ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ, ΚΥΡΙΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ, πως το «Επάγγελμα πόρνη», που έλεγε η μακαρίτισσα Λιλή Ζωγράφου ξέπεσε τόσο; Πού πήγε η εποχή της πολυτραγουδισμένης εταίρας ή και της ιεροδούλου αργότερα; Πού πήγε η ρομαντική μελαγχολία των Κόκκινων Φαναριών, που ως κορασίδα τότε μου είχαν βάλει ιδέες ν’ ακολουθήσω εκ περιεργείας τον κλάδο της συνεύρεσης;
Βέβαια, στα Κόκκινα Φανάρια οι πελάτες δεν είχαν καμιά σχέση με αυτά τα βρομερά λεφούσια που είναι τίγκα στην ηπατίτιδα και την Υπατία (που λέει η νύφη μου, η αστοιχείωτος). Κάτι προς Φαίδωνα Γεωργίτση του καιρού εκείνου ήταν η πελατεία ή κιμπάρηδες, όπως ο Κατράκης, ο Φούντας και άλλοι αλησμόνητοι.
Γι’ αυτό ξαφνιάστηκα με αυτά τα δύσμοιρα κορίτσια, ντόπια και ξένα, που βγήκαν φάτσα φόρα με νεκρικό ανφάς και προφίλ, για να μάθει ο κόσμος ότι πάσχουν από το οξαποδώ. Και βούιξε το νέο κι έγινε πιο επείγον ακόμη κι απ’ την «ταξική πάλη». Γιατί είχε προηγηθεί η «πάλη» στο ανεξέλεγκτο, μέσα στον «οίκο ανοχής», που λειτουργούσε… χωρίς έγκριση, σκατά στα μούτρα των εγκρίτων! Τι να πω. Μετά, σου λέει, γιατί πήγες και ψήφισες το αλλούτερο. Γι’ αυτό ακριβώς.
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΥΤΟΠΥΡΠΟΛΗΘΩ στο Σύνταγμα και καπνιστεί το μακιγιάζ της Παπαρήγα, που μοχθεί για το δίκιο του εργάτη. Για τον εργάτη και τον γιο του εργάτη, που πάει να πηδήξει στα εκατοντάδες μπουρδέλα και τώρα αγωνιά για το αποτέλεσμα της εξέτασης αίματος… Μούγγα.
Άσε τους άλλους που λύσσαξαν με το μνημόνιο και αγνοούν πως υπήρχε και μουνιμόνιο. Ναι, κύριε διευθυντά μου, εκχυδαΐζομαι από οργή, που απαξάπαντες αδιαφορούν για την καθημερινότητά μας, που έτσι κι αλλιώς χάλια είναι.
Πού είναι ο Καμινίτο, ο «τζάμπα δήμαρχος», να βγει να καταγγείλει δημόσια πως στον Δήμο Αθηναίων υπάρχει μεν το ιστορικό κέντρο αλλά υπάρχει και το κέντρο της επικίνδυνης πλέον μπουρδελότσαρκας;
Όσο για το ποιος διευθύνει αοράτως, ανωνύμως και με το αζημίωτο όλη αυτή την υπερπαραγωγή, ας ρωτήσουν τις γάτες… Θα τους πούνε. Κουβαλήθηκε και η… ιερόδουλος από τη Ρωσία με τα 22 χρόνια της και πέντε κιλά AIDS να προκόψει στη χώρα του χαβαλέ…
ΗΡΘΕ ΚΑΙ Η ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ από το χωριό να μάθει αν ο γιόκας της «συνευρισκόταν» με τη συγκεκριμένη Ρωσίδα ή καμιά πιο εθνικόφρονα. «Σκέψου μέσα στον γενικό χαμό να λεγόμασταν και Ψωμιάδηδες. Στον Κορυδαλλό θα βρισκόμασταν τώρα, Κικίτσα μου…». Με αυτό παρηγοριόταν η χωριάτισσα, αλλά τι να πω στη δύσμοιρη μάνα, που όταν της πέρασε κάπως ο καημός, άρχισε να καταριέται τη γυναίκα του Τσοχατζόπουλου, που αμαύρωσε το ήθος του ΠΑΣΟΚ!!!
Τρόμαξα να την ξαποστείλω, γιατί τα νεύρα μου δεν βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση και πήγαμε με τον θείο Βάκη να παραλάβουμε τη θεία Περμαχούλα από την Αμυγδαλέζα. Εκεί πηγαινοέρχεται, προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει ποιος από τους έγκλειστους λαθραίους τής ξήλωσε πέρυσι τα Χριστούγεννα τον γούνινο γιακά από το κασμιρένιο της παλτό. Κάθεται έξω από το συρματόπλεγμα και ζητά ομολογία «ποιος είναι ο άρπαγας». Κι επειδή δεν λαμβάνει απάντηση, κύριε διευθυντά μου, τους εύχεται να πάθουν εχινόκοκκο από τον γούνινο γιακά. Χαρά στην υπομονή του θείου Βάκη, που υπήρξε δημοδιδάσκαλος σοφός σε σωστούς καιρούς.
