Αποδόμησε με έρωτα. Κάνε με ξανά κομμάτια.
Χαρούμενα και θλιβερά κομμάτια που θα μαζεύω κάθε βράδυ από το πάτωμα.
Αποδόμησε το μυαλό μου, την καρδιά μου, την ανιαρή ρουτίνα μου που τόσο αγαπώ.
Πιάσε τη ψυχή μου σφιχτά και διέλυσε την, όπως πριν χρόνια με διέλυσε ένας χωρισμός.
Έλα έρωτα και πάρε τη ζωή μου, αυτή που τόσα χρόνια πολεμώ.
Κι αν αργήσεις εγώ θα περιμένω.
Θα περιμένω όπως περίμενα εσένα. Εσένα που ήρθες ξαφνικά και έφυγες πάλι ξαφνικά.
Αποδόμησε με έρωτα.
Κάνε με να θέλω να σε σκοτώσω.
Αποδόμησε τη λογική που χρόνια πολεμώ.
Έλα σαν θάλασσα σκοτεινή που θέλει να με πνίξει.
Έλα σαν τεράστιο κύμα που θα βλέπω από μακριά καθισμένος σε μια αμμουδιά.
Να σε βλέπω να πλησιάζεις και εγώ παράλυτος να μην μπορώ να σηκωθώ.
Και όσο πλησιάζεις ορμητικά εγώ θα σε φοβάμαι.
Θα νοιώθω τον φόβο να κατεβαίνει από το μυαλό, στο λαιμό, στο θώρακα, στα πόδια.
Να σε βλέπω να πλησιάζεις άγρια.
Θα νοιώθω τη δύναμη και την οργή.
Και όταν το τεράστιο κύμα πλησιάσει θα βγάλω μια κραυγή.
Μια κραυγή που θα χαθεί μέσα στο νερό.
Στο νερό που θα αγκαλιάσει το σώμα μου.
Στο παγωμένο νερό που θα καλύψει τα ρουθούνια μου και θα μπει στο σώμα μου.
Στο νερό που θα είναι παντού.
Θα κάνει τα μάτια μου να κλείσω και να το αισθανθώ.
Να το αισθανθώ παγωμένο και ορμητικό.
Έλα έρωτα έτσι δυνατά και πνίξε με ξανά.
σχόλια