Συνεντεύξεις

Για ποιον λόγο και πόσο έζησες στην Κίνα;

Έζησα στο Πεκίνο για 13 μήνες. Ήμουν υπεύθυνος για το πολιτιστικό έτος της Ελλάδας στην Κίνα, που διοργανώθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού και την πρεσβεία μας στο Πεκίνο, από τον Σεπτέμβρη του 2007 έως τον Σεπτέμβρη του 2008.

Είναι καθόλου «βαριά» για έναν Έλληνα μια χώρα δυο δισεκατομμυρίων κατοίκων;

Είναι σίγουρα ένας άλλος πλανήτης. Η ατμόσφαιρα είναι σίγουρα βαριά, λόγο φρικτής μόλυνσης και υγρασίας.

Θα ζούσες εκεί μόνιμα;

Με τίποτα. Αν μου στερήσεις την ελευθερία, καλύτερα να με σκοτώσεις! Στην Κίνα η έννοια ελευθερία δεν υφίσταται.

Τι σου έλειπε στην Κίνα και τι σου λείπει τώρα από την Κίνα;

Μου έλειπε η ελευθερία στον Τύπο, στην τέχνη (όταν φέραμε τη Μήδεια του Παπαϊωάννου μάς ανάγκασαν να ντύσουμε τους χορευτές!) και στο internet. Τώρα που έφυγα μου λείπουν οι Κινέζοι φίλοι μου και το αγαπημένο μου γιαπωνέζικο εστιατόριο, το Hatsune.

Υπάρχει η αίσθηση στους ντόπιους ότι η ηγεσία τους σκοπεύει να κατακτήσει τον κόσμο;

Οι ντόπιοι ζουν σε μια φτιαχτή ευδαιμονία. Όσο ανεβαίνει το ποιοτικό επίπεδο και ανοίγουν τεράστια malls, τόσο καταπατώνται οι κάθε είδους ελευθερίες.

Υπάρχουν κοινά μεταξύ των δύο λαών;

Η γραφειοκρατία που μπορεί να σε τρελάνει και η παρελθοντολαγνεία.

Το λάδι μπορεί ν' αντικαταστήσει τη σόγια;

Με τίποτα. Το ελαιόλαδο το χρησιμοποιούν σαν κρέμα για το σώμα. Τους πέφτει πολύ βαρύ στο φαγητό.

Αλήθεια, ποιο ελληνικό φαγητό θα μπορούσαν να βάλουν οι Κινέζοι στο μενού τους;

Σουβλάκια by far. Είναι κομμένα σε μικρά κομματάκια, όπως όλα τα δικά τους φαγητά, και δεν χρειάζονται μαχαιροπίρουνα, τα οποία αδυνατούν να χρησιμοποιήσουν.

Τι λείπει από τους Κινέζους που θ' αγοράσουν από εμάς;

Γαλάζιος ουρανός, ωραία θάλασσα και καθαρή ατμόσφαιρα. Πώς θα τα αγοράσουν δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως μπορούν.