ΕΥΤΥΧΩΣ, ΣΤΗΝ ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑ, στο στρατόπεδο όπου κρατούνται δειγματοληπτικά αυτά τα ζωηρά αγόρια για να μην πλήξουν, έμαθα πως θα στήσουν θεατρική παράσταση με το εμβληματικό έργο του κυρίου Δημητριάδη Πεθαίνω σαν χώρα αλλά κι ένα άλλο πιο πεταχτό, Το μυστικό της κοντέσας Βαλέραινας. Και τα δύο θα παιχτούν σε ελεύθερη λαθρομεταναστευτική διασκευή, συνοδεία εξωτικών χορών και εμβολίων για τη μαλάρια.
Το γεγονός ήδη χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από διεθνείς οργανισμούς αλλά και από τη Μαρίν Λεπέν, ΕΝΩ ακούστηκε πως θα ιδρυθούν ΔΗΠΕΘΕ σε επιλεγμένα σημεία για να αναπτύσσουν θεατρική δράση απαξάπαντες οι λαθραίοι. Τα έργα που θα επιλεγούν θα είναι ΟΛΑ υπερπαραγωγές άνω των πενήντα χιλιάδων ατόμων το λιγότερο και ΠΟΤΕ μονόλογοι. Η ξαδέρφη Πιπίνα, μάλιστα, έμαθε πως ήδη ετοιμάζεται το πρώτο, με βιβλικό θέμα και τίτλο «Ο Σοδομισμός των Γομόρρων», με μισάωρο διάλειμμα. Στο μισάωρο αυτό η ορχήστρα της κόρης Θεοδωράκη θα παίζει αγωνιστικά ποτ πουρί κ.λπ.
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΟΜΩΣ, κύριε διευθυντά μου, είναι που καθώς έβγαινα από το σούπερ μάρκετ φορτωμένη, ένα χέρι δυνατό σαν τανάλια με άρπαξε από το μπράτσο και ποια ήταν; Η τρελή της Μεγάλης Παρασκευής, που δηλώνει συνάδελφος ποιητών και νομπελιστών.
«Είμαι πυρ και μανία με την ιεροδουλοσύνη και τα δήθεν μέτρα, κυρία Νουρέγιεφ», μου λέει.
Στο μεταξύ με έλουσε κρύος ιδρώτας από την πολυλογία της και την απαρίθμηση των οίκων ανοχής. Μου ανέφερε ΟΛΑ τα «Studio» και τα «σπίτια» και στο τέλος κατέληξε πως μερικά από αυτά πουλάνε σπέρμα ως λίπασμα για τα γεράνια.
Φυσικά, μου κόπηκε η λαλιά όσο κελαηδούσε η «Μεγάλη Παρασκευή» και όταν έβαλε τελεία μου παρέδωσε πάλι στιχουργικό μανιφέστο προς μελοποίηση από τον κύριο Βέρντι της σχεδόν ιεροδούλου Τραβιάτας.
«Με αυτήν τη ζέστη ο κύριος Βέρντι πηγαίνει στο εξοχικό του στο Πόρτο Ράφτη» είπα, όμως εκείνη επέμενε και ιδού πώς έχει η κατάσταση.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΠΟΛΕΩΝ
Το έργον επιπόλαιον
και ο έρωτας μια στάλα
με τρόμο θα ‘ρθει ο θάνατος
αιμοχαρής κι αθάνατος
απ’ τη μεγάλη σάλα.
Εκεί οι πελάτες κάπνιζαν
σιωπώντας φωτογράφιζαν
δυο κόρες της αβύσσου
που βγάζαν μεροκάματο
στων σεντονιών τον κάματο
πριν κοιμηθούν μαζί σου.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ που όλα σιώπησαν
και οι μάγκες αναχώρησαν
μεσ’ στο πυκνό σκοτάδι,
πίνω καφέ κι αγρύπνησα
για να σκεφτώ αν ζήτησα
ποτέ μου ξένο χάδι.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΠΟΛΕΩΝ
το έργον επιπόλαιον
στην τύχη ό,τι κι αν γίνει.
Βαρούν σειρήνες άδικα
μέσ’ τα κλειστά λαδάδικα
και στην παραφροσύνη.
ΚΙ ΕΣΥ που απόψε γδύθηκες
και τον Θεό υποδύθηκες
μέσ’ το δωμάτιό μου,
που αγόρασες την τρέλα μου
κι έλεγες «χαμογέλα μου»
ΜΗΝ έρθεις στ’ όνειρό μου.
(Προαιρετικό ρεφρέν)
ΕΛΛΗΝΕΣ, Ρώσοι κι Αλβανοί
παίρνουνε μίζα απ’ το μουνί…
Δική σας
Κική Νουρέγιεφ
ΥΓ.: Ανέκαθεν το έλεγα, κύριε διευθυντά, πως στα Σκόπια οι γκαλερί και οι φυλακές είναι χάλια. Από πατριωτική διαίσθηση. Να, που ο κύριος Μάκης Ψωμιάδης με δικαίωσε. Να ‘ναι καλά και πάντα τέτοια.
σχόλια