Ιδιωτικοποιήσεις αντί γα μεταρρυθμίσεις; Όχι ευχαριστώ!

Ιδιωτικοποιήσεις αντί γα μεταρρυθμίσεις; Όχι ευχαριστώ! Facebook Twitter
8

από το Παραπολιτική

Ο εφιάλτης της αδράνειας: Ξαφνικά «ανακαλύφθηκαν» οι ιδιωτικοποιήσεις σε ρόλο της μαγικής λύσης που θα μας γλιτώσει από τις επώδυνες μεταρρυθμίσεις.... Αν μάλιστα τις πλαισιώσουμε και με τίποτα εγγυήσεις και μονοπωλιακές δεσμεύσεις (για να «ανεβεί το τίμημα»), τότε θα μπορούμε και να συνεχίσουμε τα ρουσφέτια μας με το νέο ιδιοκτήτη! Κι έτσι, η ιδιωτικοποίηση, ως διά μαγείας εντάσσεται στην ύψιστη εθνική επιδίωξη: τη βολή μας και να μην αλλάξει τίποτα, προς Θεού!

Οι ιδιωτικοποιήσεις πρέπει ασφαλώς να γίνουν, αλλά θα...

...πρέπει να συνοδεύονται από μεταρρυθμίσεις και πραγματικό άνοιγμα (όχι κλείσιμο) των αγορών. Χωρίς μεταρρυθμίσεις, καλύτερα να μη γίνει τίποτα.

Γιατί θα πρέπει να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις: υπάρχουν ορισμένα διαδικαστικά και τεχνικά επιχειρήματα. Υπάρχει όμως κι ένα κρίσιμο, στρατηγικής φύσης επιχείρημα, που επισκιάζει όλα τα άλλα.

Πρώτα τα τεχνικά και απλά:

Ακούγεται συχνά η άποψη πως δεν έχει νόημα η ιδιωτικοποίηση οργανισμών και επιχειρήσεων, επειδή όσο κι αν πουληθούν, δεν φτάνει για να λυθεί το μεγάλο πρόβλημα χρέους που αντιμετωπίζουμε.... Είναι ακριβές πως τα έσοδα δεν θα αρκούν για να αντιμετωπίσουν τα πιεστικά οικονομικά προβλήματα της χώρας. Όμως, αυτό είναι επιχείρημα για να πραγματοποιηθούν και μάλιστα γρήγορα και σε μεγάλη έκταση, και ειδικότερα σε συνδυασμό με άλλα διαρθρωτικά μέτρα (μεταρρυθμίσεις).
     
Πολλοί δεν θα προχωρούσαν σε ιδιωτικοποιήσεις με το φόβο ότι θα κατηγορηθούν για «ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας». Αλλά, τι σημαίνει ξεπούλημα; Ποια είναι η «πραγματική αξία» αυτών των περιουσιακών στοιχείων; Η αξία ενός στοιχείου δεν καθορίζεται από καλοπροαίρετες και αφελείς δικαστικές αποφάσεις, αλλά προσδιορίζεται από τις μελλοντικές προοπτικές χρήσης και αξιοποίησης... Αυτό έχει τρεις προεκτάσεις: Πρώτον, αν περιμένουμε να πιάσουμε την τιμή που κάποιοι φανταζόντουσαν στον καιρό των παχέων αγελάδων, τότε κάθε τιμή θα θεωρηθεί αυτομάτως εξευτελιστική καθώς δεν θα πλησιάζει εκείνην που έχει χαραχτεί με χρυσά γράμματα στο συλλογικό μας φαντασιακό.... Δεύτερον, όσο ένα περιουσιακό στοιχείο παραμένει αναξιοποίητο και αδρανές (ή λειτουργεί ανορθολογικά) η μέγιστη τιμή που θα μπορέσει να «πιάσει» συνεχώς θα μειώνεται.... Τέλος, όσο δεν αποκλείεται οριστικά η πιθανότητα να αγοραστεί ένα περιουσιακό στοιχείο σε υποτιμημένες δραχμές, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν και κατά πόσον θα βρεθεί κάποιος να το αγοράσει σε ακριβά ευρώ... Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν για τη δημιουργικότητα των χρηματο-οικονομικών συμβούλων του Δημοσίου.

