They fuck you up, your mum and dad...

Σε αυτό το σάιτ (μα και αλλαχού) διαβάζω συχνότατα δακρύβρεχτα κείμενα για τις μανούλες. Τι αναχρονισμός! Οι μανούλες είναι τέρατα και κανονικά θα έπρεπε να είναι όλες σε τσίρκα -να τις μαστιγώνουν για λίγα ευρώ.

Ευτυχώς βέβαια δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο εμετικό επίπεδο των Ιταλών, που έχουν την μάμα τους εικόνισμα και Παναγιά, αν και ο Καζαντζίδης δούλεψε φιλότιμα γι αυτό (ο μπούλης).

Εν πάση περιπτώσει, για να εορτάσω μόνη μου τη σημερινή γιορτή, θέλησα να σας υπενθυμίσω το κορυφαίο ποίημα του Φίλιπ Λάρκιν, ενός εξαίρετου Άγγλου ποιητή, σε μετάφραση του Σπύρου Δόικα -που έχει αρκετές αμήχανες στιγμές, αλλά αυτή βρήκα στο ίντερνετ, βαρυέμαι χρονιάρα μέρα να μεταφράζω. Ο τιτλος: Τhis be the Verse

Σε περίπτωση που ρωτάτε, είμαι βαθύτατα ανύπαντρη και άτεκνη. Ετών 32.

Τhis be the Verse

They fuck you up, your mum and dad. 
They may not mean to, but they do. 
They fill you with the faults they had 
And add some extra, just for you. 

But they were fucked up in their turn 
By fools in old-style hats and coats, 
Who half the time were soppy-stern 
And half at one another's throats. 

Man hands on misery to man. 
It deepens like a coastal shelf. 
Get out of it as early as you can, 
And don't have any kids yourself.

____________

Ιδού η ποίησις

Σου τα πρήζουν η μαμά και ο μπαμπάς 
Ίσως όχι εξεπίτηδες, αλλά ωστόσο εκεί 
Να σου κληρονομούν τα ελαττώματά τους 
Και να προσθέτουν ακόμα μερικά  για σένα εξαιρετικά. 

Αλλά και αυτούς, με τη σειρά τους, κάποιοι τους τα πρήζαν 
Κάποιοι ηλίθιοι με παλιομοδίτικα καπέλα και παλτά 
Που εναλλάξ γλυκόλογα αντάλλασσαν 
Ή ήταν έτοιμοι να βγάλουν ο ένας του άλλου τα μαλλιά. 

Ο άνθρωπος παραδίδει μιζέρια στον άνθρωπο 
Σαν κρηπίδα του γιαλού προχωράει το κακό 
Κάν' τη λαμόγια όσο πιο γρήγορα μπορείς 
Και παιδιά να κάνεις μη διανοηθείς.