Είναι και αυτές οι κουβέντες που κάνεις με τους συνομιλητές σου , αλλά λέει ο ένας άλλα καταλαβαίνει ο άλλος και τελικά άλλα είναι αυτά που καταλήγουν να βασανίζουν εσένα .
Στην αρχή δείχνεις χαμένος στις σκέψεις σου έπειτα όμως τα ερωτηματικά πληθαίνουν στο κεφάλι σου και πριν καλά καλά το καταλάβεις έχουν φύγει όλοι έχεις φτάσει σπίτι όχι μόνος φυσικά αλλά παρέα με τις σκέψεις σου. Είναι και εκείνο το απρόσμενο νέο που έμαθες σήμερα και σε τάραξε είναι και εκείνο το μυαλό σου που κάνει σενάρια μόνο του μα είναι και αυτές οι κουβέντες που είναι καλύτερο να μένουν σε εκείνο ακριβώς το τραπέζι πάνω στο στόμιο της μπύρας πάνω στην γόπα του τσιγάρου . Και αυτό γιατί όσο τις τραβάς μαζί σου τόσο σε τραβανε και αυτές . Σαν σαράκι που σε τρώει , σαν σκληρό ναρκωτικό τρυπώνουν μέσα σου , χάνονται στους λαβυρίνθους της ψυχής σου , ριζώνουν εκεί και άντε να βγουν μετά.
Είναι λοιπόν κάποιες κουβέντες που τις καπνίζουμε , τις ζαλίζουμε με μπύρες , τις πετάμε με αγένεια κάτω απ' την καρέκλα κι είναι καλύτερο στην θέση τους να κάτσουν φίλοι , γνωστοί , τυχαίοι περαστικοί και να μην τις ξαναρχίσουμε ποτέ .