Αλλά, το κρίσιμο επιχείρημα είναι άλλο! Ακόμα κι αν δεν είχε η χώρα μεγάλο οικονομικό πρόβλημα (ώστε να χρειάζεται να εισπράξει επειγόντως τα έσοδα από την πώληση), το κράτος θα έπρεπε να  ξεφορτωθεί τις περισσότερες δημόσιες επιχειρήσεις. Και αυτό επειδή και μόνο η ύπαρξη αυτών των «φέουδων και τιμαρίων»:

    Αποτελεί πειρασμό πελατειακών σχέσεων
    Οδηγεί σε χειραγώγηση της αγοράς
    Δημιουργεί δαιδαλώδεις καταστάσεις προμηθειών
    Προάγει τη διαφθορά , και τέλος,
    Χωρίζει την ελληνική κοινωνία σε δύο κατηγορίες: τους «εντός» και τους «εκτός» συστήματος...

Με λίγα λόγια, η ύπαρξη και λειτουργία πλαδαρών και αδιαφανών δημόσιων επιχειρήσεων δηλητηριάζει το πολιτικό σύστημα. Για το λόγο αυτό και μόνο χρειάζονται ιδιωτικοποιήσεις. Όμως πρέπει να πλαισιώνονται με μεταρρυθμίσεις, αλλιώς οι ιδιωτικοποιήσεις αυτές θα αποτελέσουν το νέο άλλοθι της μεταρρυθμιστικής αδράνειας.

Άρα, ιδιωτικοποιήσεις με μεταρρυθμίσεις για να ανασάνει το πολιτικό σύστημα.

