ΚΙΝΗΣΗ

Η μοναξιά

Facebook Twitter
0

 

Πριν μερικά χρόνια, είχα δει στο σινεμά μια παιδική αμερικανιά με πρωταγωνιστή ένα ανθρωπόμορφο γάτο που επισκεπτόταν μια οικογένεια με την οποία έκανε διάφορα καραμελογλυκολίνικα πραγματάκια. Όσο εμετικά γλυκανάλατη και αν ήταν η ταινία, κάπου ανάμεσα στις επιφανειακές και ανώδυνες γραμμές του σεναρίου της, βρισκότανε μια φράση ύπουλα κυνική όσο η ειρωνία της Άσπας στο Φείμ Στόρι. Έλεγε λοιπόν ο γάτος στα παιδιά ότι ακόμα και αν κατά τη διάρκεια της ζωής μας περιβαλλόμαστε από ανθρώπους, γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι μας. Η ιδέα δεν προβλημάτισε ούτε τα παιδιά που συνέχισαν να τσουληθρίζουν ούτε τους θεατές που σίγουρα εξακολουθούν να θεωρούν ότι τα παιδιά τους ή οι γονείς τους είναι ότι πολυτιμότερο έχουν.

 

Γιατί πώς μπορεί κάποιος να δεχθεί κάτι τόσο σκληρό, όντας αγκιστρωμένος σε ζωογόνες ακόμα και για την ατομικότητα του ανθρώπινες σχέσεις; Είναι ίσως η φύση του ανθρώπου να πνίγει την απελπιστική αυτονομία και μοναξιά του, δημιουργώντας σχέσεις πλασματικής αλληλοεξάρτησης, κολλημένες με λάσπη που δείχνει σταθερή στην πρώτη και δεύτερη ταλάντωση αλλά μπορεί πανεύκολα να σπάσει. Είναι τρομακτικό αλλά νομίζω ότι τελικά οι άνθρωποι δεν εξαρτώνται από κανέναν στη ζωή τους και ότι η μόνη ανάγκη που μπορούν να καλύψουν οι γύρω μας είναι να νιώσουμε αναγκαίοι.

 

Τέλος, νομίζω ότι συνειδητοποιούμε τη μοναξιά μας, μόνο αντιμέτωποι με τους μεγαλύτερους φόβους μας όπου, οι ζωές μας μοιάζουν πολυτιμότερες από του οποιουδήποτε άλλου. Η αγάπη των άλλων γελοιοποιείται με την ανημποριά της να μας σώσει από τον προσωπικό κίνδυνο. Όπως είμαστε μόνοι απέναντι στο θάνατο, δυστυχώς είμαστε τραγικά μόνοι ακόμα και στην πορεία μας προς αυτόν, όσο και αν οι ρέουσες φιγούρες των γύρω μας, ξεγελούν.  

 

Αλλά δεν βαριέσαι…

 

Ryan McGinley, Taylor (Rushing River), 2011



0

ΚΙΝΗΣΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