Έχουν περάσει δέκα ολόκληρα χρόνια από τότε που διοργανώσαμε το πρώτο Φεστιβάλ Cult Ελληνικού κινηματογράφου. Τότε, προκαλώντας συνειδητά το καθωσπρέπει κινηματογραφικό κατεστημένο της εποχής, ανασύραμε ξεχασμένες ταινίες Β’ διαλογής που είχαν απωθηθεί στο υποσυνείδητο του “επιτυχημένου” νεοέλληνα του χρηματιστηρίου, του lifestyle και του Θεόδωρου Αγγελόπουλου.
Προεξέχουσα θέση είχαν, βέβαια, τα VHS “σκουπίδια» των βίντεοκλαμπ. Ταινίες γυρισμένες κυριολεκτικά στο πόδι, άρπα κόλα που έλεγε και ο Περάκης, με υποτυπώδη τεχνικά μέσα, ανειδίκευτα συνεργεία, προχειρογραμμένα σενάρια στο πόδι και αδιάβαστους ηθοποιούς και «ηθοποιούς».
Σαν φεστιβάλ θέλαμε να σοκάρουμε τους κονφορμιστές, από όπου και αν αυτοί προέρχονται. Το σύστημα, όμως, ξέρει να ενσωματώνει και τα πλέον ακραία στοιχεία του. Έτσι, στο πέρασμα του χρόνου, τα πάλαι ποτέ σκουπίδια έγιναν χρυσά διαμάντια των βιντεοκλαμπ, οι λασπολογημένοι ηθοποιοί –ξεχασμένοι στα μπουλούκια και το κομπαρσιλίκι- ξεπέρασαν το cult status και έγιναν mainstream, εφημερίδες και περιοδικά μοιράζανε αφειδώς και ατελώς οποιοδήποτε τίτλο βρίσκανε παραγωγοί φαντάσματα και ανύπαρκτοι διανομείς στις αποθήκες πλασάροντας τον ως το απόλυτο cult αριστούργημα. Όπως είπε και ο Σερζ Γκέινσμπουργκ σην Τζέιν Μπίρκιν, λίγο πριν πεθάνει, «δεν είχε πλέον και τόση πλάκα».
Και όμως, ξεπερνώντας την μπαλαφάρα, μέσα από την απόλυτη αναρχία της παραγωγής και της διανομής , άνθισε η δημιουργική ελευθερία και έτσι ξεπήδησαν ουκ ολίγες ασύδοτες ταινίες που ξεφεύγουν παρασάγκας από το φολκλόρ του συρμού και στέκονται περήφανα αυθάδεις στο πάνθεον του ανεξάρτητου ελληνικού κινηματογράφου. Πρόκειται για, ως επί το πλείστον, ανεξάρτητες παραγωγές, με τις πλέον αγνές προθέσεις, ακόμη και με μεγαλεπήβολα καλλιτεχνικά κίνητρα, που, όμως, στο προτσές τους, εκτροχιάστηκαν-συνήθως λόγω του ανύπαρκτου budget και της κακοτεχνίας- με αποτέλεσμα να εκτροχιαστούν εν τη γέννεση τους από τις προθέσεις των δημιουργών τους. Το αποτέλεσμα; Ένα άτυπο μεταμοντέρνο φιλμικό ρεύμα που καταλύει δραματουργικά κλισέ, αποσυναρμολογεί με αδιανόητους τρόπους την κινηματογραφική γραμματική και κουρελιάζει κάθε έννοια ευπρέπειας-κοινωνικής και αισθητικής-χωρίς καμμία απολύτως ενοχή. Απόλαυση.
Τώρα που σχεδόν όλες οι VHS κασσέτες έχουν αυτοκαταστραφεί και η οθόνη της τηλεόρασης έχει γεμίσει χιόνια, αυτές οι ταινίες έχουν την δικιά τους αυτόνομη ζωή στην αιωνιότητα: κωμικοτραγικά trash αριστουργήματα.
Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
Ερμηνεία ζωής από τον … εβδομηντάχρονο Αλέκο Αλεξανδράκη στον ρόλο ενός… πρεζάκια δημοσιογράφου που δίνει την μάχη του ενάντια στα ναρκωτικά, κυριολεκτικά μέσα στην καρδιά του θεριού! Όταν ο μονάκριβος γιος του βρίσκεται νεκρός από υπερβολική δόση ηρωίνης στις τουαλέτες του σχολείου, ο άτυχος πατέρας, χρήστης και ο ίδιος, αποφασίζει να ξεσκεπάσει όλους αυτούς που κρύβονται πίσω από την διακίνηση των ναρκωτικών- ο Καλογήρου, ο Μούτσιος και ο Τάσος Κωστής.. Διάολε!
ΚΟΜΑΝΤΑΝΤ ΜΑΡΙΑ
Πολύ πριν το “Άδοξοι Μπάσταρδη” του Ταραντίνο, η Ελληνίδα Μάτα Χάρι αποπλανεί τον Αδόλφο Χίτλερ, αυτοπροσώπως, σε ένα αντιναζιστικό videohell μιούζικαλ με αντιστασιακές πλεκτάνες, SS δολοπλοκίες και μπουφονικά χορευτικά. Φιλίνη meets Hitler στην Αθήνα, λοιπόν, σε αυτή την ασύλληπτη ερωτική ιστορία με φόντο τα καμπαρέ και τον 2ο παγκοσμίο πόλεμο. Από τον σκηνοθέτη/παραγωγό Βαγγέλη Φουρνιστάκη (Διαστροφές, Μαύρη Αφροδίτη).
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
Από τις λιγοστές ταινίες των 80ς με φόντο τον μικρόκοσμο του μπάσκετ. Ο Αλμπέρτο Εσκενάζι είναι ο μπασκετμπολίστας Νίκος Σαφέρης. Μετά από ένα βαρύ τραυματισμό του, τον παίρνει η κάτω βόλτα, το ρίχνει στο πιοτό, παρατάει γυναίκα και παιδιά και τα μπλέκει με την πρώην ερωμένη του που τό’χει ρίξει στην πρέζα… Όταν πιάσει πάτο, θα προσπαθήσει να ανακτήσει την αξιοπρέπεια του και να σταθεί ξανά στα πόδια του.
ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΗΡΩΙΝΗ νούμερο 2
Ο Γάτος (Κώστας Καραγιώργης) σκοτώνεται στο (κυριολεκτικά) εκρηκτικό ξεκαθάρισμα του πρώτου μέρους. Η υπόθεση των διεφθαρμένων μπάτσων / εμπόρων ναρκωτικών, όμως, δεν έχει κλείσει. Όταν ο νόμος αδυνατεί να τιμωρήσει τους πρεζέμπορες, τότε τη λύση δίνει ο ΣΤΗΒ ΝΤΟΥΖΟΣ, αδερφός του Γάτου και ορκισμένος για ματωμένη εκδίκηση. Με τις γροθιές-βόμβες (και υπό τους jazz / fusion ήχους του Al Di Meola) τσακίζει τους εγκληματίες, μέχρι να φτάσει στο αφεντικό που ακούει στο όνομα «Σιτσιλιάνος» (Σπύρος Καλογήρου). Δεν βγήκε ποτέ στη διανομή!
ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ
Από τον, Κώστα Μπακοδήμο, σκηνοθέτη θρυλικών underground δημιουργιών όπως «Εξάρχεια Ώρα 12» και «Φάκελος Πορνεία», έρχεται αυτή η ταινία που καταγράφει της παράλληλες ζωές μίας ομάδας νέων που αργοπεθαίνουν στο βούρκο της σύγχρονης Αθήνας. Ο Σπέντζος (Μπάμπης Σαριγιαννίδης), ένας μικροκακοποιός, ωθεί ένα ζευγάρι μαθητών λυκείου (Θεοδωρίδης – Ζήκου) στο εμπόριο ναρκωτικών και την πορνεία. Όταν ένας αδίστακτος νταβατζής (Θεόφιλος Βανδώρος) ζητάει μερίδιο από τις δουλειές τους, τότε βγαίνουν τα μαχαίρια.