Αρχείο
8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

5 σχόλια
Διαφωνώ καθέτος, οριζοντίως και διαγωνίως με τις ιδιωτικοποιήσεις που ετοιμάζονται. Σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου έγινε δεν έφερε ουσιαστικά μακροχρόνια ωφέλη.
To πρώτο επιχείρημα: ακριβώς επειδή η εκποίηση δημόσιας περιουσίας δεν θα αποφέρει σημαντικά έσοδα...πρέπει να γίνει(!). Μάλλον μόνο η κα Λυμπεράκη κατάλαβε τι έγραψε...Δεύτερο επιχείρημα: εκποίηση δημόσιας περιουσίας στη βάση των μελλοντικών (όχι των παρελθόντων...) προοπτικών χρήσης και αξιοποίησης. Πώς ακριβώς θα υπάρχει αξιοποίηση του νερού (που είναι δημόσιο αγαθό) ιδιωτικοποιόντας το..; Τώρα που είναι δημόσιο...δεν αξιοποιείται; Aλλά ακόμα και στις περιπτώση που τα προς εκποίηση ασημικά μπορούν να αποτιμηθούν με χρηματική αξία: θα αξιοποιηθούν προσδίδοντας κέρδος στον ιδιώτη...σωστά; Kαι το δημόσιο συμφέρον;Tρίτο (κρίσιμο!) επιχείρημα: οι δημόσιες επιχειρήσεις ως θύλακες διαφθοράς και κακοδαιμονίας. Στη λογική "πονάει κεφάλι - κόψει κεφάλι" ας τις δώσουμε να ξεμπερδεύουμε.Στο μόνο που βρίσκω δίκαιο στο παραλήρημα της κας Λυμπεράκη είναι πως χρειάζονται μεταρρυθμίσεις. Όχι όμως στη λογική του χαρίσματος στους ιδιώτες φίλους μας. Γιατί αν η κα Λυμπεράκη είχε εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα, θα γνώριζε πως στο βωμό του κέρδους δεν υπάρχει ηθική. Και η διαφθορά βασιλεύει εξίσου -με διαφορετικό πρόσωπο κάποιες φορές.Ας κοιτάξουμε λίγο τη μεταρρύθμιση της νοοτροπίας μας. Ας κοιτάξουμε καλύτερα τη συνέντευξη του κ. Τροχόπουλου. Δεν υπάρχει "εντός" και "εκτός" συστήματος όπως το εννοεί η κα Λυμπεράκη, διαχωρισμοί δημόσιου - ιδιωτικού. Υπάρχει αυτό που ο κ. Τροχόπουλος λέει πολύ καθαρά εδώ... http://www.lifo.gr/mag/features/3328
Στο πρώτο επιχείρημα: αυτο που υποστηρίζει η Λυμπερακη είναι πως η ανάγκη για έσοδα του κράτους δεν πρέπει να γίνει με τη κοντόφθαλμη λογική της μεγιστοποιησης του τιμήματος εις βάρος του ανταγωνισμού, που υποτίθεται ότι είναι το κέρδος των ιδιωτικοποιήσεων. Τι καταλαβαίνει η Λυμπερακη (και εγω) και οχι εσύ; Δεν έχει κρίση χρέους η χώρα; Δεν χρειάζεται κεφάλαια; Δεν πρέπει να ανοίξουν οι αγορές; Ας πούμε στο τελευταίο διαφωνεις, στα άλλα;Στο δεύτερο επιχείρημα: τι δουλεια έχει το κράτος να παριστάνει τον επιχειρηματία, τον ξενοδόχο, τον κτηματία, τον εισοδηματία κτλ; Το κάνει ανταγωνιζομενο πολίτες του, στρεβλωνοντας την αγορά και βολευοντας τους εντός συστήματος. Αυτο είναι ανήθικο. Όταν πουληθεί η ΕΥΔΑΠ, θα πουληθεί μια εταιρία διαχείρισης υδάτων και οχι το νερό. Οποίος θέλει θα μπορει να την ανταγωνιστεί, και με αυτο το τροπο θα υπάρξει κίνητρο για βελτίωση υπηρεσιών, μείωση κόστους, τιμολογίων κτλ. Θα λειτουργήσει δηλαδή ελευθερα η αγορα. Αν πουληθεί ενα μονοπώλιο, απλά ξεπουλαμε τα ασημικά.Στο τρίτο επιχείρημα δεν διαφωνώ: η πάταξη της διαφθοράς είναι επιβεβλημένη και ανεξάρτητη των ιδιωτικοποιήσεων και των μεταρρυθμίσεων."Πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι" είναι η δαιμονοποιηση του κέρδους που κανείς στη συνέχεια. Πολλοί δουλεύουμε στην ελεύθερη αγορα σεβόμενοι τους κανόνες και την ηθική. Αν δεν μπορείς να εκρήξεις αυτούς που δεν το κάνουν, δεν θα καταργησεις την αγορα. Κάτι σαν το προηγούμενο επιχείρημα, με τη διαφθορά στο δημόσιο.