Η παράσταση «57 ώρες» που ανεβαίνει στο θέατρο Λιθογραφείον της Πάτρας, βασίζεται στο έργο του Μπουχστάινερ ''Νορντόστ'' που είχε παρουσιαστεί στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν.

Συνέντευξη στον Λάμπρο Αραπάκο

Ευχαριστώ πολύ την Ευτυχία Μεσίσκλη και την Έλενα Αλεξανδράκη που βοήθησαν σημαντικά για την πραγματοποίηση της συνέντευξης

2002. Τσετσένοι αυτονομιστές εισβάλουν σε κεντρικό θέατρο της Μόσχας όπου παιζόταν η παράσταση Νορντόστ και κράτησαν 850 θεατές όμηρους για 57 ώρες.

 Ο Τόρστεν Μπουχστάινερ παίρνει το γεγονός αυτό και δημιουργεί το θεατρικό έργο Νορντόστ το οποίο βασίζεται στα αληθινά γεγονότα όπως αποτυπώθηκαν σε μαρτυρίες ομήρων αλλά και στον Τύπο των ημερών.

Η ιδιαιτερότητα του έργου είναι πως περιγράφει την ιστορία από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες βάζοντας τρεις γυναίκες να μιλούν. Μια Τσετσένα, μία Λετονή και μία Ρωσίδα μάς μιλάνε για τα γεγονότα εκείνων των ημερών. Κατά τη διάρκεια της ενδιαφέρουσας παράστασης, οι τρεις γυναίκες κάνουν ένα προσωπικό ταξίδι για να βγουν εντελώς αλλαγμένες και να συνεχίσουν από εκεί που έμειναν -στο βράδυ της εισβολής που κόστισε τη ζωή σε 17Ο άτομα.

Πόσο δύσκολο είναι ένα αληθινό, τόσο τραγικό γεγονός να γίνει θεατρικό έργο;
Ξέρετε, η διαφορά είναι πως έχω μία δομή από αυτό συνέβη στ’ αλήθεια και αυτό είναι πολύ βοηθητικό. Αλλά όταν γράφεις για πραγματικά πρόσωπα έχεις ασφαλώς πολύ μεγάλη ευθύνη απέναντι στους χαρακτήρες. Θα ήθελα αν κάποια στιγμή, κάποιο θύμα, Τσετσένος ή Ρώσος να δει το έργο και να συμφωνήσει. Αν αυτό συμβεί, τότε έχω πετύχει το στόχο μου.

Ποιο είναι το πρώτο συναίσθημα που αισθανθήκατε όταν μάθατε για την εισβολή Τσετσένων αυτονομιστών στο κεντρικό θέατρο της Μόσχας; Τι σας τράβηξε για ν’ ασχοληθείτε με την ιστορία αυτή;
Το πόσο απίστευτο ήταν το γεγονός ότι Τσετσένοι τρομοκράτες επιτέθηκαν σε ένα θέατρο! Αυτό δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ στα χρονικά. Και ήμουν σοκαρισμένος, γιατί πάντα πιστεύεις ότι ένα θέατρο είναι ένα ασφαλές μέρος και πώς είναι αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο. Και το γεγονός ότι οι τρομοκράτες δεν επιτέθηκαν στο Κρεμλίνο ή σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό ή κάτι με πολιτική βαρύτητα. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε όπως στο Βερολίνο, το Λονδίνο, τη Μαδρίτη… Και μου ήρθε η ιδέα: πώς θα ήταν αν οι θεατές έβλεπαν ένα έργο που αφορά θεατές που δέχονται επίθεση…

Πώς αντλήθηκαν όλα τα γεγονότα για να γράψετε το έργο; Πόσο καιρό διήρκησε η προετοιμασία του; Φοβηθήκατε για αντιδράσεις; 
Μου πήρε 15 μήνες να το γράψω. Αυτό είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Κανονικά, κατά μέσο όρο, ένας συγγραφέας χρειάζεται 3-4 μήνες για να γράψει ένα θεατρικό έργο. Είχα αυτή την πολυτέλεια γιατί δε ζω από αυτό. Δουλεύω ως ηθοποιός σε ταινίες ή την τηλεόραση. Ήμουν σίγουρος ότι θα προκαλούσε αντιδράσεις. Ήμουν σίγουρος ότι δε θα άρεσε στους Ρώσους και ότι οι Γερμανοί κριτικοί θα έλεγαν «γιατί αυτός ο τρελός τύπος γράφει για τη Ρωσία αφού έχουμε αρκετά προβλήματα στη Γερμανία». Κι έτσι κι έγινε!

