Τους μισώ κι ας μην έχω μισήσει κανέναν και τίποτα ποτέ μου****

Τους έχω μπροστά μου σχεδόν συνέχεια, τους μισώ κι ας μην έχω μισήσει κανέναν και τίποτα ποτέ μου... Σκοτώνουν την ψυχολογία μου, την διάθεση μου, το γέλιο μου, μετατρέπουν μερικές στιγμές σε εφιάλτες. Αλλά στα αλήθεια με σφίγγει απ' το λαιμό, αυτό το πράγμα πλέον μου κάνει κακό και στην προς τα έξω μου ζωή. Ξέρω πως οι δαίμονες είναι ανύπαρκτοι αλλά συνεχίζουμε να τους επιβάλουμε στον εαυτό μας, γιατί τιμωρούμε εμείς τον εαυτό μας. Έρχεται απ' το πίσω μέρος του μυαλού, σαν κατακτητής κυριεύει – απλώνεται σε ολόκληρο τον ιστό του εγκεφάλου και παίζει τα δικά του παιχνίδια, σκοτεινιάζει την όραση και σε ζαλίζει. Το μυαλό το μόνο που πραγματικά θέλει είναι να ηρεμήσει, να κρύψει αυτό το ακατονόμαστο πράγμα εκεί που ήτανε θαμμένο και να μην ξανα εμφανιστεί, ποτέ! Ποτέ! Ποτέ! Και αυτό το κομμάτι είναι που σε επαναφέρει στην πραγματικότητα και αν δεν έχει γίνει ήδη κάποιο κακό, τότε πέρνεις μια βαθιά ανάσα, ανοιγοκλείνει τα μάτια νιώθεις βλάκας και την ίδια ώρα τυχερός!

Γνωρίζω ότι μόνος δεν θα λύσω αυτό το πρόβλημα, μπορώ να ζητήσω βοήθεια γιατί δεν είναι ντροπή, πλέον εξάντλησα όλα αυτά που μπορώ να κάνω εγώ και εαυτός μου και είναι καιρός με αναλάβει κάποιος.

Αυτοί είναι οι δαίμονες μου, παλεύω μαζί τους εδώ και καιρό... Είχανε 1-2 χρόνια να με θυμηθούν αλλά τους τελευταίους 3 μήνες με ξαναθυμηθήκαν. Πέρασα ζόρια και εγώ που δεν ήμουνα ευαίσθητο – αλλά ένας πλήρως αναίσθητος τύπος, ξαφνικά βρέθηκα ίσως να είμαι το αντίθετο! Προσπαθούν να με λυγίσουν, αλλά δεν τα καταφέρνουν, είμαι ακόμα δυνατός και η λέξη 'αδυναμία' ήταν πάντα άγνωστη και μη αναγνώσιμη στο λεξιλόγιο μου.

Το 'χω βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου, ότι θα τους παλέψω, θα τους κερδίσω αλλά αυτή την φορά, θα τους διαλύσω...μια και καλή! Γνωρίζω ότι μόνος δεν θα λύσω αυτό το πρόβλημα, μπορώ να ζητήσω βοήθεια γιατί δεν είναι ντροπή, πλέον εξάντλησα όλα αυτά που μπορώ να κάνω εγώ και εαυτός μου και είναι καιρός με αναλάβει κάποιος.

Είναι οι δικοί μου δαίμονες και μέχρι χθες δεν ήξερα αν πρέπει να συμφιλιωθώ μαζί τους, να συνεχίσω να ζω με αυτούς ή να τους πολεμήσω, όπως κάνω και σήμερα. Οι δικοί μου δαίμονες ονομάζονται: κρίσεις πανικού και κάποιες φορές, έπειτα από μια σκληρή μάχη με αυτούς, είμαι εξαντλημένος και έχω μαύρους κύκλους, κάτω απ'τα μάτια.

Οι δικοί σου δαίμονες;