Ένα διάστημα ευχόμουν να πάω φυλακή. Να απομονωθώ από τα πάντα και τους πάντες, να εγκαταλείψω και το λάπτοπ μου, να κλειστώ σε τέσσερεις τοίχους μόνη μου, μόνο με ένα μπλοκ Α4 και ένα στυλό. Και να γράφω, να γράφω, να γράφω.
Πώς προέκυψε;
Πέντε χρόνια ήμουνα αυτό που λέμε στη Σλοβακία δυστυχισμένα ερωτευμένη. Ποθούσα έναν άνδρα χωρίς σταματημό και υπέφερα. Για να αποδράσω από το αβάσταχτο «τώρα» ονειρευόμουν ένα λαμπρό μέλλον, προσπαθούσα να φαντάζομαι το αύριο.
Και ενώ αυτό λειτουργούσε τα δύο χρόνια που δούλευα στην Πρεσβεία, τότε που ήμουν αγχωμένη τις μέρες στο γραφείο και τα βράδια έπεφτα σε μία ωραία και βαθιά λίμνη, κάτι σαν γλυκός και γαλήνιος διαλογισμός, τώρα πια δεν με βοηθούσε.
Άγχος. Πολύ άγχος. Συνέχεια.
Αύριο...
Ο Γκράμσι έγραψε το καλύτερο του έργο στη φυλακή και ο Χίτλερ έγραψε το «Ο αγώνας μου» επίσης φυλακή. Καλή συνταγή... Γαλήνη...
Αργότερα έστελνα τα μισά λεφτά του επιδόματος μου σε κάποιον που τα είχε ανάγκη και ζούσα με 150 Ευρώ. Είχα ξεμπλέξει πια με τον άκαρπο έρωτα και αγαπούσα. Μόνο αγαπούσα. Το πρόβλημα ήταν ότι άκουσα κάποιον να λέει ότι έβαλαν φυλακή μία βουλγάρα επειδή έστελνε το επίδομά της στην πατρίδα της. Φοβόμουν. Στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου φοβόμουν.
Και να που το Σύμπαν με άκουσε. Όταν έλαβα ένα γράμμα από τον πατέρα μου ότι πρέπει να πληρώσω 41,1 Ευρώ στο ΙΚΑ της Σλοβακίας για μία ιατρική περίθαλψη (που ποτέ δεν έλαβα) μέχρι τέλος του μήνα αλλιώς θα με πάνε σε δικαστήριο, κατάλαβα ότι αυτό ήταν απλά μία ανταπόκριση του Σύμπαντος στις δικές μου αρνητικές σκέψεις που τις έστελνα στο υπερπέραν πάνω στα φτερά των αισθημάτων του φόβου...
Και της παραγγελίας μου. Αφού το ήθελα! Να πάω φυλακή! Το είχα παραγγείλει. Το Σύμπαν εκπληρώνει την κάθε επιθυμία σου.
Το γράμμα ήρθε με καθυστέρηση δύο βδομάδων και είχα μόνο μία βδομάδα περιθώριο να πληρώσω. Και στις Ελληνικές τράπεζες υπήρξε το capital controls. Δεν ήταν δυνατόν να στείλω λεφτά στο εξωτερικό και για να μου κάνουν εξαίρεση έπρεπε να φέρω μία επίσημη μετάφραση της επιστολής από το ΙΚΑ και αυτό δεν γινόταν τόσο γρήγορα. Μία άλλη δυνατότητα ήταν να πληρώσει ο πατέρας μου που όμως μόλις είχε φύγει για διακοπές στη Βουλγαρία. Υπήρξε μόνο μία μέρα που θα γυρνούσε, τη Δευτέρα για να πληρώσει. Όλο αναποδιές. Θα προλάβει; Τελικά ο πατέρας μου πλήρωσε αλλά μου έστειλαν μέιλ ότι δεν έλαβαν τη πληρωμή. Ο πατέρας μου τους πήρε τηλέφωνο να ρωτήσει γιατί. Του είπαν ότι δεν έγραψε στο τσεκ τον προσωπικό μου αριθμό και δεν μπορούν να βρουν αν πράγματι πλήρωσε. Στο μεταξύ μου ήρθε λογαριασμός για να πληρώσω κοινόχρηστα 70 Ευρώ αναδρομικά, λεφτά που ήδη είχα πληρώσει (αλλά δεν μου είχαν δώσει απόδειξη). Αγανάκτησα! Έτρεχα από δω, έτρεχα από κει. Έστελνα γράμματα, μέιλ, έστελνα φαξ. Όλα μάταια.
Η μητέρα μου αγαπούσε τέτοιες καταστάσεις. Να τρέχει, να διευθετεί προβλήματα.
Δράμα!
Όχι εγώ. Παραιτήθηκα. Χαλάρωσα. Το Σύμπαν θα το λύσει.
Και να, μου ήρθε μέιλ από το σλοβάκικο ΙΚΑ ότι βρήκαν τα λεφτά και ότι το πρόβλημα λύθηκε. Το ίδιο και με τα κοινόχρηστα.
Το χειρότερο που θα μπορούσα τώρα να κάνω θα ήταν να προσεύχομαι να μην πάω ποτέ μου φυλακή. Το Σύμπαν σε ακούει και απαντάει με γεγονότα σε κάθε σκέψη σου στα φτερά των αισθημάτων σου. Απαντάει στον φόβο σου. Όχι επειδή ο Θεός είναι εκδικητικός ή κάτι τέτοιο, απλά απαντάει στο ίδιο μήκος κύματος στο οποίο εκπέμπεις εσύ. Ήδη από τώρα ετοιμάζει το μέλλον σου.
Μπορείς όμως ανά πάσα στιγμή να αλλάξεις τις σκέψεις σου.
Δεν φοβάμαι. Μόνο αγαπώ.
σχόλια