» Υπάρχουνπολλοί τρόποι να επεξεργαστείς έναχαστούκι. Καρτερικά, να γυρίσεις μεκινηματογραφική μειλιχιότητα και τοάλλο μάγουλο και να περιμένεις το νέοχτύπημα. Εκδικητικά, να κοκκινίσεις καινα χτυπήσεις άτσαλα και, μάλλον χωρίςαποτέλεσμα, πιο δυνατά. Χριστιανικά, νακαταπιείς οργή και ταπείνωση και νασυνεχίσεις σκυφτός τη ζωή σου. Καιαποτελεσματικά, αυτό που διδάσκεταιστις μακιαβελικές σχολές αυτού τουκόσμου, να περιμένεις αρκετά και νααπαντήσεις στο χαστούκι με μπουνιά.Καλύτερα, με σιδερογροθιά. Την κατάλληληστιγμή, όταν ο άλλος απολαμβάνει τη νίκητου. Όχι και τόσο χριστιανικό, πλην όμωςαποτελεσματικό.
»ΟΠαναθηναϊκός έχει δεχτεί πολλάπαρασκηνιακά ποδοσφαιρικά χαστούκιαεδώ και 10 χρόνια. Ο Ολυμπιακός, πεινασμένοςσαν κόμμα εξουσίας μακριά από το μεγάλοφαγοπότι, μετέτρεψε την αποτυχία των‘90sσε δικτατορική κυριαρχία στα ‘00s.Δεν είναι ούτε ηθικό, ούτε νόμιμο, είναιόμως αποτελεσματικό. Το δείχνουν οιεπιτυχίες και η γιγάντωση της θεωρίαςτου μέσου ολυμπιακού οπαδού πως όταν ηομάδα χάνει, συντελείται ανορθογραφία.Όταν ο Ολυμπιακός δεν κερδίζει, κάτιανώμαλο πλανιέται στην ατμόσφαιρα.Λογικό. Όταν μεγαλώνεις στα πούπουλα,σε ενοχλεί και το μπιζέλι.
»Ταπράγματα μάλλον αλλάζουν. Το καλοκαίρι,την ώρα που η άμμος θα καλύπτει τιςαθλητικές εφημερίδες και οι αθλητικοίρεπόρτερ θα κάνουν ασκήσεις αισιοδοξίαςστα κείμενά τους, ο Παναθηναϊκός -είναιφανερό- θα επιχειρήσει παρασκηνιακήενίσχυση και προστασία από το καθεστώςπου τον πολέμησε. Όχι ακριβώς άμυνα,περισσότερο αντεπίθεση, με το μάτι ναγυαλίζει από τη στέρηση.
»Μέχριστιγμής, φαίνεται σαν πρόθεση. Τέρμα οιεποχές της διαιτητικής σφαλιάρας, οιρόλοι πρέπει να αλλάξουν. Ο Νίκος Πατέρας,με το κατάλληλο παρασκηνιακό look(μαύρο γυαλί, ομόχρωμο μούσι, βλοσυρότητακαι μυστήριο), ατσαλώνει την ομάδα εκείπου πονά: στη διαιτησία.
»Τοαδιέξοδο είναι ξεκάθαρο. Ο παλιόςηττημένος προσπαθεί να γίνει ο νέοςδυνάστης. Δεν θέλει δικαιοσύνη, απλά ναπάρει πίσω όσα του έχουν κλαπεί. Με τόκο,ακόμα και αν χρειαστεί να κλέψει για νατα κερδίζει. Μοιάζει με την πολιτικήιστορία του τόπου, αλλά είναι η αθλητικήversionτης ανθρώπινης φύσης.
σχόλια