειρά, όμως; Οι
γριές πάντα πρώτες επειδή δεν μπορούν να σταθούν όρθιες. Χωρίς σεβασμό, αλλά
είναι γριές οπότε μάλλον το θεωρούν αυτονόητο. Βέβαια στην ουρά υπάρχει ακόμα το
κουτσομπολιό και μεγάλη συζήτηση και κουβέντα για την τιμή του αρνιού
Έφτασε η περιφορά και η πασαρέλα για τα μοντέλα με τα κεριά έχει στηθεί. Μια γύρα το
τετράγωνο και μετά ξεφάντωμα στο κέντρο της πόλης γιατι τα συνοικιακά ζουνε θερμά
τις μέρες αυτές. Βάζουν χαμηλά την μουσική. Κουβέντες για μαγειρίτσες, αγόρια, αρνιά
και ο κίνδυνος να μη σε κάψει ο πίσω σου είναι αισθητός. Κεριά λιωμένα λερώνουν τα
ακριβά τα τζιν και τα γαμωσταυρίδια πέφτουν σύννεφο. Κύριε συγχώραμε.
Πρωί μεγάλου Σαββάτου και όλοι περιμένουμε το βραδυνό 5λεπτο στην εκκλησία, την
μαγειρίτσα και το ξεφάντωμα μέχρι το πρωί. Στολιζόμαστε, φτάνουμε, δεύτε λάβετε φως,
Χριστός ανέστη, τσούγκρισμα και σπίτι. Το βράδυ συνεχίζετε μέχρι να βγει ο ήλιος. Η
νηστεία έλαβε τέλος, ο Χριστός αναστήθηκε και είμαστε έτοιμοι να την βρούμε μέχρι το
πρωί.
Το αρνί ετοιμάζετε από νωρίς. Η Στανίση στο τέρμα και το τραπέζι έτοιμο. Ένα έθιμο
που δε λέει να σταματήσει. Τόσα αρνιά θανατώνονται για να γεμίσει το στομάχι. Ένα
έθιμο Εβραίων που γιορτάζεται φανατικά και όποιος εναντιωθεί, τρέχει να κρυφτεί.
Λαμπάδες, δώρα, σφαγμένα αρνιά και μεγάλοι σταυροί. Ευτυχώς δεν υπάρχει κάποιο
ανώτερο ον από τον άνθρωπο να περνάει αυτά που περνούν τα κατώτερα από εμάς.
