Οι θρησκείες, λένε, δημιουργήθηκαν επειδή ο άνθρωπος είχε ανάγκη να πιστέψει σε κάτι ανώτερο από εκείνον, κάτι πιο τέλειο, πιο ορθολογικό. Σε κάτι το αλάνθαστο, ανώτερο από εκείνον και τις δυνάμεις του. Σε κάτι που θα τον βοηθά στις δυσκόλες στιγμές, που θα προσεύχεται για χάρη του περίμενοντας ψυχική ανταπόκριση. Ο θεός για κάποιους είναι δύναμη που σκοπός της είναι να την μοιράζει σε αυτούς που δεν μπορούν να τα ανταπεξέλθουν. Μα όλοι γεννηθήκαμε πιο δυνατοί, πιο λογικοί κι ας μην το ξέρουμε. Ταλάντευση ανάμεσα σε θείο και ανθρώπινο, υπερφυσικό και φυσικό, υλικό και άυλο, ατομικό και συλλογικό. Θρησκεία, ένωση ανθρώπου με το ανώτερο. Σχέση αμφίδρομη. Ή έτσι νομίζουμε.
Πίστη-Λατρεία-Ήθος Τα κύρια συστατικά μιας καθ'όλα επιτυχημένης θρησκείας. Η διεκπαιρέωση των τριών παραγόντων με οποιόδηποτε κόστος, αποτελεί αυτοσκοπό. Αφιέρωση της ζωής ολάκερης στην θρησκεία. Τόσο που η πίστη συνάδει με την εμμονή και η λατρεία με το αστείρευτο πάθος.
Χρήμα-Δόξα-Εξουσία Τα κύρια συστατικά μιας καθ'ολα επιτυχημένης «επιχειρήσης». Πολύπλευρο προιόν των ονειροπόλων, και μελλοντικών χρηστών. Επιθυμία που κατοικεί στην ψυχή του ανθρώπου από τις απαρχές του κόσμου όλου.
Πίστη οτι μπορείς να Δοξαστείς και Ήθος που απαιτείεται να έχει ο στρατηγός για επεκτατικό ιμπεριαλισμό ούτως ώτσε να ανταμειφθείς με Χρήμα. Φιλάργυρος, εκλεκτός από τον Θέο σου για την αναχέτιση των λαβάρων σου.
Λάβαρα. Αίμα, χρύσος, γη. Από τις επεκτατικές βλέψεις του Μέγα Αλέξανδρου, τις Σταυροφορίες και τους Παγκόσμιους αυτά τα τρία δεν θα αλλάξουν.
Η κάνη του όπλου δεν στρεφόταν αποκλειστικά στα πρόσωπα Εκείνων αλλά σε όλοκληρους συμβολισμούς του τρόπου ζωής. Πολεμούν και θανατώνουν έναν τρόπο ζωής που δεν στάθηκαν ικάνοι να ζήσουν. Αθελά τους. Γιατί για εκείνους αποφάσισε κάποιος άλλους χρόνια πριν.
Όχι, ποτέ γιατί αποτελούν την αντίδραση της δράσης. Όπου δράση πόλεμος και όπου αντίδραση όφελος και ζημία. Όφελος των ολίγων, πάντα των ολίγων άλλωστε. Χρηματικός όφελος, συγκέντρωση δύναμης, πολυπόθετα αντικείμενα και γη, έκταση που προμηνύει πόση δόξα και χρήμα και δύναμη κατέχει ο πολυσήμαντος ηγεμόνας. Ηγεμόνας και όχι ηγέτης. Ηγεμόνας με τυραννικές βλέψεις, αιματοβαμμένες σκέψεις, μαύρες κακοντρεχείς αντιδράσεις. Ηγέτης με ελευθερία σκέψης και έκφρασης λόγου, διαφωτιστικούς συλλογισμούς, δημοκρατικούς διαλόγους. Ιδιότητα που από Δύση και Ανατολή, Βορειά και Νότο αλλάζει, μετουσιώνεται στο ανώτερο. Αυτό που για κάποιους λέγεται θρησκεία. Σκοτώνω για χάρη του θρησκεύματος μου. Μου το ανήγγειλε ο Μέγας πως εγώ είμαι ο επίλεκτος για μια τοιάυτη ιερή πράξη. Στο όνομα του Θεού θυσιάστηκαν οι άνθρωποι. Ακόμα και τώρα.Πράξη που οι απώλειες στιγματίζουν τον κόσμο ολόκληρο, βάφονται οι τοίχοι με αίμα και η ιστορία με μελάνια γεμάτα από μίσος, έχθρα, ανικανότητα να καταλάβεις τα πως και τα γιατί. Ανικανότητα να δεχθείς το διαφορετικό που με τον καιρό εκείνο καλλιεργούσε μόχθο εναντίον σου.
