Αρματολοί και (ολίγον) κλέφτες

Facebook Twitter
0

Τι ειρωνεία! Η διάσκεψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αποφασίζει για την ανεξαρτησία της Ελλάδας (την οικονομική) γίνεται στις 25 Μαρτίου...

Αυτήν τη φορά ο πόλεμος για την ανεξαρτησία δεν γίνεται με αντίπαλους τους Τούρκους. Ούτε τους Ευρωπαίους (κι ας οργιάζουν οι θεωρίες συνωμοσίας).

Γίνεται εναντίον του μόνου σοβαρού μας αντιπάλου. Τον είχε επισημάνει ήδη πριν 2.500 χρόνια ο Ανάχαρσις ο Σκύθης. «Ποιος είναι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου;», τον ρώτησαν. «Αυτοί εαυτοίς», απάντησε. Με τον κακό εαυτό μας θα πολεμήσουμε.

Εκατόν ογδόντα χρόνια αφού ελευθερωθήκαμε (χάρη στους Κουτόφραγκους...) δεν έχουμε γίνει ακόμα κράτος, ούτε κοινωνία. Μόνο στα ελαττώματα διαπρέπουμε. (Καλά τα είπε ο γείτονας Παπαγιώργης προχθές).

Θα επαναλάβω δύο πράγματα που έγραψα πρόσφατα: το πρόβλημα της Ελλάδος δεν είναι οικονομικό. Είναι πολιτισμικό.

Αν θέλουμε να ζήσουμε με την Ευρώπη, πρέπει να γίνουμε Ευρωπαίοι. Σχεδόν διακόσια χρόνια τώρα η Ελλάδα προσπαθεί να μεταμορφωθεί σε δυτική χώρα -στην κοινωνία, την οργάνωση, τη νοοτροπία, την οικονομία, τη διανόηση- αλλά δεν το καταφέρνει (και, ενδόμυχα, είναι σαν να μην το θέλει). Δεν εκσυγχρονίστηκε, δεν πέρασε ποτέ στη νεωτερικότητα. Παραμένει μετέωρη ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, υπανάπτυξη και ανάπτυξη.

Δεν νιώθει ότι ανήκει στην Ευρώπη. Μιλάει γι' αυτή σαν να ήταν άλλη ήπειρος: «σπούδασε στην Ευρώπη» - «ήρθε από την Ευρώπη».

Έγραφε ο Ροΐδης το 1877: «... τα μεν πάτρια ήθη απηρνήθημεν, του δε διανοητικού βίου των εθνών της Δύσεως δεν μετέχομεν εισέτι».

Δεν μετέχομεν εισέτι - ούτε του κοινωνικού, ούτε του οικονομικού βίου. Ζούμε άναρχα και παρασιτικά, σαν να ήμασταν Αρματολοί και Κλέφτες που προσκυνάνε και ταυτόχρονα ληστεύουνε το ντοβλέτι.

Αυτό που μας ζητάει η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι απλώς να περιμαζέψουμε τα ελλείμματα και να νοικοκυρέψουμε τα δημοσιονομικά. Ζητάει (καλώς ή κακώς) να αλλάξουμε νοοτροπία, κώδικες και στάση ζωής. Φυσικά, δύσκολα θα γίνουμε Δανοί ή Γερμανοί - θα μας λείπει η προτεσταντική ηθική της εργασίας. Αλλά έστω: Γάλλοι;

Ακούω μερικούς που λένε: και γιατί να γίνουμε Ευρωπαίοι;

Αν όχι - τότε τι; Πού; Ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Κίνα δεν μπορούν πια να σταθούν μόνες...

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