Η αντίληψη του χρόνου

Η αντίληψη του χρόνου.
Πάντα υπάρχει χρόνος.
Αυτός ειναι ο πραγματικός κίνδυνος.
Δίνεις προτεραιότητα στο παρόν,στα άμεσα προβλήματα.
Το πρόβλημα δεν είναι πραγματικό αν δεν σ´ επιρεάζει άμεσα.
Και συνεχώς αναβάλεις να το αντιμετωπίσεις.
Αναρωτιέσαι.
Πως μπορείς να εξηγήσεις τα πράγματα που αγαπάς;
Απλώς το κάνεις.
Αν αγαπήσεις κάποιον μ´ έναν συγκεκριμένο τρόπο,ξέρεις πως δεν θα ξαναγαπήσεις κανέναν άλλο έτσι.
Μια στιγμή αληθινής χαράς είναι δυνατότερη από μια ζωή μέσα στην θλίψη σκέφτεσαι κι αυτό σε καθησυχάζει.
Κι όμως κάθε φορά που νομίζεις πως μπορείς να προχωρήσεις κάτι σου ανατρέπει τα σχέδια.
Δείχνεις αδυναμία.
Κάνεις ότι μπορείς προκειμένου να αποφύγεις να πάρεις μια απόφαση.
Ίσως περιμένεις απλά την σωστή απόφαση να εμφανιστεί.
Αυτό όμως σε κρατάει σε αδράνεια.
Είσαι με κόσμο και είσαι μόνος σου.
Εύχεσαι να μην χρειαζόταν να δώσεις όλους αυτούς τους αγώνες.
Και κάθε μέρα μπορεί να απογοητεύεσαι.
Μπορείς να κάτσεις κάπου και να γίνεις λιώμα και παράλληλα να αναλύεις όλα όσα έχεις περάσει.
Αλλά σε κάποια φάση μόνο μια ερώτηση αξίζει να κάνεις στον εαυτό σου.
"Και τώρα τι κάνω;"
Σκαλίζεις τις παλιές επιλογές.
Ξέρεις πως είσαι εδώ εξαιτίας επιλογών που έγιναν.
Κάποιες έγιναν από αλλους,αλλά οι περισσότερες έγιναν από σένα.
Αναπολείς το παρελθόν και υποθέτεις πως θα μπορούσες να κάνεις καλύτερες επιλογές.
Και τότε συνειδητοποιείς πως είσαι τώρα εδώ και το μόνο που μπορείς να κάνεις ειναι νέες επιλογές.
Ευτυχώς καταλαβαίνεις πως δεν χάνεις ανθρώπους απο την ζωή σου πάντα απο δική σου επιλογή κι αυτό κάνει όλες τις τύψεις και τις ενοχές να εξαφανιστούν.
Και τότε αρχίζεις και νοιώθεις καλά και πάλι.
Και το κυριότερο.
Νοιώθεις πως δεν απειλείσαι απο κανέναν κίνδυνο.
Γιατί η αντίληψη του χρόνου είναι ο πραγματικός κίνδυνος.
Πότε δεν υπάρχει χρόνος.