☛ Οι «11 γρήγορες σκέψεις για τα αποτελέσματα των εκλογών» από τον Άρη Δημοκίδη δημοσιεύτηκαν λίγο μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στο LIFO.gr. Nα τρεις απ' τις αντιδράσεις: isos: «Ένα άλλο στοιχείο αυτών των εκλογών, που δεν γνωρίζουμε εκ των προτέρων αν θα σημαδέψει θετικά ή αρνητικά τις εξελίξεις, είναι η αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του Τσίπρα στα πολιτικά πράγματα. Άπαιχτος πολιτικά –κυριολεκτικά δεν έχει αντίπαλο–, καλείται να αποδείξει ότι δεν στερείται ανάλογων κυβερνητικών δυνατοτήτων, υπό δυσμενείς συνθήκες μάλιστα. Αν αυτοπαγιδευτεί στον ναρκισσισμό της γοητείας του, θα καταστεί επικίνδυνος για τη χώρα. Είναι σίγουρο ότι δεν περίμενε και ο ίδιος τέτοια ποσοστά. Αν στα νέα διλήμματα που σίγουρα θα του παρουσιαστούν επιλέξει να είναι στη σωστή μεριά της Ιστορίας, αν δηλαδή απαλλάξει τη χώρα από δυσβάσταχτα φορτία συσσωρευμένων παθογενειών, θα αφήσει τη σφραγίδα του στον τόπο. Αλλιώς... περιπέτειες. Δεν έχουμε, δυστυχώς, καταφέρει ακόμα σαν λαός να είμαστε επιφυλακτικοί σε χαρισματικούς ηγέτες, τους αναζητούμε όπως τα μωρά τη μάνα τους. Τα πρώτα δείγματα γραφής μπορεί να μην είναι ενθαρρυντικά, ανάγκα, όμως, και οι θεοί πείθονται... Ίδωμεν».
k_vi: «Αυτό που λέτε στο άρθρο σας, ότι δηλαδή ο Μεϊμαράκης δεν έδωσε πολλές υποσχέσεις και γι' αυτό δεν τον ψήφισαν, είναι αρκετό για να αποδείξει πόσο ανορθολογικά σκέφτεται ο Έλληνας ψηφοφόρος. Ψηφίζει όποιον του τάξει τα περισσότερα, και μετά παραπονιέται και λέει "όλοι οι πολιτικοί λένε θα και θα, πότε θα έρθει ένας ειλικρινής άνθρωπος". Όταν έρχεται, όμως, ποτέ δεν τον πιστεύουν/ψηφίζουν».
ChrisMaGR: «Ο λόγος που προτίμησε Καμμένο από Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ είναι απλός. Του Καμμένου θα του δώσει το Αμύνης να παίζει και να μην τον ενοχλεί. Στα υπόλοιπα (π.χ. παιδεία) θα προχωρήσει, χωρίς να τον ζαλίζει. Οι άλλοι δύο θα είχαν άποψη. Και με τον Καμμένο θα έχει την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Σε θέματα όπως η παιδεία θα έχει πλειοψηφία με τους ΑΝ.ΕΛ., ενώ σε κοινωνικά θέματα (π.χ. Σύμφωνο Συμβίωσης) θα έχει στήριξη από τους άλλους δύο, τους οποίους στη συνέχεια θα τους αδειάζει. Ο πολιτικός οπορτουνισμός στα καλύτερά του».
