ezak /
Ώρα 21:50...
…Ο Larry Brown με την κιθάρα του, μόνος στη σκηνή, τραγουδάει, δείχνει κεφάτος. Το κινηματογραφικό ταξίδι στα μονοπάτια της jazz, των samples και της σύγχρονης electronica μόλις έχει ξεκινήσει. Λίγο αργότερα εμφανίζεται η Heidi Vogel ντυμένη με ένα απλό φουστάνι γεμάτο πεταλούδες καλωσορίζοντας έτσι, την άνοιξη. Η υπέροχη φωνή της σε συνδυασμό με τα electronics του συνθέτη Jason Swinscoe, το σαξόφωνο του Thomas Chant ,το πιάνο του Nick Ramm και τα ντραμς του Luke Flowers, δημιουργούν μέσα στο μυαλό σου μια μοναδική κατάσταση .Είναι εκείνες οι στιγμές που θέλεις να δακρύσεις, έτσι χωρίς λόγο. Ίσως να είναι κομμάτι αυτού που λέγεται ευτυχία. Όταν τελείωσαν και μάζευαν τα όργανα, τους άκουσα να λένε ότι θα πάνε στο bios…Ώρα 01.20.Ζάππειο, οι ηλεκτρονικοί ήχοι της καλύτερης μεταμεσονύχτιας παρέας, σε παρασύρουν σε άλλα εγκεφαλικά ταξίδια, εκείνα των ρυθμών και της μελωδίας. Όσο ανεβαίνουν τα bpm, τόσο τα ηχεία μπουκώνουν…Πλατεία Καρύτση.Beat. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά. Ώρα…Τι μπέρδεμα!…Δεν υπάρχει ώρα, χαθήκανε οι δείκτες…Ήχοι σκοτεινοί, αυτοί που σου αρέσουνε. Σκοτάδι παντού…Φιλιά και φτερουγίσματα… Υ.Γ. Vam ευχαριστώ για το Υ.Γ.2 στο ποστ για τα σκόρδα...
σχόλια