Ποια είναι τελικά η προέλευση της ανθρώπινης βίας και μίσους; 
 Η προκατάληψη, που σημαίνει έλλειψη πληροφόρησης και εκπαίδευσης -όπως και έλλειψη ανοχής αλλά και φόβος!

Τι ακούγεται για την Ελλάδα στη χώρα σας; Η κρίση θα κάνει τους Έλληνες πιο επιθετικούς, μίζερους και μοναχικούς; 
Οι Γερμανοί αγαπούν την Ελλάδα και τους Έλληνες. Οι Έλληνες έχουν πολλά που οι Γερμανοί δεν έχουν και γι’ αυτό ταξιδεύουν τόσο συχνά στην Ελλάδα. Αγαπούν το χαλαρό τρόπο ζωής των Ελλήνων και την αντοχή τους. Και η Ελλάδα είναι για τους Γερμανούς -όπως όλοι μαθαίνουν στο σχολείο- η ενσάρκωση της δημοκρατίας! Κανείς στη Γερμανία δε θέλει να καταρρεύσει η Ελλάδα.

375.000 Έλληνες ζουν στη Γερμανία και αποτελούν μέρος και της κοινωνίας μας και της τέχνης. Και ο θείος μου έχει ένα σπίτι στη Μάνη από το 1987. Οπότε είμαστε συνδεδεμένοι όπως θα έπρεπε να είμαστε, ακολουθώντας την ιδέα της δημιουργίας μιας διεθνούς και ανεκτικής Ευρώπης. Αλλά αυτό που σκέφτομαι δε νομίζω ότι βοηθάει και πολύ... Υπάρχει ο κίτρινος τύπος που μεγαλώνει τη διαφορά των δύο λαών με ηλίθια κείμενα.

Με τι ασχολείστε την περίοδο αυτή; Γράφετε, ψάχνετε, μελετάτε κάτι συγκεκριμένο; 
Μόλις τελείωσα ένα καινούργιο έργο με τον τίτλο «Τραύμα», το οποίο έχει ήδη διαβάσει ο Έλληνας μεταφραστής μου, ο Γιώργο Δεπάστας. Και ελπίζω ότι θα βρεθεί ένα θέατρο για να ανέβει, μιας και θα ήθελα πολύ να ξαναέρθω στην χώρα σας μ’ ένα καινούργιο έργο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η επίσκεψη του συγγραφέα πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Σύλλογο Αποφοίτων του Τμ. Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πατρών και του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου. Ο Μπουχστάινερ κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στην Πάτρα, μίλησε με το κοινό, αλλά και συντόνισε  εργαστήριο με τους φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών με θέμα την θεατρική γραφή που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.

Η παράσταση «57 ώρες» παίζεται Δευτέρα και Τρίτη στις 21:30 στον Πάνω Χώρο του Λιθογραφείου και το εισιτήριο κοστίζει 8€

Συντελεστές
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία: Μαρία Καλλιαμβάκου
Δραματουργία: Έλενα Αλεξανδράκη
Φωτισμοί: Ευσταθία Δρακονταειδή
Φωτογραφίες: Γιάννης Βλασταράς
Βίντεο: Χλόη Αντωνοπούλου
Σχεδιασμός εντύπων: PAPERLANDEUROPESA
Ηχογραφήσεις: Δίηχο
Εκτύπωση: Παναγιωτόπουλος / tipografio.gr

Παίζουν: Ιωάννα Κανελλοπούλου, Τζούλια Ροδοπούλου, Μαρία Καλλιαμβάκου