Είμαι κι εγώ μαμά...
Κι ας είμαι μαμά τετράποδου...
Γιατί ξυπνάω νωρίτερα το πρωί για να τα ταΐσω και να τα βγάλω βόλτα.
Γιατί ότι ώρα κι αν γυρίσω από την δουλειά πρέπει να ασχοληθώ μαζί τους.
Γιατί κάθε μέρα που φεύγω ραγίζει η καρδιά μου που τους αφήνω πίσω και ξέρω ότι ποτέ δεν θα φτάσουν στην ηλικία που θα χαίρονται όταν τους αφήνω μόνους τους.
Γιατί πρέπει να κανονίσω τις διακοπές μου γύρω από αυτούς.
Γιατί ακόμα κι αν δεν έχω να φαγητό για μένα, πρέπει να έχω φαγητό για αυτούς
Γιατί όταν αρρωσταίνουν ξαγρυπνάω πάνω από το κεφάλι τους.
Γιατί κάθομαι και τους χαζεύω με την ώρα να παίζουν.
Γιατί κλέβουν την παράσταση όταν μαζεύονται φίλοι σπίτι μου
Γιατί γελάω όταν κάνουν βλακείες.
Γιατί κλαίω όταν πονάνε.
Γιατί δεν τους εμπιστεύομαι εύκολα σε ξένα χέρια.
Γιατί νιώθω περήφανη όταν μου λένε ότι φαίνονται χαρούμενα και ευτυχισμένα.
Γιατί η ζωή μου και οι δραστηριότητες μου κινούνται γύρω από αυτά.
Γιατί στηρίζονται σε μένα για να επιβιώσουν.
Είμαι κι εγώ μαμά γιατί αυτός ο πλανήτης δεν ανήκει στα δίποδα, ανήκει σε όλους, απλά κάποιοι κάτοικοί του, δεν τον καίνε, δεν τον πνίγουν, δεν τον καταπατούν, δεν τον κλέβουν, δεν τον βιάζουν, δεν τον απαξιούν.
Είμαι κι εγώ μαμά τετράποδου κι όταν και αν έρθει η ώρα να γίνω μαμά δίποδου θα μεγαλώσει παρέα με τα άλλα μου «παιδιά», αυτά τα μόνιμα μωρά που δεν μεγαλώνουν ποτέ.
σχόλια