Συνοψιζοντας, η λογικη ότι οποίος πρόλαβε καβατζώθηκε, είτε στο δημόσιο, ή στο φορτηγό, ή το ταξί ή οπουδήποτε, είναι ανήθικη και αντιπαραγωγικη. Θα πρέπει να παράγουμε κάτι που ο άλλος θα θέλει να μας πληρώσει γι' αυτο έξω απο τη λογικη της καβάτζας και του νταβατζηληκιού. Και αυτο σημαίνει να λειτουρησει ο ανταγωνισμός με άτεγκτη επιβολή των κανόνων απο το κράτος.Τέλος θεωρώ ότι έχεις στρεβλή αντίληψη πραγματικότητας αν πιστεύεις ότι δεν υπάρχουν εντός και εκτός συστήματος. Στο δημόσιο όσοι πρόλαβαν να καβατζωθουν έχουν σίγουρο ενα μειωμένο μισθο, πολυ μεγαλύτερο όμως απο την πλειοψηφία των υπολοίπων που είναι επι ξύλου κρεμαμενοι και παράγουν ώστε να πληρώνονται οι πρώτοι. Αν αυτο λέγεται ισοπολιτεία...
Πάνο Ζ σε ευχαριστώ για την απάντηση.Συνεχίζω πάντως να μην καταλαβαίνω το 1ο επιχείρημα (ίσως λόγω διατύπωσης). Ας πούμε πως είμαι εγώ ο χαζός σε αυτό το σημείο. Δυστυχώς δεν αντιλαμβάνομαι πώς ξεπουλώντας σε τιμές-χάρισμα κρατική περιουσία θα γεμίσουν τα ταμεία. Ας τις εξυγιάνουν (και αντιλαμβάνομαι πως αυτό θα επιφέρει πιθανά και απολύσεις) προκειμένου να κρατηθούν κερδοφόρες (πλέον) υπό τον έλεγχο του δημοσίου. Τα έσοδα που θα εισπραχθούν με χρηστή διαχείριση θα είναι μεσομακροπρόθεσμα μεγαλύτερα από το βραχυπρόθεσμο παντελόνιασμα ψίχουλων.Στο δεύτερο επιχείρημα: το κράτος δηλαδή δεν μπορεί να επιχειρεί; είναι κλειστό επάγγελμα η επιχειρηματικότητα; Eγώ βλέπω μια επωνυμία που θα μπορεί να ανταγωνίζεται άλλες ιδιωτικές. Ο λόγος διττός: ροή κέρδους σε δημόσια ταμεία για την χρηματοδότηση του κράτους πρόνοιας, της παιδείας, δημοσίων έργων ΚΑΙ (όπου αυτό είναι αναγκαίο) "σπάσιμο" του καρτέλ των ιδιωτών σε επίπεδο τιμολόγησης. Για παράδειγμα θα αναφέρω την ουσιαστική ανάγκη για την ύπαρξη ΜΙΑΣ τράπεζας ελεγχόμενη από το δημόσιο που θα μπορούσε να παρέχει ρευστότητα (όπως τώρα, σε περίοδο κρίσης) με ανταγωνιστικά για τον επιχειρηματία επιτόκια. Γιατί σε αυτό το σημείο θα σε προκαλέσω να μου πεις πότε όταν η αγορά λειτούργησε ελεύθερα έφερε πτώση τιμολογίων...Δεν δαιμονοποιώ το κέρδος, αλλά την ανήθικη, δίχως όρους επίτευξή του -δηλαδή την απληστία. Φυσικά και συμφωνώ στο άνοιγμα των επαγγελμάτων -και αντιλαμβάνομαι πως η ταύτιση της δημόσιας λειτουργίας στην Ελλάδα με τις παθογένειες της κουλτούρας μας, έχει κάνει πολλούς συμπολίτες μου όπως εσένα να έχει πάει στο άκρο της "κατάργησης" του δημοσίου σε οποιαδήποτε μορφή. Σε καταλαβαίνω. Και νομίζω πως στο τέλος της απάντησης σου δίνεις και το σημαντικότερο που πρέπει να διασφαλίσουμε: άτεγκτη επιβολή των κανόνων από το κράτος. Μόνο που αυτό, είναι κάτι που κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί. Και σίγουρα δεν φταίνε μόνο οι κρατικές υπηρεσίες ελέγχου όταν Χριστοφοράκοι και Siemens υπάρχουν διάσπαρτοι παντού -και όχι μόνο στην Ελλάδα...Όσο για την τελευταία σου παράγραφο: γιατί κάποιος έπρεπε-πρέπει να έχει την λογική του καβατζώματος στο δημόσιο όταν υπήρχε-υπάρχει ο ιδιωτικός τομέας; ΑΥΤΗ η νοοτροπία είναι που δημιουργεί διχαστικά σχήματα εντός-εκτός, δημόσιο-ιδιωτικό, καλοί-κακοί και όχι το αντίστροφο.Κλείνω όπως και στο αρχικό μου σχόλιο: διαβάστε την πηγή της δημιουργίας, τον κύριο Τροχόπουλο εδώ... http://www.lifo.gr/mag/features/3328
