Οι Θεσσαλονικείς έχουν την τάση να βγαίνουν από τα σπίτια τους με τον πρώτο ήλιο της άνοιξης και να κάνουν βόλτες στο Λευκό Πύργο και την παραλία. Αυτή την εποχή θα δεις δεκάδες παρέες τα μεσημέρια να κάθονται στις μεγάλες πέτρες μπροστά από τον Λευκό Πύργο, να απολαμβάνουν την θέα του -βρώμικου- Θερμαϊκού και την όμορφη μέρα.
Έτσι κι εγώ, την προηγούμενη Κυριακή, κατέβηκα με την παρέα μου στην Παραλία. Αυτό που μου τράβηξε την προσοχή δεν ήταν το πλήθος από τους ντόπιους και τους τουρίστες που είχαν μαζευτεί γύρω από τον Λευκό Πύργο, αλλά η ποικιλία μικροπωλητών που συνάντησα.
Ανάμεσα στους περαστικούς μια κοπέλα είχε στήσει υπαίθρια έναν πάγκο με χειροποίητα κοσμήματα και χρυσαφικά και προσπαθoύσε να τα πουλήσει.
Λίγο πιο πέρα, μια κυρία ψήνει και αλατίζει ασταμάτητα καλαμπόκια.
Η πωλήτρια μπαλονιών έχει κρυφτεί ανάμεσα στα μπαλόνια και προσπαθεί να δελεάσει παιδιά και γονείς να τα αγοράσουν.
Σαν σε λούνα παρκ έχουν στήσει τους πάγκους τους οι μικροπωλητές ξηρών καρπών και γεμίζουν σακουλάκια με φιστίκια, φτιάχνουν μαλλί της γριάς και ψήνουν ποπ κορν.
Οι άμαξες αδειάζουν συνεχώς κόσμο και ανεβάζουν καινούργιο για μια βόλτα σε ολόκληρη την παραλία.
Η εικόνα μοιάζει ειδυλλιακή και αστεία. Γελάμε πολύ με τους ξένους πωλητές ακούνα ματάτα (αυτό είναι κάτι σαν βραχιόλι από κλωστή, που σου το πλέκουν είτε στο χέρι, είτε στα μαλλιά εκείνη την ώρα) που προσπαθούν να μας πείσουν με ατάκες: "You are very special and I have something special for you." και τραγούδια, να τα αγοράσουμε.
Χ.Π.
σχόλια