☛ «Τι σκατά να ψηφίσω;» αναρωτήθηκε ο Θοδωρής Αντωνόπουλος στο άρθρο του την περασμένη εβδομάδα. Του απάντησε ο HarryC, γράφοντας: «Το γεγονός είναι ότι πλέον α) στερούμαστε του δικαιώματος επιλογής υποψηφίου με τη μνημειώδη εφαρμογή της λίστας υποψηφίων (λες και δεν έφτανε η λίστα Επικρατείας), β) στερούμαστε του δικαιώματος διαμαρτυρίας με τη λευκή ψήφο (εξίσωση με άκυρο και αποχή), γ) δεν υπάρχει (προσωπική άποψη αυτό) κάποιος πολιτικός φορέας που να εκφράζει κάτι παραπάνω από ευχολόγια και ανεφάρμοστα πολιτικά προγράμματα – τι περιθώρια αφήνουν στην πραγματικότητα πέραν του "έλα, ψήφισέ μας για τις θέσεις μας που δεν θα τις τηρήσουμε-εφαρμόσουμε, ή μην έρχεσαι και πάλι το ίδιο θα συμβεί"; Είναι ιδέα μου ή η κατάσταση χαρακτηρίζεται και lose-lose situation (κατά τα αγγλοσαξωνικά ήθη κι έθιμα);».
Ο/η isos σχολίασε: «Λέτε: "Υπάρχει, ακόμα, ένα γενικευμένο κλίμα απαξίωσης, θυμού, κυνισμού, παραίτησης. Η αποχή σχηματίζει άνετα αυτοδύναμη κυβέρνηση''. Σε παλιότερες εποχές, που η αυτοδυναμία ήταν βέβαιο ενδεχόμενο κάθε εκλογικής αναμέτρησης και η αποχή σε φυσιολογικά ποσοστά, εξέλιπε ο κυνισμός; Μιλάω για τον κυνισμό μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων –τόσο μεγάλης, ώστε να καθορίζει το αποτέλεσμα– που η ψήφος τους ήταν προϊόν της πιο ξεδιάντροπης συναλλαγής με ένα πανίσχυρο αλλά και τότε σάπιο πολιτικό σύστημα. Το ίδιο δάχτυλο που αλείφτηκε με το μέλι, με την ευγενή συνεπικουρία των υπόλοιπων δαχτύλων (και με την πιο ευγενική χορηγία των μνημονίων) έγινε μια θαυμάσια μούτζα θυμού, οργής και παραίτησης. Διάψευση προσδοκιών, ελπίδων ή διάψευση του πιο αποχαυνωμένου καταναλωτισμού που ερειδόταν στη σιγουράτζα της αθέμιτης συναλλαγής; Και τότε υπήρχαν θυμωμένοι και παραιτημένοι, ήταν στην απόξω όμως και κανείς δεν τους έδινε σημασία, οι λεγόμενοι "μαλάκες", για τον κωλοπετσωμένο αριβισμό, οι "παρτάκηδες" για την ψαγμένη Αριστερά της ταμπακιέρας που το μόνο καλό που ήξερε –και ξέρει– να κάνει είναι να ξεκολλάει πλάκες από τα πεζοδρόμια, να αμολάει μολότοφ κατά ριπάς, να κλαψομου...ζει με το σύστημα, ρίχνοντας πάντοτε τις καθιερωμένες ,φορτισμένες με λυρισμό, ατάκες της... Σκατά και τότε, σκατά και τώρα»!
☛ Για το «Μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα» (την αθηναϊκή εκδοχή του) έγραψε ο Δημήτρης Ρηγόπουλος στη στήλη του. «Ας μη συγκρίνουμε το κέντρο της Αθήνας με το κέντρο της Θεσ/νίκης» σχολίασε ο tropique. «Το κέντρο της Αθήνας μονίμως έχασκε και έπασχε από δυνατά σημεία αναφοράς (δεν είναι λίγο να έχεις μια λεωφόρο Νίκης και τη θάλασσα στα πόδια σου – αντίθετα, δεν φτάνει μόνο η Ακρόπολη). Ζωντάνεψε στους Ολυμπιακούς και μετά άρχισε η πτώση. Η κρίση, η προχειρότητα, οι τραμπουκισμοί, η βία, χειροτέρεψαν την κατάσταση. Αν πεζοδρομηθεί όλο το εμπορικό τρίγωνο, ίσως βελτιωθεί αρκετά. Θα γίνει, άραγε, ποτέ;».
σχόλια