Όλα. Πολύ.
Οι μέρες που λαχταρήσαμε θα έρθουν.
Μη το γελάς... Θα έρθουν σου λέω!
Μπορεί να χάθηκαν στο δρόμο... Μπορεί να έρχονται αργά. Μπορεί να είναι ήδη εδώ και να μην το'χεις καταλάβει.
Πάντως θα έρθουν. Και όταν έρθουν... τότε θα δικαιωθείς για όλα.
Για όλα όσα στερήθηκες μέχρι τώρα. Για τις δουλειές που πάντα άφηνες μισές. Για τις αγκαλιές που "κούμπωναν" τοσο αρμονικά, αλλά "ξεκούμπωναν" τόσο επώδυνα και σε κατέστρεφαν. Για το μυαλό σου που το δύσμοιρο σε τρόμαζε πολλές φορές. Δε μπορούσες ποτέ να του βάλεις καλούπια, να το "γαλουχίσεις". Να το βάλεις στην ασφαλή λειτουργία και τελείωσε. Πρέπει μαζί του να ταξιδεύεις. Και όχι μόνο στα ήσυχα μέρη, παρεά με μουσική, ήλιο και θάλασσα. Πρέπει χέρι-χέρι να περπατάτε και στα άλλα μέρη. Τα μέρη της βροχής, της ομίχλης και της μοναξιάς.
...Έχει και η βροχή την γλύκα της όμως ε; Την έχει και το ξέρεις.
Αρκεί να μη το παρακάνεις. Να βρέχεσαι αλλά να κουβαλάς και μια ομπρέλα για να προστατευτείς τον εαυτό σου.Να συλλέγεις εμπειρίες.Και τις καλές και τις κακές.Και την βροχή και τον ήλιο.
Κοίτα γύρω σου και δεν θα δείς τίποτε ίδιο. Η φύση απεχθάνεται την ομοιομορφία. Έτσι και οι άνθρωποι. Δε θα δείς ποτέ το ίδιο λαμπερό χαμόγελο δύο φορές. Το λαμπερό χαμόγελο δεν έχει ανάγκη να είναι τέλειο, έχει ανάγκη να είναι ανθρώπινο.
Και με αυτές τις εμπειρίες να επιδιώξεις να κάνεις την ζωή σου μια ιστορία που θα αξίζει να ειπωθεί. Στα συναισθήματα να μην βάζεις μέτρο. Να αγαπάς τα πάντα με την ίδια ένταση και όλη την ενέργεια που έχεις μέσα σου. Δεν είναι τρομερά στενάχωρο πως υπάρχουν άτομα που πεθαίνουν στη μοναξιά τους; Που δεν έχουν ενα ανθρώπινο άγγιγμα να νιώσουν; Ένα γλυκό χαμόγελο να τους φτιάξει την ημέρα; Πόσο χρόνο σπαταλάμε καθώς παραπονιόμαστε για πράγματα που δεν έχουμε, για πράγματα που θα θέλαμε να μην έχουμε, για πράγματα ασήμαντα, ενώ το πιο σημαντικό πράγμα είναι τόσο απλό. Εμπιστοσύνη σε εσένα, στα συναισθήματα σου, στη αγάπη που μπορείς να διοχετεύσεις στον έξω κόσμο. Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο για να υπάρχουμε είναι να είμαστε αυτό που είμαστε και αυτό που νιώθουμε. Κοίτα γύρω σου και δεν θα δείς τίποτε ίδιο. Η φύση απεχθάνεται την ομοιομορφία. Έτσι και οι άνθρωποι. Δε θα δείς ποτέ το ίδιο λαμπερό χαμόγελο δύο φορές. Το λαμπερό χαμόγελο δεν έχει ανάγκη να είναι τέλειο, έχει ανάγκη να είναι ανθρώπινο. Δεν σε τρομάζει η ιδέα της τελειότητας; Kάθε μέρα πρέπει να βλέπεις τον έξω κόσμο με ένα καινούργιο προσωπικό δικό σου τρόπο. Το λουλούδι έξω απο το σπίτι σου δεν είναι πια το ίδιο-γι'αυτό κοίταξε το!!! Οι φίλοι σου, η μητέρα σου, ο άνθρωπος της ζωής σου αλλάζουν καθημερίνα-γι'αυτό κοίταξε τους!! Η κάθε μέρα είναι καινούργια. Προσπάθησε να την αξιοποιήσεις στο έπακρο.