Ο Θεός οπλίζει το μυαλό σου με σφαίρες κι εσύ το πιστόλι με το χέρι σου. Και έτσι απλά σκοτώνεις και σκοτώνεσαι. Εν μία νυκτί πολλαπλά χτυπήματα αθώων, καταστροφές μνημείων και διαγγέλματα για τον επόμενο στόχο. Επόμενες δολοφονίες κι άλλες καταστροφές κι άλλο αίμα να κοσμεί την ιστορία. Δεν θα τους κρίνω ως άμυαλους, απαίδευτους αλλά ως όντα μονόπλευρα. Η θρησκεία έπαψε να έχει τον χαρακτήρα, που με κόπο προσπαθούσαν Κάποιοι, να αποκρύψουν. Έβγαλε το προσωποείο του καλοκάγαθου Θεού και φάνηκε η τρομοκρατία, το αίμα, η φιλαργύρια, η εμμονή του να γίνει κανείς κακτητής του κόσμου. Επιθυμία που δεσπόζει στην ψυχή του ανθρώπου.
Η κάνη του όπλου που Εκείνους σημαδεύει για τους Άλλους δηλώνει το δέος, την ευσέβεια στον Θεό τους ενώ για μας το σφάγιασμα αθώων σε χώρο που δεσπόζει η αίγλη της τέχνης στο κέντρο του πολιτισμού με συνδαιτημόνες τα παρευρισκόμενα ευρωπαία ανοιχτά μυαλά. Οξύμωρο σχήμα. Η βεβήλωση του πολιτισμού και εννοιών μέγιστης σημασίας από τους θεοσεβόμενους οπλοφόρους. Η κάνη του όπλου δεν στρεφόταν αποκλειστικά στα πρόσωπα Εκείνων αλλά σε όλοκληρους συμβολισμούς του τρόπου ζωής. Πολεμούν και θανατώνουν έναν τρόπο ζωής που δεν στάθηκαν ικάνοι να ζήσουν. Αθελά τους. Γιατί για εκείνους αποφάσισε κάποιος άλλους χρόνια πριν. Κι αυτό πλέον μας έχει γίνει ήδη γνωστό.
Το όπλο δεν θα πάψει ποτέ να χάνει την αξία του. Είναι το μέσο για να ανακηρυχθεί κανείς πλανητάρχης. Χάρης σε κείνο Εσύ καταξιωνέσαι. Χάρης σε άμαχους πληθυσμούς Εσύ κυβερνάς. Χαρής σε στενόμυαλους που τους έκανες πιόνια σου. Δίχως να σκέφτεσαι πως κι Εσύ ανήκεις στο ανθρώπινο είδος που αισθάνεται, σέβεται, βοηθά, κλαίει και πισμώνει για την αδικία. Εσύ λοιπόν δεν ανήκεις. Το είδος σου δεν σε θέλει. Επέλεξες να ταχθείς με το βάρβαρο, το αιματηρό, το παθογενές. Πρόσεχε λοιπόν γιατί ο κόσμος που άφησες πίσω σου αβοήθητος, υπονομεύοντας την εξυπνάδα και την οξυδέρκια τους θα στραφεί εναντίον σου. Και τότε καμία θρησκεία που στηρίζεται σε όπλα και καμία προσευχή, καμία γη και κανένα ποσό δεν θα σε προταστέψει από το μένος των πολλών. Που Εσύ καταπάτησες για να ανέβεις πιο ψηλά.
Η πόλη του φωτός έσβησε τα φώτα της, πενθεί για Εκείνους, οι Άλλοι σχεδιάζουν υπόγεια χτυπήματα κι Εμείς περιμένουμε άεργοι και αναμένουμε πόση καταστροφή μπορεί να μηχανεύσει ο νούς ενάντια σε αλλόυς νους περιμένοντας τον επόμενο στόχο.