Ο ΣΑΛΟΝΙΚΙΟΣ
Από τις πλέον φιλόδοξες και ολοκληρωμένες βιντεοπραγωγές με την υπογραφή του έμπειρου κινηματογραφιστή Παύλου Φιλίππου με απροκάλυπτες σινεφιλικές αναφορές στον ... Ζαν Πιερ Μελβίλ! . Καλή φωτογραφία, ωραίο ντεκουπάζ, όμορφα κάδρα, κινηματογραφικούς ρυθμούς, καλές ερμηνείες και χωρίς happy end. Ένας πρώην νονός του υποκόσμου-τον υποδύεται ο εξαιρετικός Διονύσης Ξανθός- αποφυλακίζεται, και έρχεται ανιμέτωπος με τον Αστέρα (Ντίνος Καρύδης) που θέλει να ελέγχει πόρνες, ναρκωτικά και χαρτοπαίγνια. Ο λυπημένος «Σαλονικιός»... Πολύ πιο όμορφη ταινία από πολλά «έντεχνα» ανοσιουργήματα («Τεριρέμ-Δοξόμπους-Ντεσιμπέλ») που προβάλονταν την ίδια εποχή στο φεστιβάλ Θεσσαλονικης.
Ο ΣΚΥΛΑΣ
“O "ΣΚΥΛΑΣ" είναι λίγο αμφιλεγόμενο αν είναι κωμωδία ή σοβαρή-ταινία. Συμβιβαστικά θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε "φιλμ χαρμολύπης" ! Η ταινία εξιστορεί το πάθος των ανθρώπων για τα "παρακμιακά" (εντός ή εκτός εισαγωγικών) μπουζουκομάγαζα και ξυπνάει μνήμες, από τα πανέμορφα χρόνια που αλωνίζαμε τα σκυλάδικα της οδού Θηβών. Όταν το μπομπέ-ουίσκυ έμοιαζε με κοινωνία, η τσιγαρίλα μύριζε λιβάνι, οι θαμώνες έμοιαζαν με εσφαλμένους-ψυχαναλυτές και ο χρόνος έμοιαζε να σταματάει πίσω από κάθε καψουρο-τράγουδο !”Ο Μήτσος (Κώστας Στεφανάκης) αποφυλακίζεται και αντιμετωπίζει την βρωμιά, τα ναρκωτικά, τα σκυλάδικα και την προκατάληψη της κοινωνίας απέναντι στους πρώην κατάδικους. Ο αστυνόμος Νέζος κάνει τα πάντα για να τον στείλει ξανά στη φυλακή. Γνωρίζει μία πόρνη, τη Μιρέλλα (Φαίη Ντεμάνη), και ετοιμάζεται να την παντρευτεί όταν αυτή πεθαίνει απο ηρωίνη. Τότε, ο Μήτσος παίρνει το νόμο στα χέρια του και φτάνει στα ίχνη του Άρη, του Λαθραίου, που είναι έμπορος ναρκωτικών και νταβατζής. Το ηθικό δίδαγμα του φινάλε είναι απλά απίστευτο. Με την σκηνοθετική υπογραφή του Δημήτρη Βογιατζή, του σκηνοθέτη του "Χόμπι μου ο Βιασμός".
O ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΟΥ
Ο Άγγελος (Σουγκλάκος) είναι ένας νέος που κατασκευάζει και πουλάει κούκλες βιτρίνας, πολύ καλός στη δουλειά του. Μετά το θάνατο της αγαπημένης του γυναίκας την ώρα του σέξ, ο συνετριμμένος Άγγελος φτιάχνει μια κούκλα που της μοιάζει και της συμπεριφέρεται σαν ζωντανή. Η παράνοιά του επιδεινώνεται και αρχίζει να στραγγαλίζει αθώες γυναίκες και ύστερα να φτιάχνει κούκλες πιστά αντίγραφα των θυμάτων του. Διαδοχικά, σκοτώνει μία φοιτήτρια με την οποία τα είχε, μία ταξιτζού που δεν τον πήγαινε στη Συγγρού να ψωνίσει τραβέλια, μία πουτάνα (και ως παράπλευρη απώλεια έναν πελάτη της που ήταν μάρτυρας στο φόνο της) και μία διακοσμήτρια, επίσης γκόμενά του. Στο αποκορύφωμα, ο Άγγελος ντύνεται γυναίκα, κατεβαίνει στη Συγγρού για πιάτσα και στραγγαλίζει έναν πελάτη του. Η αστυνομία τελικά του στήνει ενέδρα ρίχνοντάς του από δίπλα την κόρη του αστυνομικού διευθυντή και την ώρα που είναι έτοιμος να την στραγγαλίσει του την πέφτουν και τον σκοτώνουν…
Ο ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΣ
Στα πρότυπα της χρυσής εποχής της Ιταλικής κωμωδίας με την υπογραφή του Όμηρου Ευστρατιάδη. Ο Τοκογλύφος του τίτλου δεν είναι άλλος από τον Κώστα Τσάκωνα σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας, καθώς πίνει το μεδούλι των δύστυχων πελατών του. Δεν διστάζει, μάλιστα, να βγάζει τα χρυσά τους δόντια με..τανάλια προκειμένου να διασφαλίσει τα κεφάλαια του. Επειδή όμως και οι τοκογλύφοι έχουν ψυχή, σε μια δραματική ανατροπή, ο Τσάκωνας καταλήγει ρακένδυτος της ζωής και του έρωτα, στα νύχια άλλων τοκογλύφων...
Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΜΠΑΡ
Αδιανόητο κοινωνικό μελόδραμα σε σενάριο του ίδιου του Γιάννη Φλωρινιώτη, “Ο Τραγουδιστής και το Κορίτσι του Μπαρ” είναι η μοιραία ερωτική ιστορία μεταξύ του Τραγουδιστή Φίρμα με τη καρδιά μάλαμα και ενός καλού και πονεμένου κοριτσιού που παραστράτησε σε ένα κονσοματρίς μπαράκι (την υποδύεται η Σταρ Βόρειος Ελλάς 1988). Ένα ουίσκι, με λίγο πάγο και κόκα κόλα/ Μάλιστα κύριε, τι θέλετε άλλο, έχουμε απ’όλα… Γυρισμένη εξολοκλήρου στη Θεσσαλονίκη, μιά παραγωγή της θρυλικής Panivar. Πρόκειται ουσιαστικά για την κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου σουξέ, ένα από τα πλέον όμορφα τραγούδια που τραγούδησε με ιδιαίτερη δραματουργική δεξιοτεχνία ο ίδιος ο Γιάννης. Μα όταν στο μπαρ όλοι γυρεύουνε κάποια ευκαιρία/τους το φωνάζω, είμαι του μπαρ μα είμαι κυρία… Must ο large Ζαφείρης Μελάς σε γκράντε ρόλο ως κοκάκιας ρεμάλι ντίλερ νταβατζής-ένας από καλύτερους ¨κακούς” των τελευταίων χρόνων!
+
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.
ΧΟΜΠΥ ΜΟΥ Ο ΒΙΑΣΜΟΣ
Απερίγραπτο. Σκηνοθέτης, παραγωγός, σεναριογράφος και, βεβαίως, πρωταγωνιστής, ο Δημήτρης Βογιατζής στο ρόλο ενός serial killer που παίζει ως επιληπτικός χωρίς, βέβαια, να είναι, διεκδικεί επάξια τον τίλο του auteur της πιο εξωφρενικής βιντεοταινίας που γυρίστηκε ποτέ. Ο μονόλογοι του βιαστή της ταινίας θα έκαναν τον Ed Wood να ζηλέψει και οι σκηνές σεξουαλιακής παρενόχλησης (μπανιστήρι, βιασμός, αυνανισμός) είναι αναμφισβήτητητα οι χειρότερες που είδαμε ποτέ-τόσο κακές που αγγίζουν την τελειότητα ενός νοσηρού αριστουργήματος που ξεπερνάει κάθε διεστραμμένη φαντασία. Μην το χάσετε! To απόλυτο trash.
σχόλια