Είναι δεκτό και σεβαστό (όχι πάντα) ότι ο καθένας από μας έχει τον δικό του τρόπο σκέψης. Πολλές φορές η σκέψη του καθενός ξεπερνάει κάθε φαντασία φτάνει στα όρια του παραλογισμού, της κακίας και της απανθρωπιάς. Ένα πολύ μικρό δείγμα της κατάστασης μπορεί να το δει κανείς στα σχόλια που γράφονται κάτω από αναρτήσεις ειδησεογραφικών sites, όπως πχ για την δολοφονία των δύο παιδιών στη Μάνη που είδα σχόλιο από κάτω το οποίο έλεγε ''δεν πειράζει, θάνατος στους φασίστες'' ή στην είδηση που ζητούσε αίμα η οικογένεια του Αντώνη Βαρδή, υπήρξε σχόλιο: ''το γράφετε επειδή είναι γνωστός, αν ήταν άλλος δεν θα ενδιαφερόταν κανείς'', ή ακόμα και σε είδηση που αφορούσε κακοποίηση ζώου βρέθηκε άλλο ζώο να γράψει ότι επιτίθενται τα αδέσποτα στον κόσμο, οπότε ήταν λογικό να το τεμαχίσουν ζωντανό το σκυλί.
Το θέμα μου όμως δεν είναι η γνώμη του καθενός. Μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει και να πιστεύει ό,τι θέλει. Το θέμα μου είναι ότι μ' αυτούς τους ανθρώπους εγώ μπορεί λόγω συνθηκών να χρειαστεί να συνυπάρξω (γείτονες συνάδελφοι κλπ.) κι αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι της υπόθεσης.
Κάπου εδώ λοιπόν αναθεωρώ ό,τι πίστευα για την έννοια ελεύθερος άνθρωπος.
Νομίζω λοιπόν ότι ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που καταφέρνει να μην επηρεάζεται από τίποτα τριγύρω του και να κρατάει τις αξίες του παρά την τρέλα και την κακία της εποχής.
Για να γράφω αυτό το άρθρο σημαίνει ότι ακόμα επηρεάζομαι και φορτίζομαι αρνητικά από τον κόσμο και τα γεγονότα γύρω μου και συνεχίζω την αναζήτησή μου για τον τρόπο που θα με φτάσει στην απελευθέρωση.
σχόλια