Μη δίνεις βάση στα υλικά αγαθά.Φεύγουν, εξαντλούνται, είναι παροδικά.Αλλα τι φταίς και εσύ; Ζεις σε μια κοινωνία όπου το άτομο σου δεν μετρίεται σύμφωνα με την προσωπικότητα του, με το ποιός είναι η τι είναι,αλλα πιο πολύ με τι έχει. Αν έχει πολλά τότε σίγουρα θα είναι σπουδαίος. Αν έχει λίγα θα είναι ασήμαντος. Για να γίνεις όμως κάποιος ένα άτομο που εγκρίνει η κοινωνία πρέπει να απαρνηθεί κάτι απο τον εαυτό του. Να αλλάξει κάτι απο τον χαρακτήρα του έτσι ώστε να γίνει αποδεκτός. Η κοινωνία έχει την τάση και την δύναμη να σε βάζει σε καλούπια συμπεριφοράς και να σου διδάσκουν όρια. Σκέψου όμως αυτό.Τι θα γινόταν αν όλοι οι άνθρωποι κυκλοφορούσαμε γυμνοί με κλειστά τα μάτια και να νιώσουμε με την αφή; Τότε σίγουρα θα μπέρδευες την κοπέλα που πουλά λουλούδια με την πιο επιτυχημένη επιχειρηματία.Συμπέρασμα;Άσχετα με το που βρίσκεσαι στην κοινωνική κλίμακα, είσαι βασικά ενα ανθρώπινο πλάσμα. Σκέψου πάλι αυτό. Η κοινωνία σου έχει πει οτι πρέπει να ζείς σε ένα συγκεκριμένο σπίτι. Εσύ απο την άλλη ήθελες πάντα να μένεις σε μια σκηνη camping λόγου χάρη. Αν μείνεις σε μια σκηνή camping οι άνθρωποι θα σε θεωρήσουν τρελό και θα σου επιβάλλουν αυτό που είναι ευρέως αποδεκτό.Θέλεις οι τοίχοι του σπιτιού σου να είναι μπλε,σαν την θάλασσα που σου άρεζε απο παιδί. Αλλα ο διακοσμητής σου,σου λέει πως «κανείς δεν βάφει τους τοίχους του μπλέ,το σομών είναι πιο in». Έτσι,βάφεις τους τοίχους σομών, βάζεις κόκκινες κουρτίνες-συμβουλή του διακοσμητή- και ροζ χαλιά και κάθε φορά που μπαίνεις μέσα στο σπίτι σου δεν νιώθεις ο εαυτός σου. Αλλα αυτό το σπίτι σε κάνει αποδεκτό και οι γείτονες σου το εγκρίνουν οπότε πρέπει να έχουν δίκιο. Ξέρεις κάτι όμως; Δεν έχουν...
Οπότε ζήσε... Σταμάτα πια να προσποιείσαι. Ζήσε όπως θέλεις να ζήσεις εσύ, με τους μπλέ τοίχους σου, με τα ρούχα που θέλεις να φοράς. Να είσαι αυτό που είσαι και όχι αυτό που σου λένε οι άλλοι να είσαι. Αγάπα απεριόριστα και μην φοβάσαι να τσαλακωθείς. Ο άνθρωπος χρειάζεται να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Η μόνη σωτηρία είναι η ανθρώπινη αγάπη και η φροντίδα. Η αγάπη είναι πολλά πράγματα, ίσως πάρα πολλά για να μπορέσουμε να την προσδιορίσουμε. Όμως κράτα αυτό. Όλα, πολύ. Τα ρήματα της πρότασης εξαρτωνται απο εσένα.
σχόλια