Επί σειρά ετών περιμένοντας την προσδοκώμενη ενηλικίωση μεταξύ των μεγάλων και του δικαιώματος στο καθιστικό κυρίων.
Στις συνήθειες τους, τα δικαιώματα και τις αόριστες υποχρεώσεις τους. Επιστρατεύτηκα από σχολεία και εκπαιδευτές.Ένα «αγροτικό» που έπρεπε να γίνει έλεγε ο κυρ Βασίλης.Μάθε παιδί μου γράμματα…
Ναρκοπέδιο στα πόδια μου και δέσμιοι της ψυχής μου,παιδευτές της γνώσης μου.14 Μαΐους μου πήραν και το τύπωσαν σ΄ένα χαρτί των Φαραώ.
Δεν με άκουγαν,μόνο μου έλεγαν.Δεν τους μίλαγα,μόνο προσπερνούσα.Άθρωποι διδάσκαλοι στοιβαγμένοι στα αυστηρά καλούπια τους.Δίχως φως,χωρίς διαύγεια,στενόμυαλα και σκονισμένα.
Κι εγώ ο νέος ο λαμπρός;Φώτιζα μοναχά την γωνιά μου ίσα ίσα μη τυφλωθώ απ το έρεβος.
Η γνώση παρήλθε και ο κορεσμός στα κόκκινα.Ένας ατελείωτος Γολγοθάς συναπτών δίσεκτων ετών.
Ο κύκλος έκλεισε και η ανάσα στον ιππόκαμπο.Η πρώτη και τελευταία ρουφηξιά πριν ο επαναστάτης βαπτιστεί υποζύγιος.ξανά
Τα χώματα ε τούτα μου ζήτησαν υπηρεσία.έσπευσα βραδέως με πολλές αντιρρήσεις ευσυνείδητες και βλακεία ασυνείδητη.Μια φυλακή εθνικής περφάνιας και μια ζωή καθεστωτική εκ των έσω.
Κι όμως ένιωθα ελεύθερος.Η φαντασία και τα όνειρα μου έτρεχαν σχεδόν εκστασιασμένα στο μετά.κανείς δεν μου το στερούσε.κανείς δεν το διέταζε.κανείς.Εκεί στου Έβρου το απέραντο τα δικά μου σύνορα άνοιγαν και ο ορίζοντας έμοιαζε μικρός.πολύ μικρός.
Κάπου στο σιωπητήριο της θητείας, σε μια κραυγή άκουσε Ένας.και ησακουστήκαμε.και ήπιαμε.ΕΦΤΑΝΕ…
για λίγο φώς φωνάζαμε αλλά εμείς μόνο τ ακούγαμε.και στο βάθος…καίγομαι καίγομαι ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά…
Το τέλος γράφτηκε παράλληλα και ετεροχρονισμένα.ξεχασιάρης γαρ.
Οινόπνευμα,αχ,μεζές,γκόμενες,αναπολήσεις,άντε λίγο ακόμα,όνειρα,καψούρες,σχέδια,Οινόπνευμα.
Σοβαρότις.
Λοξοδρομιές και άγχη.Τη κουτσοβόλεψα πήρα και ρόδα.Βρήκαμε και κυράδες.Κάπου κάπου στραβώνει αλλά έχουμε τ άντερα.Έγω ξεμπαρκάρω φίλε τη βρήκα.πάω για το κουκούλωμα.
Στο παίδεμα,στη πρέσα,στο γκώσιμο.Μια μέγκενη σε κρατάει και σε σφίγγει μέχρι σήμερα.
Μέχρι η μπίλια να μπεί στρωτά στη τελευταία τρύπα.με χίλια αχ και μια ψυχή στο παρά πέντε.
Αλλά εμείς εκεί στη κόντρα μέχρι να γίνει αυτό που θέλουμε και όχι αυτό που μας υποσχέθηκαν.
Γιατί κανείς δεν μας υποσχέθηκε.Έκαναν το επαίσχυντο όλων.Μας άφησαν να ελπίζουμε.
Χωρίς ταβάνι,χωρίς φραγμό.και μετά;σαν κλόουν πέτάχτηκε από το μαγικό κουτί και είπε:
«ΧΑ ΧΑ ΨΕΜΑΤΑ ΣΟΥ ΠΑ ΜΑΛΑΚΑ,ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΠΤ ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΟΥΛΗΣΕΙΣ ΤΗ ΨΥΧΗ ΣΟΥ».
Αντε γαμήσου ρε,μας γέρασες
αλλά σε γράφουμε στ αρχίδια μας
τη ψυχή μας τη θυσιάζουμε δεν τη πουλάμε
σχόλια