Άγιε, ωραίο πράγμα ο διάλογος. Η πλάκα είναι ότι παρότι φαίνεται να διαφωνούμε σε αρκετά συμφωνούμε. Εντοπίζω 4 σημεία:Συμφωνώ ότι το τίμημα των ιδιωτικοποιήσεων δεν πρέπει να είναι εξευτελιστικό. Αλλά πως ορίζεται αυτό; Μήπως χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να μην αλλάξει τίποτα συγκρίνοντας με ένα φαντασιακό τίμημα; Μήπως το πραγματικό σε κάποια χρόνια είναι ακόμα χαμηλότερο; Δεν αρκεί να θελεις κάποια λεφτά για κάτι, πρέπει να βρεις και κάποιον πρόθυμο να σου τα δώσει.Η πτώση τιμολογίων λόγω του ανταγωνισμού είναι κοινός τόπος. Κοίτα λίγο τα καταναλωτικά προϊόντα γύρω σου, πχ υπολογιστές και κινητά. Φαντάζεσαι να τα παρήγαγε ένα μονοπώλιο; Για ποιό λόγο να βελτιώσει το προϊόν και να μειώσει το κόστος του, αφού ελλείψει εναλλακτικής όλοι θα το προτιμήσουν; Και μην μπούμε στη κουβέντα των χωρών παραγωγής (που μπορεί να συμφωνήσουμε), σκέψου τι συνέβαινε και παλιότερα. Παράλληλα, αν το κράτος μπορεί να επιβάλλει αντιμονοπωλιακούς κανόνες δεν νομίζω ότι χρειάζεται ενεργή παρέμβασή του στην οικονομία. Αυτό σημαίνει ότι στην Ελλάδα, ίσως προς τα παρόν χρειάζεται, αλλά ελπίζω κάποτε αυτό να παύσει.Όταν θεωρώ ότι έχω περισσότερες υποχρεώσεις και λιγότερα δικαιώματα από κάποιους συμπολίτες μου, δεν έχω υποχρέωση να διεκδικήσω κοινωνική δικαιοσύνη, δηλ. ισοπολιτεία; Δεν θέλω να είμαι σε πλεονεκτική θέση, θέλω να είμαστε ίσοι. Αυτοί θέλουν; Δεν είμαστε απέναντι, εκ των πραγμάτων; Είναι δυνατόν να θεωρείς ότι δεν πρέπει να υπάρξει διχασμός, όταν θέλουν να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονταιτο δημόσιο ταμείο εις βάρος των υπολοίπων. Τέλος, διάβασα την συνέντευξη του κ. Τροχόπουλου. Συμφωνώ ότι ο άνθρωπος είναι ιδιαίτερος και μπράβο του. Δυστυχώς όμως δεν μπορεί να περιμένεις να λειτουργούν όλοι έτσι, η πραγματικότητα το διαψεύδει: άλλοι δεν θέλουν και άλλοι δεν μπορούν. Πιστεύω ότι πρέπει να συμφωνήσουμε σε απλούς κοινούς κανόνες για όλους, που να επιτρέπουν να ξεχωρίσεις, αλλά δεν θα σου επιτρέπουν να παρασιτείς. Με λίγα λόγια, θα πρέπει να είσαι ελεύθερος και υπεύθυνος.
Γιατί μερικοί θεωρούν ότι το πρόβλημα είναι οι κρατικές επιχειρήσεις κι όχι η νοοτροπία ή ότι πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν αντικείμενο εργασίας?και γιατί μερικοί θεωρούν ότι αν γίνουν οι επιχειρήσεις ιδιωτικές δεν θα υπάρξει πάλι διαφθορά αλλά με άλλο τρόπο?μάθαμε όλοι τώρα ιδιωτικοποιήσεις και μεταρρυθμίσεις και κελαηδάμε.
Η λογική της κ. Λυμπεράκη είναι πολύ σύνθετη και μακροπρόθεσμη (δηλ. φιλελεύθερη - φτού) για τα ελληνικά γούστα. Η μεν δεξιά ελπίζει να μαζέψει σήμερα κανά φράγκο πουλώντας όσο το δυνατόν ακριβότερα με "εγγυήσεις και μονοπωλιακές δεσμεύσεις" και αύριο έχει ο Θεός, η δε αριστερά πάει κατευθείαν στο έχει ο Θεός. Η πραγματικότητα, πως το κράτος μας δεν βγαίνει, τους είναι παντελώς αδιάφορη. Σε αυτό το κοινό είναι φυσικό απόψεις σαν τις παραπάνω να μοιάζουν εντελώς περιθωριακές, καθώς έχουμε καταλήξει πως στραβός είναι ο γυαλός. Εμείς μια χαρά αρμενίζουμε.