» Ομεταφραστής κοίταζεμε βλέμμα απόγνωσης. Οι δημοσιογράφοιείχαν τοποθετήσει τα αναλογικάδημοσιογραφικά τους κασετοφωνάκιαμπροστά από τα κακόγουστα πουκάμισάτους και περίμεναν. Το ημερολόγιο επέμενεπως έχουμε 1994. Και ο Γιάννης Ιωαννίδηςεξηγούσε παροιμίες βγαλμένες από τηλαϊκή σοφία σε ένα άμαθο ευρωπαϊκόκοινό. «Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τακαθόλου μέλι» ήταν η ατάκα που έκανε τομεταφραστή να σκεφτεί πως μικρός κακώςέλειπε από τα μαθήματα επαγγελματικούπροσανατολισμού. Το μετέφρασε στααγγλικά - ήταν τόσο γελοίο όσο ακούγεταικαι ο Ιωαννίδης, ακόμα και αν δεν τοκατάλαβε (και άλλες κοπάνες, από ταεγγλέζικα αυτήν τη φορά...) το ευχαριστήθηκε.
»ΟΓκάλης έβλεπεμε μελαγχολία το μέλλον να περνά μπροστάαπό τα ηττημένα μάτια του και έβαζε τιςβάσεις για μια άτσαλη αποχώρηση λίγουςμήνες μετά, τόσο άδικη για την τεράστιακαριέρα του, τόσο ιδανική για ένανάνθρωπο πλακωμένο με την ήττα. Ακόμακαι αν αυτή είναι ενός τεράστιου Εγώ,με το χρόνο.
»ΟΣιγάλας έκλαιγε απεγνωσμένος από τηνήττα,ο Ρόι Τάρπλει έκρυβε μπίρες κάτω από τοδωμάτιο του ξενοδοχείου του, ο Πάσπαλικάπνιζε με μανία ήρωα ασπρόμαυρηςταινίας, ο Αλβέρτης και ο Οικονόμουδιασκέδαζαν την ήττα του μισητού τουςνικητή και ο Ομπράντοβιτς βαφτιζόταν«τυχερός» πρόχειρα, επιδερμικά καιεπιπόλαια, απλά γιατί δεν παραδέχεσαιεύκολα την ήττα σου.
»Οιδυνάμεις καταστολής τουΙσραήλ αντιμετώπιζαν δυο σκληροτράχηλουςπολύχρωμους στρατούς από την Ελλάδακαι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκόςέπαιζαν στο πρώτο final four της υπόλοιπηςζωής τους. Τελ Αβίβ 1994, τότε που ταπράγματα ήταν πιο απλά και η ψύχωσηέκανε το μπάσκετ να φαίνεται απείρωςσημαντικότερο από το ταλαίπωρο ποδόσφαιρο.
»Πρωτομαγιάστο Βερολίνο. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκόςρισκάρουν να πασπαλίσουν με μεσογειακήκαφρίλα την πιο cool πόλη της Ευρώπης. Καινα υποβαθμίσουν ακόμα περισσότερο τοανούσιο πάρτι της ελληνικής μπάλας,αυτό που βλέπει αμήχανα το βόλεϊ, τοπόλο και το μπάσκετ να διεκδικούν καιενίοτε να παίρνουν ευρωπαϊκά μακριάαπό τη μανιώδη προβολή του Τίποτα.
σχόλια