Τα προβλήματά μας πηγάζουν από εμάς οι τους άλλους; Εμείς δεν είμαστε οι οδηγοί μέσα σε αυτό το αμάξι που λέγετε ζωή; Δική μας δεν είναι η ευθύνη για το αν θα στρίψουμε σωστά, αν θα τρακάρουμε στην διαδρομή ή αν φτάσουμε εν τέλη στο τέρμα σόι και αβλαβείς; Η απάντηση είναι πως ναι, εμείς είμαστε, εμείς είμαστε τα λάθη και τα σωστά, γιατί εμείς πήραμε τις αποφάσεις, όποιες και να ήταν αυτές ό,τι και να συνέβη μετά από αυτές. Πρέπει εμείς οι ίδιοι πρέπει να κρίνουμε τον εαυτό μας σε κάθε στροφή, να παραδεχόμαστε τα λάθη μας γιατί εμείς τα κάναμε. Να κρίνουμε τον δαίμονα μέσα μας.
Τον δαίμονα που κατοικεί μέσα μας δείχνουμε κάθε μέρα στους γύρω μας και εκείνοι τον δικό τους. Ξέρετε, όλοι έναν δαίμονα έχουμε αγαπήσει και αντίστοιχα ο δικός μας δαίμονας έχει αγαπηθεί.
Ο δαίμονας αυτός κατοικεί μέσα μας είτε το θέλουμε είτε όχι. Δεν μπορούμε να τον διώξουμε γιατί είναι κομμάτι δικό μας, κομμάτι του εαυτού μας. Κομμάτι που αν χάναμε δεν θα ήμασταν ποτέ οι ίδιοι ξανά. Ο δαίμονας αυτός αντιπροσωπεύει την ταυτότητά μας, με όλα της τα καλά και κακά κομμάτια. Ο δαίμονας αυτός μας βοήθησε να την φτιάξουμε. Τον δαίμονα αυτό δείχνουμε κάθε μέρα στους γύρω μας και εκείνοι τον δικό τους. Ξέρετε, όλοι έναν δαίμονα έχουμε αγαπήσει και αντίστοιχα ο δικός μας δαίμονας έχει αγαπηθεί.
Ζούμε σε έναν κόσμο που οι δαίμονες μας αγαπιούνται, διότι δεν υπάρχουν άγγελοι, αυτό είναι που δεν καταλαβαίνουμε. Κάποιοι από εμάς, ίσως και οι περισσότεροι, ελπίζουν πως θα τους σώσει ένας άγγελος στην ζωή τους. Η αλήθεια είναι πως ένας άγγελος δημιουργείται, δεν υπάρχει. Είναι ο συνδυασμός δύο δαιμόνων, δύο δαιμόνων που μπήκαν στο ίδιο αμάξι και μαζί διάλεξαν τη διαδρομή, προσεκτική η απρόσεκτη και ίσως καταφέρουν μαζί σαν ένας άγγελος να φτάσουν στον παράδεισό τους, στον παράδεισο που δημιούργησαν οι δύο δαίμονες αυτοί.
Κατά του δαίμονα εαυτού λοιπόν.
σχόλια